Ο Κανέλος Παπαγιάννης δεν είναι ο πρώτος, σίγουρα όχι ο τελευταίος, που πιέζει τον γιο του Γιώργο και μηδενίζει τα πάντα, όπως τον συνομήλικο με τον υιό του Κροάτη σέντερ Ντράγκαν Μπέντερ, ώστε να αποδείξει ότι το τέκνο του είναι ο καλύτερος σέντερ στον κόσμο. Τα παραδείγματα πολλά και διεθνή: Από τον Άριεν Ρόμπεν ως τον Λουίς Χάμιλτον. Τι λένε οι προπονητές, τι λένε όμως οι ίδιοι οι παίκτες…
Δεν πέρασαν καλά-καλά 24 ώρες από την επιλογή του στο Νο.13 (την υψηλότερη θέση Έλληνα στο ντραφτ του ΝΒΑ), πολύ περισσότερο δε, δεν πρόλαβε να ηρεμήσει και να συνειδητοποιήσει τον ορίζοντα που ανοίγεται μπροστά του, το όνειρο που μόλις… ξεκίνησε – γιατί μπάσκετ καταξιωμένο κανείς δεν έπαιξε μόνο με το άκουσμα του ονόματός του στο ντραφτ- και ο πατέρας του κατάφερε όχι απλά να τον επισκιάσει, αλλά να «αναγκάσει» (σ.σ. γιατί κανείς δεν ήθελε) ακόμα και στους συντάκτες- αναλυτές της Αμερικής να ασχολούνται μαζί του και όχι με το ταλαντούχο τέκνο του, τον Γιώργο Παπαγιάννη.
Αντί για Γιώργος, τις τελευταίες ώρες, ακούς και διαβάζεις… Κανέλος Παπαγιάννης. Μία (νέα κι όχι τελευταία) ιστορία που μας βάζει στα ενδότερα μίας παραμέτρου άκρως σημαντικής και απολύτως συνηθισμένης στον αθλητισμό. Γιατί: Για κάθε παιδί, για κάθε αθλητή, ταλαντούχο ή μη, για τον πατέρα και γενικότερα τον γονιό, είναι ο… καλύτερος του κόσμου! Για κάθε πατέρα-γονιό, ο μόνος που γνωρίζει το καλό του παιδιού του, είναι ο ίδιος. Κανείς προπονητής, κανείς συμπαίκτης, καμία ομάδα, κανείς παράγοντας. Μόνο ο γονιός γνωρίζει που σε πολλές περιπτώσεις ή θέλει να καπηλευτεί τη δόξα και την δημοσιότητα του παιδιού του ή θέλει να τον πιέσει στα όρια για να καταφέρει ότι δεν κατάφερε ο ίδιος.
Η ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΜΠΕΝΤΕΡ
Ο πατέρας του Γιώργου Παπαγιάννη αποτελεί την επιτομή του πιεστικού γονέα, αυτού που πιστεύει ότι ο γιος του είναι ο καλύτερος σε όλον τον πλανήτη και μηδενίζει τα πάντα για να στηρίξει την άποψή του. Όπως εκμηδένισε στο απόλυτο, πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν και με δημόσιο χαρακτήρα, τον Ντράγκαν Μπέντερ. Τον Κροάτη σέντερ που επιλέχθηκε στο Νο.4 του ντραφτ και… άκουσον-άκουσον, ο αναλυτής του ΝΒΑ Jon Rothstein, αναλυτής του ΝΒΑ, έγραψε πως μετά τον Πορζίνγκις, ο Μπέντερ είναι το καλύτερο σέντερ που επιλέχθηκε στο ντραφτ.
«Μια μέρα θα δεις ότι όλα αυτά είναι ψέματα» ήταν η απάντηση του Κανέλου Παπαγιάννη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε βέβαια, καθώς είχε γράψει πρόσφατα πως «ο Μπέντερ δεν είχε παίξει καν στη Μακάμπι θα παίξει στο ΝΒΑ;» δείχνοντας πως γέλαγε με τις προβλέψεις των αναλυτών, ενώ κάθε φορά που γράφονταν στο twitter κάτι για τον Κροάτη σέντερ, αμέσως απαντούσε παραθέτοντας στατιστικά (σ.σ. 0 πόντους, 1 ριμπάουντ) του μόλις 18 ετών Κροάτη σέντερ. Κατά 4 μήνες μικρότερο του γιου του.
ΘΕΜΑ ΣΤΟ SPORTS ILLUSTRATED- Ο ΚΑΝΕΛΟΣ ΟΧΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ
- Το Sports Illustrated λοιπόν, σε ανάλυση που έκανε για τις φετινές επιλογές στο ντραφτ του ΝΒΑ ασχολήθηκε με τον… Κανέλο κι όχι με τον Γιώργο Παπαγιάννη γράφοντας: «Ευχαριστούμε τους Κίνγκς, οι οποίοι θύμισαν στον κόσμο ότι σε αυτό το ντραφτ συμμετείχε ένας παίκτης ονόματι Γιώργος Παπαγιάννης. Ευχαριστώ τους Κινγκς που μου έδωσαν έναν λόγο να πω στον κόσμο ότι ο πατέρας του είναι ένας χρήστης του twitter που έχει περάσει τους τελευταίους έξι μήνες ενοχλώντας συντάκτες για τον Ντράγκαν Μπέντερ»!
Να μιλήσουμε ανοικτά; Έχουμε να κάνουμε με μία «μάστιγα» υπαρκτή για τον αθλητισμό- που χάνει ταλέντα- και φυσικά για τα ίδια τα παιδιά που πολλά, μα πολλά, εξ αυτών δεν κατάφεραν να κάνουν το βήμα που αποδεδειγμένα μπορούσαν, εξαιτίας των γονιών τους ή του πατέρα τους, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις αυτός είναι που θέλει και ελέγχει το παιδί του σε κάθε του βήμα.
Η… ΜΑΣΤΙΓΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ
Για πόσους και πόσους αναγνωρισμένους και καταξιωμένους αθλητές δεν έχετε ακούσει πως ο μάνατζέρ τους, αυτός που παίρνει αποφάσεις και κατευθύνει την πορεία του, είναι ο ίδιος ο πατέρας τους; Ο Λουίς Χάμιλτον, ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην Φόρμουλα 1 είχε τεράστιο πρόβλημα με τον αυταρχικό του πατέρα. Τον «έπνιγε» με την πίεσή του, ακόμα κι όταν ο μικρός-τότε- στην δεύτερη χρονιά του και έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα με τη ΜακΛάρεν τον εξωθούσε στα άκρα με την συμπεριφορά του. Αποτέλεσμα; Ο Χάμιλτον άλλαξε μάνατζερ.
Δώσαμε ως παράδειγμα τον Χάμιλτον για να καταλάβετε ότι δεν είναι (μόνο) ένα ελληνικό φαινόμενο που περιορίζεται στις περιπτώσεις των Μήτρογλου, Χούτου, Μάντζιου, Τζιώλη… Ο Άριεν Ρόμπεν έχει για μάνατζερ των πατέρα του, ο Λιονέλ Μέσι το ίδιο και όλοι πλέον γνωρίζετε για τις ιστορίες περί φοροδιαφυγής, για τις off shore εταιρείες και τα λεφτά -πρόστιμα που καταβάλλει ο Αργεντινός σταρ στην ισπανική πολιτεία. Ο Άρνε Ρίισε δεν είχε διαστάσει να απολύσει κι αυτός την μητέρα του (δικηγόρος στο επάγγελμα) που τελούσε χρέη μάνατζερ. Η λίστα είναι ατελείωτη κι όχι ελληνική.
Το θέμα είναι πως περιορίζεται αυτό το φαινόμενο. Πως θα μάθουν οι γονείς να διαχειρίζονται σωστά, όχι τα παιδιά τους, αλλά τον ίδιο τους τον εαυτό. Να μάθουν να αυτοσυγκρατούνται και να μην ρίχνουν όλο το ανάθεμα στους προπονητές τους… άχρηστους, στους συμπαίκτες τους ή να τους πιέζουν ξανά και ξανά για περισσότερα γκολ, καλάθια, καρφιά και επιδόσεις. Έχουν ευθύνη και οι προπονητές, δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας. Σε πολλές περιπτώσεις παίζει το… κονέ, ο γνωστός, η χάρη ή η υποχρέωση ή ακόμη και η μίζα. Ελάτε, μην γελιόμαστε. Ξέρουμε καλά όλοι το γίνεται. Όχι όμως πάντα και πολύ περισσότερο όχι στην πλειονότητα (ευτυχώς) των περιπτώσεων.
Δεν θα υποδείξουμε σε καμία περίπτωση πως ο κάθε γονιός θα διαπαιδαγωγήσει το παιδί του, πως θα το αναθρέψει και θα το μεγαλώσει, αλλά καλό είναι ακόμα και στα παράπονα του παιδιού «δεν παίζω», «δεν με βάζει» κτλ. να ακούγεται από τον πατέρα «θα ακούς τον προπονητή σου. Ότι σου λέει ο προπονητής σου».
Ν. ΚΕΡΑΜΕΥΣ: ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Δεν πάνε πολλοί μήνες που βρεθήκαμε στο ΣΕΦ καθώς ο Ολυμπιακός παρουσίασε το Αναπτυξιακό του πρόγραμμα και τον Υπεύθυνο Ακαδημιών του Νίκο Κεραμεύς. Ίσως ο κορυφαίος στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα με βάση του δουλειά του και τα αποτελέσματα αυτής. Ξέρετε τι απάντησε στην ερώτηση για το πώς πρέπει να διαχειριστεί τους γονείς των παιδιών;
«Οι γονείς είναι ένα κομμάτι όλου του πρότζεκτ. Όπως θέλει εκπαίδευση ο αθλητής έτσι και ο γονιός θέλει εκπαίδευση. Επιτρέπουμε στους γονείς να βλέπουν την προπόνηση. Ο προπονητής οφείλει να είναι γονιός όλων των παιδιών και όχι μόνο ενός. Αυτό του επιτρέπει να έχει κρίση για το τι γίνεται. Είναι εύκολα παρεξηγήσιμο όλο αυτό. Έκανα κουβέντα με τους γονείς των παιδιών του Ολυμπιακού. Τους επέτρεψα να βλέπουν την προπόνηση αλλά και να προβληματιστούν για το τι θα γίνει. Πολλές φορές δημιουργείται σχέση εξάρτησης του παιδιού με τον γονέα. Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν θα αντιμετωπίζουν προβλήματα αλλά την ίδια στιγμή θέλουμε να υπάρχει και μια απόσταση».
Γ. ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ: ΜΗΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΕ, ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ
Απόσταση… Και το κυριότερο; Εκπαίδευση και οι γονείς. Αν δεν σας πείθουν (στους γονείς απευθυνόμαστε) τα λόγια του Νίκου Κεραμεύς, διαβάστε προσεκτικά και κατανοήστε το, το πρόσφατο blog του Γιώργου Καλαϊτζή στην σελίδα της ΕΣΚΑ…
«- Μην κάτσεις πίσω, έλα μπροστά, να τα ακούσεις…!
– OΚ!
– Είναι δυνατόν να μην μπορείς να βάλεις καλάθι από τόσο κοντά; Και αφού βλέπεις ότι δεν μπαίνει, γιατί κάνεις πάσες; Και ιδιαίτερα στον Γιαννάκη, που δεν στη δίνει ποτέ! Για να μη μιλήσω για τον άχρηστο τον προπονητή σου, που σε έχει μόνο για να παίζεις άμυνα και σε κάνει αλλαγή συνέχεια με τον Παύλο, αυτόν που δεν ξέρει ούτε τι χρώμα έχει η μπάλα!
– Μπαμπά, σε παρακαλώ, μην τρέχεις, φοβάμαι. Άσε με να σου εξηγήσω, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.
– Τι λες αγόρι μου, είναι έτσι και χειρότερα. Εσύ είσαι φτιαγμένος για πρωταγωνιστής, για μεγάλα πράγματα. Δεν θα αφήσω κανέναν να σου κόψει το μέλλον. Θα φύγουμε από αυτή την ομάδα. Δεν είναι για σένα. Όλο χάνουν. Οι άχρηστοι. Εσύ μια μέρα, θα παίξεις στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό για να μην σου πω, στο ΝΒΑ!».
Ελάτε, αλήθεια, πείτε μου. Πόσοι από εσάς που διαβάσατε αυτό, δεν αναγνωρίσατε τον εαυτό σας στο αυτοκίνητο; Αλήθεια, όμως. Πόσοι από εσάς, δεν περιμένετε την λήξη του αγώνα ή της προπόνησης, για να βγάλετε από μέσα σας τον… Ομπράντοβιτς; Πόσοι βομβαρδίζετε τα παιδιά σας, με το τι ΔΕΝ έκανε καλά και με το τι ΕΠΡΕΠΕ να κάνει. Πόσοι δίνετε… συμβουλές, για το πώς παίζεται το pick & roll και για το αν χρησιμοποιεί το παιδί καλά τα σκριν; Πόσοι… βλέπετε συνέχεια, ότι ο προπονητής (αυτός ο… άχρηστος) αδικεί τον γιο σας, που δεν τον βάζει 5άδα ή που δεν έχει ένα σύστημα για «εσάς»; Μιας και αναφέρεστε, πλέον, στον πρώτο πληθυντικό όταν μιλάτε για τον γιο σας! Πόσοι έχετε κρίνει διαιτητή, με τα χειρότερα λόγια, άσχετα με το αποτέλεσμα. Άσχετα, αν ξέρετε ή όχι τους κανονισμούς.
Η αγάπη του καθενός μας για τα παιδιά μας, είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Όλοι θέλουμε το καλύτερο γι’ αυτά. Όλοι θέλουμε να τα βοηθήσουμε, όσο πιο πολύ μπορούμε, να τα καταφέρουν. Με ότι κι αν κάνουν, με ότι κι αν καταπιαστούν. Ο αθλητισμός, ίσως, είναι ένα από τα πιο ευχάριστα χόμπι που μπορεί να έχει κάποιος. Και μπορεί να το έχει για μια ζωή.
Είναι τρόπος ζωής. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που προσφέρει, εκτός από άθληση και υγεία στο σώμα, μια αρμονία στον άνθρωπο. Ανιδιοτέλεια, συνεργασία, υπομονή, πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα, χαρά, λύπη, προσμονή, ενθουσιασμό, απογοήτευση, κίνητρο, μαχητικότητα, ωριμότητα, σεβασμό, γέλιο, κλάμα, λογική, αυθορμητισμό.
Είμαι σίγουρος, ότι έχετε να προσθέσετε πολλά ακόμα. Συμφωνώ. Γι’ αυτόν το λόγο άλλωστε, στέλνετε τα παιδιά σας στο μπάσκετ. Όχι για να γίνουν Τζόρνταν ή Μπράιαντ. Όχι για να γίνουν Γκάλης ή Γιαννάκης. Όχι για να γίνουν Διαμαντίδης ή Σπανούλης. Είναι ωραίο να έχουν αυτούς τους τεράστιους αθλητές, σαν πρότυπο. Είναι ωραίο να προσπαθήσουν και να κάνουν τα πάντα, για να τους φτάσουν και να τους ξεπεράσουν.
Είστε σίγουρα διατεθειμένοι να τα βοηθήσετε. Να κάνετε θυσίες. Τα πάντα. Χωρίς όμως να περιμένετε ανταλλάγματα. Διαλέγοντας τον σωστό δρόμο. Μην περιμένετε και μην απαιτείτε από το παιδί σας, να κάνει αυτά πού δεν κάνατε ή που δεν καταφέρατε εσείς. Μιλήστε τους.
Ρωτήστε τα. Τι θέλουν. Αν τους ευχαριστεί αυτό που κάνουν. Αφήστε τα να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να πάρουν αποφάσεις, να εξωτερικεύσουν τα αισθήματά τους. Επιβραβεύστε τα. Χειροκροτήστε τα. Όσο «καλό» κι αν είναι ένα παιδί -τεχνικά- σε μικρή ηλικία και όσο άρτια προπονημένο και καταρτισμένο γύρω από το μπάσκετ, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, θα πρέπει να έχει αποφασιστικότητα και πρωτοβουλία. Να έχει προσωπικότητα. Δηλαδή, να έχει αυτό που λέμε, ταλέντο».
