Την τελευταία φορά που είχε δει ο Κιθ Τζόουνς τον Έντι Γκρίφιν, ήταν χαμογελαστός, ομιλητικός, αισιόδοξος. Είχαν συναντηθεί κατά τύχη την άνοιξη του 2007, σε ένα εστιατόριο του Χιούστον.
- «Τα μάτια του πραγματικά έλαμπαν»!
Ο Ρούντι Τομιάνοβιτς θυμάται πως κι αυτός είχε παρόμοιες συναντήσεις με τον Γκρίφιν αλλά σε… διαφορετικό περιβάλλον. Ήταν περίπου το 2003, όταν ο πρώην προπονητής των Ρόκετς είχε επισκεφτεί τον Γκρίφιν σε ένα κέντρο αποκατάστασης και απεξάρτησης από το αλκοόλ.
- «Ήταν απλά… μόνο χαμογελαστός».
Για τους ανθρώπους αυτούς οι οποίοι πραγματικά νοιάζονταν, ο Έντι Γκρίφιν ήταν μία προβληματική ψυχή που πάντα «αναζητούσε» τη… στροφή εκείνη στη ζωή του. Δεν μπορούσε να σταθεί στην… ευθεία. Στον σωστό τον δρόμο. Πάντα παρέκκλινε.
Το πρωινό της 17ης Αυγούστου του 2007 ο 25χρονος τότε, μετά βίας αναγνωρίστηκε -από την οδοντοστοιχία του- καθώς είχε αγνοήσει προειδοποιητικό σηματοδότη και πέρασε τις γραμμές του τρένου. Παρασύρθηκε με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά το αυτοκίνητό του και να καεί ολοσχερώς. Η ιατροδικαστική έκθεση είχε δείξει πως ήταν τρεις φορές πάνω από το επιτρεπτό όριο του αλκοόλ.
Η αλόγιστη κατάχρηση αλκοόλ ήταν πάντα αυτή που όριζε τη ζωή και την καριέρα του Γκρίφιν στο ΝΒΑ. Ήταν ο τρόπος διαφυγής του από την κατάθλιψη που τον ταλαιπωρούσε και τη δύσκολη προσωπική ζωή. Για έξι χρόνια, ο Γκρίφιν είχε ευκαιρίες σε Χιούστον Ρόκετς, Νετς και Μινεσότα Τίμπεργουλφς ωστόσο τα προβλήματα με τον νόμο και προσωπικά θέματα ανάγκαζαν την κάθε ομάδα του να τον «κόψει». Οι «λύκοι», μάλιστα, είχαν διακόψει τη συνεργασία τους μαζί του μόλις 19 μήνες μετά την υπογραφή τριετούς συμβολαίου έναντι 8,1 εκατομμυρίων δολαρίων. Πέντε μήνες πριν από το τραγικό συμβάν.
«Ο Έντι είχε πολλούς δαίμονες» θυμάται ο αντιπρόεδρος των Τίμπεργουλφς Κέβιν Μακχέιλ… «απλά προσευχόμουν να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να τα αφήσει πίσω του».
Αυτή η άποψη κυριαρχούσε στο μυαλό όλων των προπονητών του, των συμπαικτών του, των ανθρώπων του ΝΒΑ που τον είχαν γνωρίσει. Παρά τα ουκ ολίγα περιστατικά που είχε εμπλεκόμενος και έχοντας απέναντί του τη δικαιοσύνη –όπως μια καταδίκη το 2003 για επίθεση σε γυναίκα, για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή τις τιμωρίες από τη λίγκα για κατάχρηση ουσιών– ο Γκρίφιν συνέχιζε να είναι γενναιόδωρος, καλός συμπαίκτης και άνθρωπος. Τουλάχιστον αυτό υποστήριζαν όλοι από τον περίγυρό του, αυτοί που τον συναναστρέφονταν συνεχώς.
Περνούσε και βίωνε τις πιο μαύρες στιγμές της ζωής του, θα μπορούσε να δείχνει απόμακρος και σκυθρωπός, αλλά δεν το έκανε. Το έκρυβε καλά κρατώντας τα πάντα μέσα του. Παλεύοντας μόνος με τους «δαίμονές» του. Τον κοίταζες και έβλεπες πόσο καλός ήταν με τα παιδιά, όπως σε μία εκδήλωση των Τίμπεργουλφς και πραγματικά απορούσες για τη δημόσια διαχείριση που έκανε στον εαυτό του και για την εικόνα που «πουλούσε».
«Ο Έντι είχε μια θαυμάσια καρδιά» έλεγε ο Μαρκ Μάντσεν, ο βετεράνος φόργουορντ των Μινεσότα Τίμπεργουλφς… «Πέρασε πολλές δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι πολλοί από εμάς είδαν πως ο Έντι έβγαινε από αυτές τις μαύρες στιγμές και προσπαθούσε να βρει σταθερότητα. Όλοι ήμασταν ευτυχείς βλέποντας αυτή την εξέλιξη».
Ο ύψους 2,08μ. Έντι Γκρίφιν είχε παίξει μία σεζόν στο κολέγιο του Seton Hall καθώς είχε εμπλακεί σε καυγά με έναν συμπαίκτη του. Τύχη και ικανότητα τον βοήθησαν να γίνει επιλογή στο Νο 7 του πρώτου γύρου στο ντραφτ του ΝΒΑ. Τον επέλεξαν οι Νετς και τον αντάλλαξαν στους Χιούστον Ρόκετς για τρεις επιλογές πρώτου γύρου συμπεριλαμβανομένου και του Ρίτσαρντ Τζέφερσον.
Οι Ρόκετς είχαν δει στο πρόσωπο του Γκρίφιν έναν ικανότατο ριμπάουντερ και καλό μπλοκέρ, ωστόσο τον Οκτώβριο του 2003 τον τιμώρησαν από την ομάδα καθώς απουσίαζε συχνά από τις προπονήσεις και της υποχρεώσεις των Ρόκετς ενώ είχε χάσει και μία πτήση της ομάδας.
Ο Γκρίφιν ήταν μόλις 19 ετών όταν μπήκε στο ΝΒΑ και ο Τζεφ βαν Γκάντι θυμήθηκε μία κουβέντα που είχε μαζί του τότε… «Δεν έπρεπε να αφήσω το κολέγιο», ωστόσο το είχε κάνει για να υποστηρίξει την οικογένειά του. Ο Βαν Γκάντι είχε συμφωνήσει, λέγοντας «δεν ήταν έτοιμος για τη ζωή του ΝΒΑ».
Εν τω μεταξύ ο Γκρίφιν στο διάστημα της τιμωρίας του… πρόλαβε να κατηγορηθεί για ξυλοδαρμό μιας γυναίκας και πυροβολισμό απέναντί της, καθώς αυτή απομακρυνόταν από το σπίτι του στο Χιούστον. Δύο μήνες αργότερα οι Ρόκετς τον αποδέσμευσαν.
Οι Νετς τον υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 2004 αλλά τον έκοψαν έναν μήνα αργότερα καθώς είχε παραβιάσει την αναστολή του για την επίθεση ενώ έπρεπε να νοσηλευτεί ώστε να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ.
Ο Τζεφ Βαν Γκάντι που είχε υπό τις οδηγίες του στους Ρόκετς τον Γκρίφιν είχε παραδεχτεί πως «ο Έντι έπασχε από κατάθλιψη όσο ήταν εδώ στο Χιούστον, κάτι που τον εμπόδιζε να κάνει καλά τη δουλειά του».
Θέλοντας να αφήσει τα πάντα πίσω του, να απεξαρτηθεί από τους «δαίμονές» του, να αφήσει πίσω του το αλκοόλ ως τρόπο διαφυγής από την κατάθλιψη, ο Έντι Γκρίφιν αναζητούσε μία νέα ευκαιρία ώστε να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Είχε πει μάλιστα στον ατζέντη του Τζεφ Ουέρνικ να του βρει ομάδα ακόμα και στο εξωτερικό. Όντως του είχε βρει μία ομάδα από τη Σερβία, ωστόσο ποτέ δεν άδραξε την ευκαιρία να πάει για μία νέα αρχή στην καριέρα και τη ζωή του.
Ο Ουέρνικ μάλιστα είχε μιλήσει μαζί του μία εβδομάδα πριν το θανατηφόρο δυστύχημα και είχε πει μετέπειτα πως «ήταν σε μία καλή διάθεση, κοιτούσε μόνο μπροστά προσπαθώντας να αποκαταστήσει τη ζωή του». Μία εβδομάδα αργότερα ο Γκρίφιν «άφησε» την 3χρονη κορούλα του Αναρί με τη μητέρα της στο Χιούστον.
Το… τρένο ανέκοψε το νέο του ξεκίνημα. Φαίνεται ήταν γραφτό στη μοίρα του, όποτε κάτι καλό πήγαινε να γίνει, αμέσως να το επισκίαζε ένα τραγικό γεγονός. Όπως ο θάνατος του ετεροθαλούς αδελφού του από ανακοπή καρδιάς, λίγο πριν επιλεγεί στο ντραφτ.
«Ο Έντι ήταν ένα πολύ παρεξηγημένο και πολύπλοκο πρόσωπο που ποτέ δεν πήρε τα πάνω του από τον χαμό του αδελφού του το 2001. Ποτέ δεν το ξεπέρασε» έλεγε ο ατζέντης του, ο Τζεφ Ουέρνικ, δίνοντας μία ακόμα διαφορετική εικόνα κόντρα στη δημόσια που «πουλούσε» ο Γκρίφιν. Έδειχνε καλά στον κόσμο. Όταν όμως βρισκόταν με τον εαυτό του, οι «δαίμονές» του κυριαρχούσαν.
