Κάθισα και είδα το βίντεο των Ολυμπιακών αγώνων όπου ο Ροναλντίνιο κατεβαίνει από το μηχανάκι στο τέλος και παίρνει το πορτοφόλι που είχε πέσει από τα χέρια του πιτσιρικά. Το βλέμμα του μικρού που τον κοιτάζει με ενθουσιασμό και θαυμασμό, είναι σαν τον βλέμμα που είχαμε όλοι εμείς όταν τον βλέπαμε από τις τηλεοράσεις.
Ο τύπος είναι αλλού…
Στη συνέχεια του βίντεο, ο Ροναλντίνο παίζει μπάλα με τον μικρό και ξανά παρατήρησα τον τρόπο που ακουμπάει την μπάλα. Τον τρόπο που τρέχει στον χώρο. Με αυτό το περίεργο στιλ που έχει και για την ακρίβεια το μαγικό στιλ του…
Αυτό που σκέφτηκα μετά το τέλος του βίντεο είναι ότι ο Ροναλντίνιο μας έχει λείψει πολύ. Και αυτό, όμως, που μας κάνει όλους να στεναχωριόμαστε ακόμα περισσότερο, είναι ότι είχε πολλά να δώσει ακόμα. Γιατί ουσιαστικά, από τη στιγμή που έφυγε από την Μπαρτσελόνα και πήγε στην Μίλαν, τον “χάσαμε”! Και ήταν μόλις 28 ετών, ενώ θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να μας προσφέρει την “μαγεία” του. Γιατί έτσι μας είχε μάθει…
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί παικταράδες, όπως ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Αλλά το ερώτημα είναι: Υπάρχουν αντικαταστάτες στην “μαγεία” που έβγαζε αυτός ο τύπος;
Η απάντηση είναι: Όχι! Αυτά που έκανε ο “Ρόνι” δεν τα έχουμε ξαναδεί από τότε. Ξεκάθαρα πράγματα…
Ο “μάγος” αυτός από την Βραζιλία σε “έκλεινε” σπίτι για να τον απολαύσεις. Και τις περισσότερες φορές στο ανταπέδιδε. Αξέχαστες ενέργειες, αξέχαστα γκολ, με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και φυσικά το μαλλί σε κάθε του ενέργεια να “χτυπάει” πάνω κάτω!
Γιατί το σημαντικό όπως είχε πει και ο ίδιος: “Το ποδόσφαιρο είναι για να σε κάνει να χαμογελάς”.
Και αυτό έκανε αυτός ο άνθρωπος! Το ζούσε, χαμογελούσε και στο μετέδιδε!
