Η μοίρα του τερματοφύλακα είναι γνωστή: κανείς δεν θυμάται τα γκολ που σώζει, κανείς δεν ξεχνά τα γκολ που τρώει. Κάπως έτσι κύλησε και η καριέρα ενός από τους πιο επιτυχημένους γκολκίπερ, του Ζούλιο Σέζαρ, ο οποίος από την καταξίωση γνώρισε τον δρόμο της απαξίωσης, αλλά κατάφερε να εξιλεωθεί.
Γεννημένος στις 3 Σεπτεμβρίου του 1979 στη Βραζιλία, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά επιτυχημένα βήματα στη Φλαμένγκο, μέχρι που πήρε τη μεγάλη μεταγραφή για την Ιταλία, για λογαριασμό της Ίντερ. Μετά τον πρώτο χρόνο που πέρασε δανεικός στην Κιέβο Βερόνα, ακολούθησαν λαμπρά χρόνια στο Μιλάνο, κατά τα οποία κατέκτησε 5 πρωταθλήματα, 1 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 Παγκόσμιο Συλλόγων. Μάλιστα, πρόκειται για τον πιο πετυχημένο τερματοφύλακα όλων των εποχών, αφού έχει κατακτήσει τα περισσότερα τρόπαια από κάθε άλλον στη θέση του!
Τη φανέλα με το εθνόσημο τη φόρεσε σε πολλά ματς, μεταξύ των οποίων σε τρία Μουντιάλ: το 2006, το 2010 και το 2014. Στη διοργάνωση του 2010 στη Νότιο Αφρική έγινε κάτι που στην ουσία χάλασε την καριέρα του. Στα προημιτελικά η Βραζιλία αντιμετώπιζε την Ολλανδία, με τη Σελεσάο να προηγείται. Όμως, ένα λάθος του Σέζαρ που συγκρούστηκε με συμπαίκτη του και επέτρεψε την ισοφάριση από τους “οράνιε”, άνοιξε τον δρόμο για την ανατροπή και τελικά την ήττα-αποκλεισμό… Οι Βραζιλιάνοι και ο Τύπος της χώρας του άσκησαν πολύ σκληρή κριτική, τόσο σκληρή που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την καριέρα του.
Δύο χρόνια μετά έφυγε από την Ίντερ, μην μπορώντας άλλο την απραξία και ακολούθησε η μετακόμιση στην Αγγλία για την ΚΠΡ. Ούτε εκεί όμως κατάφερε να στεριώσει, αφού κατέληξε να είναι εκτός ομάδας λίγους μήνες πριν από το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014. Μάλιστα, για να μπορεί να κρατηθεί σε φόρμα και να δώσει το “παρών” στο μεγάλο ραντεβού της χώρας του, αναγκάστηκε να προπονείται μόνος του σε πάρκο με τον… γιο του! Τα ΜΜΕ της πατρίδας του ασκούσαν κριτική στον ίδιο και τον Σκολάρι, που επέμενε ότι θα τον έχριζε βασικό τερματοφύλακα της Σελεσάο και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, αλλά και οι δύο έκλειναν τα αυτιά τους…
Η διοργάνωση του Μουντιάλ από τους Βραζιλιάνους έλαβε συμβολικές διαστάσεις. Σχεδόν 64 χρόνια μετά την τελευταία φορά που το φιλοξένησαν, δεν ήθελαν να έχει την ίδια κατάληξη, αφού τότε είχαν ηττηθεί από την Ουρουγουάη στον τελικό. Μάλιστα, μοιραίος ήταν ο τερματοφύλακας Μπαρμπόσα, κάτι που όλοι φοβόντουσαν ότι θα γινόταν και τώρα, αφού δεν υπήρχε καμία εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Ζούλιο Σέζαρ.
Στη φάση των “16” η Βραζιλία αντιμετώπιζε τη Χιλή, την οποία πάντα κέρδιζε στα τελικά Μουντιάλ. Επικρατούσε πάρα πολύ άγχος και στρες τόσο εντός αγωνιστικού χώρου όσο και στις κερκίδες, αφού το διακύβευμα ήταν μεγάλο για όλους. Ήξεραν όλοι ότι η Βραζιλία δεν είχε πολύ ταλέντο, αλλά περιορισμένες δυνατότητες και προσπαθούσε με το πάθος και τη στήριξη του λαού της να πάει όσο καλύτερα γινόταν. Το ματς έμεινε στην ισοπαλία και στα 120 λεπτά και όλα θα κρίνονταν στα πέναλτι.
Κόντρα σε όλη τη δυσπιστία, το άγχος που λύγιζε πόδια και την πίεση για πρόκριση, ο Σέζαρ στάθηκε αντάξιος των περιστάσεων. Έπιασε δύο πέναλτι των Χιλιανών και είδε το τελευταίο να σταματά στο δοκάρι του, δίνοντας στην ουσία τη μεγάλη πρόκριση στη Βραζιλία. Ήταν η στιγμή της εξιλέωσης, της δικαίωσης και της επιστροφής ενός σπουδαίου τερματοφύλακα, μετά την έντονη αμφισβήτηση που δέχτηκε. Μπορεί η Βραζιλία στην επόμενη φάση να διασύρθηκε από τη Γερμανία με 7-1, μπορεί ο Σέζαρ να μη φέρει ευθύνη στα γκολ, όμως τους πήρε όλους η μπάλα… Ωστόσο, κανείς δεν παραβλέψει τη μεγάλη εμφάνιση του γκολκίπερ με τη Χιλή, που δείχνει ότι αν έχεις ψυχικά αποθέματα και είσαι δυνατός, ξεπερνάς όλες τις ψυχολογικές δυσκολίες…
