Δεν θα βρεις κάτι διαφορετικό στην ιστορία της. Παρά μόνο μία ακόμη εμπειρία από την μικρογραφία της κοινωνίας, που είναι ο αθλητισμός. Το ότι καταφέρνουν σπουδαία και άξια θαυμασμού κατορθώματα με αυτό που καταπιάνονται, δεν σημαίνει ότι είναι ημίθεοι, ότι δεν έχουν τους δικούς τους «δαίμονες» να τους ταλαιπωρούν στην προσωπική τους ζωή. Μακριά, από το χορτάρι, τα παρκέ, τον στίβο όταν τα φώτα σβήνουν και οι θύρες αδειάζουν.
Η ιστορία της Abby Wambach δεν διαφέρει κατά πολύ από άλλες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Είναι όμως ακόμα μία που δείχνει την θέληση και τη δύναμη που πρέπει να βρει κάποιος μέσα του ώστε να παλέψει τους «δαίμονές» του που τόσο καλά προσπαθεί να κρύψει. Την συγκυρία να αποκομίσεις όλα τα θετικά από ένα αρνητικό συμβάν και να το στρέψεις υπέρ σου ώστε να ξεφύγεις…
ΑΠΛΑ, Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ
Κατ’ αρχήν, να την συστήσουμε… Η Mary Abigail –Abby- Wambach είναι ίσως η σπουδαιότερη γυναίκα ποδοσφαιριστής που υπήρξε ποτέ στο άθλημα. Τα επιτεύγματά της θαυμαστά: Παγκόσμια πρωταθλήτρια με την Αμερική, δις χρυσή ολυμπιονίκης (σε Αθήνα και Λονδίνο), 6 φορές κορυφαία ποδοσφαιριστής στις ΗΠΑ, ενώ κατέχει ακόμη το ρεκόρ τερμάτων με την εθνική της ομάδα αλλά και διεθνώς, προσέξτε, τόσο στις γυναίκες όσο όμως και στους άντρες. Είχε 184 γκολ σε 225 συμμετοχές με τις ΗΠΑ!
Έγινε γνωστή για την ικανότητά της βουτώντας στις κεφαλιές. Μία τεχνική που είχε αναπτύξει από το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης όπου και γεννήθηκε. Έχει βραβευτεί από το ESPN για τη «φάση της χρονιάς», ενώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011 είχε τιμηθεί με το χάλκινο παπούτσι και στην ασημένια μπάλα. Καθόλου άσχημα, αν προσθέσουμε και τα 70 γκολ σε 116 συμμετοχές της με τους Ουάσινγκτον Φρίντομ, Μάτζικ Τζακ και Ουέστερν Νιου Υόρκ Φλας στο πρωτάθλημα.
Η Abby Wambach λοιπόν στις 27 Οκτωβρίου του 2015 ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την ενεργό δράση και τον Δεκέμβριο του 2016 έδωσε το τελευταίο της παιχνίδι στη Νέα Ορλεάνη με την Αμερική σε ένα τουρνουά 10 παιχνιδιών.
ΞΕΧΩΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ
Το μικρότερο από τα εφτά παιδιά του Πιτ και της Τζούντι (έχει δυο αδελφές και τέσσερις αδελφούς) έδειξε από ηλικία μόλις 4 το ενδιαφέρον της για τα σπορ. Έπαιξε τον ρόλο της σε αυτό και η μία της αδελφή που μόλις είχε καταπιαστεί με τον αθλητισμό. Η μητέρα της Τζούντι λοιπόν, άνοιξε ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη και ξεκίνησε να τους εξηγεί τους κανόνες του ποδοσφαίρου και πως παίζεται εν τέλει το soccer.
Μία μεγάλη σκόρερ μόλις είχε γεννηθεί στην οικογένεια με την Abby να δηλώνει αργότερα σε συνέντευξή της «νομίζω πως είχα γεννηθεί για να κάνω αυτό. Μεγαλώνοντας ως μικρότερη από τα εφτά παιδιά σε ένα περιβάλλον που έμοιαζε με ομάδα, είχα μάθει το πώς να ανταγωνίζομαι παίζοντας πάντα στο ίδιο επίπεδο με τα αδέλφια μου. Ποτέ δεν με άφηναν να κερδίζω μέχρι που έγινα καλύτερη από αυτούς και άξιζα να νικάω. Το να είσαι σε τόσο μεγάλη οικογένεια σε κάνει ταπεινό. Μπορεί να έχεις τις ικανότητες και το ταλέντο αλλά πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από σένα».
Στα πέντε της η Abby έπαιζε ήδη στην πρώτη της ομάδα ποδοσφαίρου και ασχολιόταν και με το μπάσκετ περιστασιακά ενώ στο γυμνάσιο ακόμα, είχε ξεκινήσει να ξεχωρίζει. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν είχε φτάσει τα 142 γκολ. Η προπονήτρια της, Kathy Boughton, ούσα απαιτητική από την ικανότητα της Abby την κρατούσε έξτρα μετά την προπόνηση κάνοντας ασκήσεις στις κεφαλιές. Είναι άλλωστε 1.80μ. και φαίνονταν ότι μπορούσε να απειλεί και από τον αέρα, μέχρι που εν τέλει, το σκορ με το κεφάλι έγινε το σήμα κατατεθέν της.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ανταγωνιστική ήταν. Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι, είχα πετάξει τη μπάλα σε έναν γείτονα και η Abby πήγε αμέσως και του έκανε τάκλιν. Σηκώθηκε και συνέχισε κανονικά ενώ ο γείτονάς μας πονούσε ακόμα. Ήταν 11 ή 12 τότε» θυμάται ο Μάθιου, ο αδελφός της.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΞΑ
Οι διακρίσεις και τα ατομικά επιτεύγματα άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο. Από το κολέγιο της Φλόριντα ακόμα και τους Gators (σ.σ. ομάδα του Πατρική Γιανγκ του Ολυμπιακού) η Abby έγινε σταρ, κάτι παραπάνω από σταρ και άπαντες πίστευαν τουλάχιστον μέχρι πριν εκδώσει την αυτοβιογραφία της πως είχε όλη τη γη στα πόδια της. Της είχε δοθεί όλη η ευλογία και η ευτυχία απλόχερα. Χρυσά μετάλλια, ρεκόρ τερμάτων, πρωταθλήματα, διακρίσεις, hall of famer στο κολέγιο, χορηγίες από την ΝΙΚΕ, την Gatorade, την Healthcare, την Panasonic, εξώφυλλα, τηλεοπτικές εκπομπές. Φευ…
Η Abby για χρόνια είχε πρόβλημα αλκοολισμού ενώ έπαιρνε και φάρμακα συνταγογραφημένα. Το έκρυβε επιμελώς. Κανείς δεν ήξερε γιατί η ίδια δεν ήθελε. Δεν φοβόταν μην την κατακρίνουν. Άλλωστε είχε χρόνια σχέση με την συμπαίκτρια της στην Ουάσινγκτον Sarah Huffman και μάλιστα το 2013 παντρεύτηκαν στην Χαβάι. Μία κίνηση με την οποία ήθελε να δείξει πως το νιώθει κι όχι να περάσει κάποιο πολιτικό ή κοινωνικό μήνυμα.
«Δεν μπορΩ να μιλΗσω για Αλλους ανθρΩπους, αλλΑ μΟνο για μΕνα. ΠιστεΥω πως Εχουν περΑσει οι εποχΕς που απλΑ Ηθελες να κλειστεΙς μΕσα στη ντουλΑπα. ΠοτΕ δεν Ενιωσα πως Ημουν κλεισμΕνη. Δεν το Εκανα ποτΕ. ΝιΩθω Ανετα με το ποια εΙμαι και τις αποφΑσεις που παΙρνω».
Στην αυτοβιογραφία της τον Σεπτέμβριο του 2016 η Abby γνωστοποιεί πως χώρισε με την Sarah ενώ αναφέρει και για πρώτη φορά τα προβλήματα αλκοολισμού που είχε και τα φάρμακα που έπαιρνε.
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
Έπρεπε να συμβεί κάτι το δραστικό, για να σταθεί στα πόδια της και να το πολεμήσει. Κάτι αρνητικό μέσα από το οποίο κατάφερε να βρει την θετική πλευρά,. Να ξυπνήσει και να ανοιχτεί…
Τον Απρίλιο του 2016 η Abby συνελήφθη από την αστυνομία στο Πόρτλαντ καθώς οδηγούσε υπό την επήρεια τοξικών ουσιών (Duii). Δεν έψαξε να βρει άλλοθι και ομολόγησε την ενοχή της. Μετά από αυτό το περιστατικό η εταιρεία αυτοκινήτων MINI που ήταν χορηγός, έλυσε την συνεργασία τους. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο που την ένοιαζε…
«Ημουν πεισματΑρα και βρισκΟμουν σε μΙα Αρνηση» εξηγει τΩρα στο Associated Press η Abby… «ΕκεΙνο το βρΑδυ της σΥλληψΗς μου Ηταν Ενα απΟ τα καλΥτερα πρΑγματα που μου εΙχαν συμβεΙ».
Εύλογα μπορεί να φανταστεί κάποιος τι περνούσε η Abby όταν συγκρίνει την σύλληψή της ως «καλύτερο πράγμα» με τις διακρίσεις, την φήμη της, τη δόξα και τα όσα κέρδισε στους αγωνιστικούς χώρους.
«Νομιζω οτι ημουν κοιμισμενη για πολλα χρονια. Κοιμισμενη στην οικογενεια μου, στους φιλους μου, στον ιδιο τον εαυτΟ μου για να ζητΗσω βοηθεια. Εκεινο το βραδυ, οταν ταπεινωθηκα, ηταν αρκετο για να ξυπνησω»!
Η Abby στην αυτοβιογραφία της αποκαλύπτει πως επί χρόνια μέχρι εκείνον τον Απρίλιο βρίσκονταν αρκετά συχνά υπό την επήρεια αλκοόλ και συνταγογραφημένων φαρμάκων, μέχρι την σύλληψη της. Αντέδρασε, ξύπνησε, ζήτησε βοήθεια και στάθηκε ξανά στα πόδια της, συνεχίζοντας την πλούσια φιλανθρωπική δράση της για τους επιληπτικούς, τους διαβητικούς αλλά και τα παιδιά που έχουν ανάγκη.
«Δεν υπάρχει κανένα ερώτημα για το αν θα έρθω πίσω από όλο αυτό και το πότε θα επιστρέψω. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά, ίσως πόνος αλλά και αφοσίωση. Αλλά μπορώ να σκεφτώ τι είδος πρότυπο είμαι για κάποιον που περνάει το ίδιο πράγμα. Δεν είμαστε στον πλανήτη μόνοι. Είτε ο κόσμος θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι, μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλον κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μερικές φορές πνίγομαι γιατί δεν βρίσκω τον εαυτό μου να εμπνέεται, γιατί έτσι ακριβώς είμαι, αυτή είμαι, είναι στο πετσί μου. Αν το αισθάνονται οι άνθρωποι αυτό, ας το χρησιμοποιήσουμε ως κίνητρο για να αντιδράσουν στις δύσκολες καταστάσεις. Να τους βοηθήσουμε, να τους δώσουμε μια βάση. Κάθε στιγμή μπορείτε να μάθετε από το οτιδήποτε. Αυτό που θέλω, είναι η νέα γενιά να δει και να μάθει από όλο αυτό, κυρίως να καταλάβει ότι επιστρέφω από όλο αυτό». Abby Wambach!
