Το 1999 η Άρσεναλ είχε αποκτήσει έναν πιτσιρικά που γεννήθηκε σε μία φτωχογειτονιά της Γαλλίας. Τον Τιερί Ανρί. Ο Παριζιάνος ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στη Μονακό και πήρε μεταγραφή στη Γιουβέντους, αλλά δεν αντεπεξήλθε. Έτσι, οι “κανονιέρηδες” τον έκαναν δικό τους. Στον πάγκο, από τότε ο Αρσέν Βενγκέρ. Μόλις τον είδε, στις προπονήσεις και στα πρώτα παιχνίδια, τον άλλαξε απευθείας θέση.
Ο Ανρί ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας ως χαφ. Αλλά ο Αλσατός τεχνικός τον πέρασε στη θέση της επίθεσης. Τον έκανε κλασικό φορ. Και δικαιώθηκε. Ο Ανρί ίσως αυτό ήθελε για να πρωταγωνιστήσει. Ίσως να μην ήξερε κιόλας τι μπορούσε να καταφέρει ως επιθετικός. Και αυτά που πέτυχε, δύσκολα θα μπορέσουν να τα πετύχουν άλλοι ποδοσφαιριστές. Στην Άρσεναλ έγινε κορυφαίος. Κατάφερε να γίνει μάλιστα και ο κορυφαίος φορ όλου του κόσμου για κάποιες σεζόν. Πήρε το χρυσό παπούτσι το 2004 και το 2005. Ήταν στην ομάδα της Άρσεναλ που κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα και γενικά ο Ανρί σκόραρε 226 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις. Πήγε και στην Μπαρτσελόνα και ήταν μέλος της ομάδας το 2009-10 που σκόραρε 100 τέρματα η επιθετικής τριάδα και η ομάδα της Βαρκελώνης πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ανρί, αγάπησε την Άρσεναλ όσο καμία άλλη ομάδα. Γύρισε ξανά στο τέλος της καριέρας του, ίσα-ίσα για να κλείσει την καριέρα του εκεί. Όλα αυτά τα χρωστούσε στον Αρσέν Βενγκέρ. Αν δεν ήταν αυτός, ίσως να μην είχε πετύχει όσα πέτυχε. Ο Ανρί ψηφίστηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει περάσει ποτέ από τον σύλλογο των “κανονιέρηδων”. Έγινε μέχρι και άγαλμα έξω από το “Εμιρέιτς”, έχοντας την κλασική στάση του πανηγυρισμού του.
Μπορεί ο Βενγκέρ λοιπόν να ακούει πολύ “κράξιμο”, αλλά είναι ο… υπεύθυνος για όσα είδαμε από τον Τιερί Ανρί. Έναν από τους καλύτερους επιθετικούς που έβγαλε το ποδόσφαιρο.
