“EIMAI ΠΑΙΔΙ ΤΩΝ ΓΚΕΤΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ. ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΤΟ ΚΟΥΪΝΣ, ΚΙ ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΡΟΑΣΤΙΟ”

… ήταν λογικό λοιπόν ο Ρον Αρτέστ (ή Μέτα Ουόρλντ Πις) να ερωτευτεί το Πέραμα. Η γειτονιά του Πειραιά θυμίζει… γκέτο. Το μπασκετάκι πάνω από τα καζάνια, η θάλασσα που αγνάντευε σε ένα γκρίζο τριγύρω φόντο. Έβγαλε λεφτά, πήρε δόξα και φήμη, αλλά τιμάει και νιώθει περήφανος για τα παιδικά του χρόνια και τη γειτονιά στην οποία μεγάλωσε. Αυτά του θύμισε το Πέραμα του Πειραιά.

ron-artest-active-member

Τότε, το καλοκαίρι του 2001 που είχε έρθει στη χώρα μας όντας ήδη μαγεμένος από το Low Bap. Πως; Ο Ντράγκαν Τάρλατς, που μετά τον Ολυμπιακό είχε πάει στο ΝΒΑ και τους Μπουλς, άκουγε στα αποδυτήρια Active Member. Ο Αρτέστ τρελάθηκε, τον ρώτησε, έμαθε και το καλοκαίρι εκείνο ήρθε στη χώρα μας όπου τους άκουσε και σε συναυλία. Γνώρισε τον B.D Foxmour, κατά κόσμον Μιχάλη Μυτακίδη, τον τραγουδιστή των Active Member και έμεινε 10 μέρες στη χώρα μας. Τις εννιά τις πέρασε στο Πέραμα όπου ηχογράφησε ένα δικό του τραγούδι, το «Make a wish» και μια αγγλική διασκευή του πολύ γνωστού «Φύλακας Άγγελος» των Active Member, γυρίζοντας μάλιστα και το πρώτο του βίντεο κλιπ για το «Guardian Angel» το οποίο βρίσκονταν στο πρώτο του CD.


«Έμεινα δέκα μέρες στην Ελλάδα και τις εννιά ήμουν στο Πέραμα, μαζί με τον Μιχάλη των Active Member. Παίζαμε κάθε βράδυ μπάσκετ στο ανοιχτό γηπεδάκι εκεί στα καζάνια. Έβλεπα την θάλασσα και σε αυτήν την μικρή γειτονιά ένιωσα ζεστασιά που μόνο η δική μου γειτονιά μου είχε προσφέρει μέχρι τότε. Εκεί δεν έκανα φίλους… αλλά αδέλφια».


Οι στίχοι από το κομμάτι «Φύλακας Άγγελος» μπορείς να πεις ότι είναι σα να γράφτηκαν γι αυτόν…

Σ’ έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
……
Σε είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
…..
Σε είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής.
Σ’ έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη”

Ο Αρτέστ κουβαλούσε… τρέλα από τότε. Μπόλικη, δεν λογάριαζε τίποτα. Έπαιζε κάθε μέρα μπάσκετ με τα πιτσιρίκια που μαζεύονταν να δουν τον… ΝΒΑερ και χωρίς μπλούζα κάρφωνε με μανία στο μπασκετάκι του Περάματος. Δίπλα στα καζάνια.

  • Ήταν ο ίδιος Αρτέστ που στη ρούκι του χρονιά στο ΝΒΑ και τους Σικάγο Μπουλς είχε κάνει αίτηση για να πιάσει δουλειά στο Circuit City (σ.σ. κατάστημα με ηλεκτρικά είδη) μόνο και μόνο για να έχει την έκπτωση των… υπαλλήλων.
  • Ναι, ήταν ο ίδιος Αρτέστ που στο ημίχρονο σε έναν αγώνα με τους Σικάγο Μπουλς είχε κατεβάσει ένα μπουκάλι κονιάκ επιβεβαιώνοντας την «άγρια ζωή» του από μικρό παιδί, όπως ο ίδιος έλεγε περήφανα από τότε, από τις πρώτες του ακόμα συνεντεύξεις.
  • Ήταν ο ίδιος ο Αρτέστ που είχε μπουκάρει στα αποδυτήρια το 2004, όταν είχε πάει στους Ιντιάνα Πέισερς ντυμένος με ένα… μπουρνούζι μόνο και μόνο για να πει στους συμπαίκτες του – και να τους υπενθυμίσει- «πάρτε το χαλαρά, έτσι είναι η ζωή».
  • Ήταν ο ίδιος ο Ρον Αρτέστ που το 2008 είχε αποβληθεί για 86 αγώνες (τους περισσότερους από κάθε άλλον παίκτη του ΝΒΑ) για τον μυθικό καυγά αρχικά με τον Μπεν Ουάλας των Ντιτρόιτ Πίστονς και την κατ’ επέκταση σύρραξη των δύο ομάδων.
  • Ήταν ο ίδιος, το παιδί των γκέτο, που χίμηξε στην εξέδρα για να τσακίσει αυτόν που του πέταξε τον καφέ πάνω του.
  • Αυτός που είχε αρπάξει και είχε πετάξει τον Μάικλ Τζόρνταν κάτω, και όπως μετέπειτα υποστήριξε, είχε κτυπήσει μετά τον αγώνα.
  • Αυτός που είχε ρίξει αγκωνιά στο κεφάλι του Μανού Τζινόμπιλι όταν ήταν στο Σακραμέντο. Που είχε σωριάσει με αγκωνιά τον Τζέιμς Χάρντεν αφήνοντάς τον για λίγα λεπτά στο παρκέ.
  • Αυτός που είχε κτυπήσει στον λαιμό τον Κόμπι Μπράιαντ, αλλά λίγα χρόνια μετά δεν δίστασε να πάει με τα ρούχα να τον βρει στο ντουζ – μετά την ήττα στον 6ο τελικό από τους Σέλτικς – και να του πει «σήκωσε το κεφάλι. Παίξε σαν Λέικερ».
  • Ο ίδιος Ρον Αρτέστ που δεν δίσταζε να… σπάσει μια τηλεοπτική κάμερα μέσα στο «Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν» ή να τσακωθεί χοντρά με τον Πάτ Ράιλι.
  • Αυτός που ανάγκασε τον Ρικ Κάρλις να τον διώξει από τους Πέισερς ακούγοντας πως «όλο το καλοκαίρι ετοίμαζα το νέο μου RnB άλμπουμ και είμαι κουρασμένος. Θέλω… δύο μήνες άδεια»!

https://www.youtube.com/watch?v=Kp2enepQBJM

Αυτός ήταν και είναι ο Ρον Αρτέστ. Μπορεί να άλλαξε το όνομά του σε «Μέτα Ουόρλντ Πις», (σ.σ. το Μέτα στον βουδισμό σημαίνει «καλοσύνη») για να εμψυχώσει τα νέα παιδιά ώστε να έχουν παγκόσμια ειρήνη μέσα τους, αλλά ποτέ δεν απέταξε από πάνω του τη ταμπέλα, ενός παιδιού από το γκέτο. Από το Κουίνς της Νέας Υόρκης. Αυτό φρόντισε να το καταστήσει σαφές και στον Γιάο Μινγκ, όταν πήγε στους Χιούστον Ρόκετς και τα λεγόμενα του «ψηλού» δεν ήχησαν καλά στα αυτιά του.


«Αυτή είναι η ομάδα του Τρέισι (ΜακΓκρέιντι) και του Γιάο (Μινγκ), το ξέρω… Αλλά είμαι ακόμα γκέτο. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξω την κουλτούρα μου. Ο Γιάο μπορεί να έχει παίξει με αρκετούς μαύρους μπάσκετ αλλά δεν νομίζω πως έχει παίξει πραγματικά με έναν μαύρο, που αντιπροσωπεύει την κουλτούρα του γκέτο που έχω εγώ».


ron-artest-meta

Ο Αρτέστ μεγάλωσε σε μία σκληρή γειτονιά. Έχει ζήσει πολλά, είχε σκληραγωγηθεί, αλλοίωσε βέβαια και τον χαρακτήρα του μέσα από τις καταστάσεις που έχει βιώσει. Μεγαλώνοντας έγινε μάρτυρας δολοφονίας ενώ έπαιζε μπάσκετ στη Νέα Υόρκη στο «Niagara Falls». Δεν είναι και λίγο. Ο ανταγωνισμός ήταν υψηλός, οι τσακωμοί συχνοί μέχρι που ένας έσπασε το πόδι από ένα τραπέζι και το κάρφωσε δεξιά στην καρδιά στον άτυχο 19χρονο τότε Lloyd Newton ο οποίος πέθανε ακαριαία.

  • «Έτσι έχω συνηθίσει να παίζω μπάσκετ… Πολύ σκληρά»!

Ο Ρον Αρτέστ από πολύ νωρίς είχε περάσει στον ρόλο… του θύτη. Εξέφραζε την σκληράδα του και τον εσωτερικό του προβληματικό ψυχισμό, όχι μόνο με το αντιαθλητικό του παιχνίδια και τα πειθαρχικά παραπτώματα μέσα στις ομάδες αλλά και με περιστατικά βιαιοπραγίας. Τον άρτιο του 2007, είχε συλληφθεί για ενδοοικογενειακή βία και είχε αποβληθεί από το Σακραμέντο. Οι Κινγκς μπορεί να τον ενέταξαν ξανά στο ρόστερ τους, ωστόσο δύο μήνες μετά, καταδικάστηκε με 20 ημέρες φυλάκιση και κοινωνική προσφορά. Εξέτισε τις 10 ημέρες λόγο καλής διαγωγής και υπηρέτησε το υπόλοιπο μέσω ενός προγράμματος ελεύθερης εργασίας.

Οι συμπεριφορές του Ρον Αρτέστ είχαν όμως εξήγηση. Όχι ότι δικαιολογούνταν αλλά υπήρχε υπόβαθρο. Αυτό το οποίο εξηγούσε τις μεταπτώσεις στην συμπεριφορά του, τις ενέργειές του… Τόσο τις αντιαθλητικές και βίαιες όσο και τις… ευαίσθητες, όπως την προσφορά του για την κακοποίηση των ζώων και την παρότρυνσή του για την περίθαλψη αυτών ή ακόμα την ανάγκη να τιμήσει τη μνήμη του Μάικλ Τζάκσον διαλέγοντας το Νο.37 στη φανέλα του στους Λέικερς.

ron-artest-meta2

Δεν επηρεάστηκε μόνο από το γκέτο στο οποίο μεγάλωσε. Δεν ήταν σκληρός, ιδιόρρυθμος και βίαιος επειδή μεγάλωσε σε επικίνδυνες καταστάσεις και έπρεπε να το αποδεικνύει συνεχώς με την συμπεριφορά του. Ο Ρον Αρτέστ έπασχε χρόνια από βαριάς μορφής κατάθλιψη και πάλευε (και) με αυτό…

Έπαιρνε φάρμακα τα οποία επηρέαζαν την συμπεριφορά του, ρύθμιζαν την ψυχολογία του, τον οδηγούσαν σε ραγδαίες μεταπτώσεις και παραληρήματα. Δεν κρύφτηκε. Το πήγε μάλιστα στα άκρα. Το 2010 πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτική σόου με τίτλο «με αποκαλούν τρελό». Δεν ακολούθησε την κατάλληλη διαδρομή ώστε να βοηθηθεί ριζικά και το πήγε στα άκρα, αλλά τουλάχιστον ήταν… κάτι. Ένα βήμα…

ron-artest-streetball

«Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι η πνευματική υγεία είναι ευρεία. Θα πρέπει ο καθένας να κάνει ερωτήσεις στον εαυτό του. Είσαι καταθλιπτικός; Είσαι σχιζοφρενής; Είσαι αγχώδης; Είσαι διπολικός; Όλα αυτά είναι διαφορετικά πράγματα τα οποία βρίσκονται κάτω από τον μανδύα της ψυχικής υγείας».

Μέσα από τη δύναμη ψυχής που επέδειξε η παιδική και καλή του φίλη, Σαμίκ Χόλντσκλοου – ο θηλυκός Μάικλ Τζόρνταν- βρήκε κι αυτός το σθένος να βγει και το πει ανοικτά. Να επαληθεύσει αυτό για το οποίο αναρωτιόντουσαν όλοι και συζητούσαν, όταν μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τους Λέικερς, αυτός, βγήκε και ευχαρίστησε δημόσια τον… ψυχίατρό του.

Η Σαμίκ, όντας και αυτή ταλαιπωρημένη για χρόνια από βαριάς μορφής κατάθλιψη, είχε πάρει μέρος σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Παιχνίδια του μυαλού: Το παράξενο ταξίδι της Σαμίκ Χόλντσκλοου»!

160530161346-ron-artest-2010-finals-1280x720

Οι δυο τους τότε, ήρθαν ξανά σε επαφή και ο Αρτέστ πήρε μέρος στο ντοκιμαντέρ όπου μίλησε ανοικτά για το πρόβλημά του…


«Όταν βγήκα στη δημοσιότητα, μπροστά σε 40 εκατομμύρια ανθρώπους και είπα, θέλω να ευχαριστήσω τον ψυχίατρο μου, ο κόσμος με είπε τρελό. Οι άνθρωποι έλεγαν ότι είμαι τρελός επειδή προσπαθούσα να θεραπεύσω τον εαυτό μου. Προχώρησα στην καθημερινότητά μου γιατί δεν είναι κάτι για το οποίο ντρέπομαι».