Ο Ροναλντίνιο (πραγματικό όνομα: Ρονάλντο ντε Ασίς Μορέιρα, Ronaldo de Assis Moreira, γεννήθηκε 21 Μαρτίου 1980) είναι Βραζιλιάνος πρώην ποδοσφαιριστής. Αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του σε μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους, κυρίως ως αριστερός πλάγιος μέσος αλλά και ως μεσοεπιθετικός. Συχνά θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίκτες της γενιάς του και από ορισμένους ως ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών.
Ο Ροναλτίνιο κέρδισε δύο βραβεία Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ και μια Χρυσή Μπάλα. Ήταν γνωστός για την απαράμιλλη τεχνική που διέθετε, αλλά και τις δημιουργικές του ικανότητες. Λόγω της ευελιξίας του, του ρυθμού του, της τεχνικής ποιότητάς του, αλλά και τα εξαιρετικά του χτυπήματα φάουλ, θεωρείται ως ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες στην ιστορία. Έκανε το ντεμπούτο του στη Γκρέμιο το 1998. Μετακόμισε στη Παρί Σεν Ζερμέν στην Γαλλία πριν υπογράψει για τη Μπαρτσελόνα το 2003. Στη δεύτερη σεζόν του με τη Μπαρτσελόνα, κέρδισε το πρώτο του βραβείο Παίκτης της Χρονιάς ΦΙΦΑ. Στην επόμενη χρονιά κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς και άλλο ένα τίτλο στη Λα Λίγκα, κάνοντας το πρώτο νταμπλ στην καριέρα του. Ο Βραζιλιάνος έλαβε επίσης το δεύτερο βραβείο του Παίκτη της Χρονιάς ΦΙΦΑ.
Γεννήθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας στις 21 Μαρτίου 1980 με το όνομα Ronaldo de Assis Moreira, ενώ το ψευδώνυμό του σημαίνει “Μικρός Ρονάλντο”. Τον φώναζαν «Ροναλντίνιο», επειδή στην ομάδα υπήρχε ένα μεγαλύτερο παιδί που ονομαζόταν Ρονάλντο και τελικά το όνομα αυτό έμεινε. Ο πατέρας του ήταν και αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και τον ώθησε από νωρίς στο άθλημα και εντάχθηκε στις κατώτερες ομάδες της Γκρέμιο σε ηλικία 7 ετών, ενώ την επόμενη χρονιά χάνει τον πατέρα του.
Καριέρα σε συλλόγους
Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας στην Γκρέμιο, την περίοδο 1998-2001. Καθιερώθηκε στη βασική ενδεκάδα το 1999. Σημείωσε 23 γκολ σε 48 εγχώρια παιχνίδια και το μοναδικό τέρμα στον τελικό του πρωταθλήματος απέναντι στην Ιντερνασιονάλ (1-0) μετά από εντυπωσιακή εμφάνιση. Το 2001, ο Ροναλντίνιο υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με την Παρί Σεν Ζερμέν. Πέρασε την πλειοψηφία των πρώτων μηνών της αγωνιστικής περιόδου 2001-2002 εναλλάσσοντας μεταξύ του του πάγκου και του γηπέδου. Ο ίδιος σημείωσε τον πρώτο γκολ του για τη λέσχη, στις 13 Οκτωβρίου, στην ισοπαλία 2-2 απέναντι στη Λυών.
Στη συνέχεια σημείωσε ορισμένα εντυπωσιακά γκολ, ενώ είχε επίσης σημαντική παρουσία και στο Κύπελλο Γαλλίας 2001–2002, βοηθώντας της Παρί να φτάσει στους ημιτελικούς. Σε αγώνα του γύρου των 16 εναντίον του Γκουίνγκμπαμπ, ο Ροναλντίνιο σκόραρε δύο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο αφού μπήκε στον αγώνα ως αλλαγή.[14] Παρά την αρχική επιτυχία με τον σύλλογο, η σεζόν αμαυρώθηκε από διαμάχη με τον διευθυντή της Παρί Λουίς Φερναντές, ισχυριζόμενος ότι ο Βραζιλιάνος ήταν πολύ εστιασμένος στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού παρά στο ποδόσφαιρο και παραπονέθηκε ότι οι διακοπές του στη Βραζιλία δεν έληξαν ποτέ στο προγραμματισμένο χρόνο.
Παρά τις επανειλημμένες ρήξεις με τον Φερναντές, ο Βραζιλιάνος επέστρεψε στην ομάδα και ήταν εντυπωσιακός. Στις 26 Οκτωβρίου 2002, σημείωσε δύο γκολ στη νίκη 3-1 του συλλόγου έναντι των αντιπάλων της Μαρσέιγ στη Μασσαλία. Το πρώτο γκολ ήταν ένα ελεύθερο λάκτισμα, που πέρασε από πολλούς παίκτες της Μασσαλίας πριν περάσει και από τον τερματοφύλακα. Στον δεύτερο αγώνα, σκόραρε και πάλι στη νίκη της Παρί με 3-0, τρέχοντας το μισό μήκος του γηπέδου πριν περάσει την μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα. Στις 22 Φεβρουαρίου 2003, ο Ροναλντίνιο σημείωσε το καλύτερο γκολ της χρονιάς.
Επαινέθηκε επίσης για την απόδοσή του στο Κύπελλο, όταν σημείωσε και τα δύο γκολ στη νίκη του συλλόγου με 2-0 επί της Μπορντό στους ημιτελικούς, με αποτέλεσμα την πρόκριση στον τελικό. Την τελευταία χρονιά στη Γαλλία σημείωσε 22 τέρματα σε 45 επίσημους αγώνες.
Το 2003 μεταγράφηκε στην Μπαρτσελόνα. Έκανε το ντεμπούτο της ομάδας του σε ένα φιλικό εναντίον της Γιουβέντους στη Μασαχουσέτη στις 27 Ιουλίου. Σημείωσε το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα στις 3 Σεπτεμβρίου 2003 εναντίον της Σεβίλλης στις 1.30 π.μ. τοπική ώρα, σε έναν αγώνα που ξεκίνησε πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Ο Ροναλντίνιο υπέφερε από τραυματισμό κατά το πρώτο μισό της σεζόν, και η Μπαρτσελόνα έπεσε στην 12η θέση στην κατάταξη του πρωταθλήματος στα μέσα της σεζόν. Επέστρεψε από τραυματισμό και σημείωσε 15 γκολ στο πρωτάθλημα 2003-04, βοηθώντας την ομάδα να τερματίσει τελικά στη δεύτερη θέση. Κέρδισε τον πρώτο του τίτλο πρωταθλήματος το 2004–2005, και ονομάστηκε Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ στις 20 Δεκεμβρίου 2004. Η φήμη του μεγάλωνε με το “διασκεδαστικό” και παραγωγικό του παιχνίδι τόσο στη Λα Λίγκα όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Μέχρι το τέλος του 2005, ο Ροναλντίνιο είχε αρχίσει να συγκεντρώνει πλήθος προσωπικών βραβείων. Κέρδισε τον εναρκτήριο Παγκόσμιο Παίκτη της Χρονιάς του FIFPro τον Σεπτέμβριο του 2005, εκτός από το ότι συμπεριλήφθηκε στο FIFPro World XI του 2005, και ονομάστηκε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στην Ευρώπη. Επίσης, ψηφίστηκε ως Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Έγινε ο τρίτος παίκτης που κέρδισε το βραβείο περισσότερες από μία φορές, μετά από τους τρεις φορές νικητές Ρονάλντο και Ζιντάν. Η κυριαρχία του ως καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο ήταν αδιαμφισβήτητη καθώς κέρδισε επίσης τη Χρυσή Μπάλα. Συγκέντρωσε 225 ψήφους ξεπερνώντας τον Φρανκ Λάμπαρντ (148), αλλά και της πρωταθλήτριας Ευρώπης Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ (147).
Η επόμενη σεζόν θεωρείται μια από τις καλύτερες στην καριέρα του, καθώς ήταν καθοριστικός παράγοντας του πρώτου τίτλου του Τσάμπιονς Λιγκ στη Βαρκελώνη μετά από 14 χρόνια. Αφού κέρδισε το σύλλογο με πειστικό τρόπο, η Μπαρτσελόνα αντιμετώπισε την Τσέλσι στον γύρο των “16” για μια επανάληψη του προηγούμενου έτους. Ο Ροναλντίνιο σημείωσε ένα καθοριστικό γκολ στο δεύτερο αγώνα, περνώντας από τρεις αμυντικούς της Τσέλσι στην άκρη της περιοχής του πέναλτι πριν νικήσει τον τερματοφύλακα, σφραγίζοντας την πρόκριση της ομάδας της Βαρκελώνης στον επόμενο γύρο. Συνέβαλε επίσης με ένα γκολ στον αποκλεισμό της Μπενφίκα στους προημιτελικούς με νίκη εντός έδρας 2-0. Η Μπαρτσελόνα έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, που κέρδισε στις 17 Μαΐου 2006 με 2-1 την Άρσεναλ. Δύο εβδομάδες νωρίτερα, ο σύλλογος είχε κερδίσει τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της Λα Λίγκα με νίκη 1-0 επί της Θέλτα, δίνοντας στον Ροναλντίνιο το πρώτο του νταμπλ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, ο Ροναλντίνιο συνδέθηκε με τον παραγωγικό επιθετικό του Καμερούν Σαμουέλ Ετό στην επίθεση. Αφού σημείωσε δύο θεαματικά σόλο γκολ στο κλάσικο, έγινε ο δεύτερος παίκτης της Μπαρτσελόνα μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα το 1983, που δέχτηκε την
Με τη φανέλα της Μίλαν
Η σεζόν του 2007-08 στο σύνολό της κυριαρχούταν από τραυματισμούς και ένα μυϊκό τραύμα στο δεξί του πόδι που στις 3 Απριλίου έδωσε λήξη πρόωρα στη χρονιά γι’ αυτόν. Στις 27 Αυγούστου του 2007 απέκτησε την ισπανική υπηκοότητα σε μια σύντομη τελετή στο δικαστήριο του προαστίου Χάβα της Βαρκελώνης, όπου διέμενε από το 2003, όταν οι Καταλανοί τον απέκτησαν από την Παρί Σεν Ζερμέν. Αφού κέρδισε κάθε μεγάλο τρόπαιο στο άθλημα, άρχισε να χάνει την εστίασή του, να προπονείται λιγότερο, και πωλήθηκε από τη Μπαρτσελόνα. Κλείνοντας την καριέρα του στην ομάδα της Βαρκελώνης είχε σημειώσει 98 τέρματα σε 207 επίσημους αγώνες.
Ο Ροναλντίνιο επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στη Μίλαν αντί του ποσού των 18,5 εκατομμυρίων ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2011 ο Ροναλντίνιο έφυγε από την Μίλαν και μεταγράφηκε στη Φλαμένγκο. Το 2012 υπέγραψε στη βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο και το 2014 στη μεξικάνικη Κερέταρο. Το 2015 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Φλουμινένσε ΦΚ για μόλις 9 αγώνες προτού λύσει το συμβόλαιό του συναινετικά με την ομάδα. Στις 16 Ιανουαρίου 2018 ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την ενεργό δράση σε ηλικία 37 ετών.
Διεθνής καριέρα
Το 1997, ήταν μέρος της πρώτης βραζιλιάνικης ομάδας που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIFA κάτω των 17 ετών, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αίγυπτο, στο οποίο το πρώτο του γκολ ήταν ένα πέναλτι απέναντι στη Αυστρίας στον πρώτο αγώνα, τον οποίο η Βραζιλία κέρδισε 7-0. Τελείωσε με δύο γκολ και του απονεμήθηκε το βραβείο της μπρούτζινης μπάλας ως τρίτου καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης, ενώ η ομάδα κατέκτησε τον τίτλο.
Το 1999 αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα Νέων κάτω των 20 ετών της Νότιας Αμερικής, όπου σκόραρε τρία γκολ και βοήθησε την ομάδα να καταλάβει την τρίτη θέση. Στη συνέχεια, έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεολαίας της FIFA στη Νιγηρία, σημειώνοντας το πρώτο του γκολ στον τελευταίο ομαδικό αγώνα της Βραζιλίας. Στον γύρο των “16”, σημείωσε δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο στη νίκη 4-0 επί της Κροατίας και τελείωσε με τρία γκολ καθώς η Βραζιλία αποκλείστηκε από την Ουρουγουάη στον προημιτελικό.
Στις 26 Ιουνίου 1999, έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας και κέρδισε το Κόπα Αμέρικα, σκοράροντας ένα τέρμα επί της Παραγουάης. Με την εθνική ανδρών της χώρας του αγωνίστηκε 97 φορές και σημείωσε 33 τέρματα.
Το 2002, ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης από τη Βραζιλία του Παγκόσμιου Κυπέλλου συμπεριλαμβανόμενος στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Σημείωσε ένα από τα ωραιότερα γκολ της διοργάνωσης που ήταν και νικητήριο απέναντι στην Αγγλία. Το τρίο “Ρ” με Ρονάλντο και Ριβάλντο ήταν ο κύριος παράγοντας επιθετικής επιτυχίας της ομάδας. Το 2005 με εκπληκτικές εμφανίσεις συνέβαλε στο να κατακτήσει η Βραζιλία το Κύπελλο Συνομοσπονδιών εκτινάσσοντας τη δημοτικότητά της. Το 2006 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας χωρίς να διακριθεί όπως και όλη η ομάδα της Βραζιλίας. Το 2008 συμμετείχε στην Ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στους αγώνες του Πεκίνου.
