Όχι, δεν θα σας μιλήσουμε για τη μάχη της Νυρεμβέργης, το 1945, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των δυνάμεων της Ρωσίας και του Άξονα. Αν και το συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό ματς μπορεί να χαρακτηριστεί και… πόλεμος, αφού σημειώθηκε ρεκόρ κίτρινων και κόκκινων καρτών σε ματς εθνικών ομάδων της FIFA. Μιλάμε για το Πορτογαλία-Ολλανδία, στις 25 Ιουνίου του 2006, για τη φάση των “16” του Μουντιάλ της Γερμανίας. Το παιχνίδι διεξήχθη στο “Φρανκεστάντιον” της Νυρεμβέργης, εξού και το παρατσούκλι που του κόλλησε…
Σε εκείνο τον αγώνα νικήτρια βγήκε η Πορτογαλία με 1-0, χάρη σε γκολ του Μανίς στο 23′, ωστόσο έμεινε στην ιστορία ως το πιο σκληρό παιχνίδι στις διοργανώσεις της FIFA. Κι αυτό γιατί ο διαιτητής της αναμέτρησης, Βαλεντίν Ιβάνοφ, από τη Ρωσία έδειξε 16 κίτρινες κάρτες και απέβαλε 4 ποδοσφαιριστές! Οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν το 90λεπτο με 9 παίκτες, αφού τα νεύρα ήταν πολλά και οι κόκκινες που δόθηκαν δικαιολογημένες.
Η πρώτη κίτρινη κάρτα δόθηκε στο 8ο λεπτό στον Μαρκ φαν Μπόμελ, ενώ λίγο αργότερα ο συμπαίκτης του Καλίντ Μπουλαρούζ έκανε ένα σκληρό τάκλιν στον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον ανάγκασε να αποχωρήσει από το ματς τραυματίας. Ο Πορτογάλος έφυγε κλαίγοντας και αργότερα δήλωσε ότι ο αντίπαλός του “είχε σκοπό να με τραυματίσει”. Ο Κοστίνια ήταν ο πρώτος που αποβλήθηκε, όταν μέσα σε ένα τέταρτο (31′-45+1′) δέχθηκε δύο κίτρινες κάρτες και άφησε την ομάδα του με δέκα πριν τελειώσει το ημίχρονο.
Στο δεύτερο μέρος τα αίματα άναψαν ακόμα περισσότερο και οι παίκτες επιδόθηκαν σε αγώνες με… ξύλο, συμπλοκές και συνεχείς τσακωμούς. Σπρωξιές, μη τήρηση του fair play και συρράξεις στις οποίες συμμετείχαν και οι πάγκοι των δύο ομάδων, σημάδεψαν το παιχνίδι. Μάλιστα είναι χαρακτηριστική η εικόνα τον αποβληθέντων Μπουλαρούζ, Ντέκο και Φαν Μπρόχορστ, με τους δύο τελευταίους να συζητούν έξω από την πλάγια γραμμή, όντας συμπαίκτες στην Μπαρτσελόνα.
Ένα ματς-δυσφήμηση του αθλήματος, το οποίο είχε και… τρίτο ημίχρονο, αφού ο τότε πρόεδρος της FIFA, Σεπ Μπλάτερ, κατέκρινε τον διαιτητή λέγοντας ότι θα έπρεπε να είχε δείξει κίτρινη κάρτα και στον εαυτό του. Βέβαια, αργότερα το πήρε πίσω… Όπως και να ‘χει, δικαίως ονομάστηκε “η μάχη της Νυρεμβέργης”.
