Θα σου περνούσε τη μπάλα γύρω από το κεφάλι. Αφού πρώτα θα σε είχε κτυπήσει επιδεικτικά στο μέτωπο, σα να σου λέει, «εδώ είμαι, έλα να την πάρεις». Να τον μαρκάρεις; Δύσκολο πολύ ως απίθανο. Δεν τον ονόμασαν άδικα και διόλου τυχαία «Escalade», παρομοιάζοντας την ορμή του με το φημισμένο ογκώδες τζιπ της Cadillac. Η non look πάσα του, ίσως το σήμα κατατεθέν του, χωρίς όμως να ξεπερνάει τη φημισμένη ικανότητά του στον χειρισμό της μπάλας. Κι όταν σταματούσε τις ντρίμπλες; Το έριχνε στον… χορό. Ναι, μέσα στο παρκέ, όταν το παιχνίδι παίζονταν ακόμα. Γιατί αυτό ήταν η απόλαυσή του. Ο προορισμός και ο στόχος τους. Η διασκέδαση!!
Ίσως διαβάζοντας τις παραπάνω αράδες, να μην βρίσκει κανείς κάτι το αξιοπερίεργο, το θαυμαστό. Τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε τα έχουμε δει και θαυμάσει σε τόσους μα τόσους αστέρες. Που έφταναν το ύψος του μάλιστα, τα 208 εκατοστά. Όχι όμως και τα κιλά του. Tα 170 κιλά!!
Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να βλέπεις έναν γίγαντα να ντριπλάρει και να πασάρει όπως ο Magic. Η μπάλα να χάνεται πραγματικά μέσα στα πελώρια χέρια του, αλλά αυτός να την κάνει ένα με το σώμα του και την όποια αρμονία είχε αυτό και να… χορεύει. Πραγματικά να χορεύει παίζοντας μπάσκετ.
Ο ΤΡΟΪ ΤΖΑΚΣΟΝ, ο λόγος για τον οποίο, ήταν απλά… χάρμα ιδέσθαι.
Γιατί χρησιμοποιούμε αόριστο; Γιατί, δυστυχώς ο θρύλος του streetball όπως τον είχε αποκαλέσει στο εξώφυλλο του στο Sports Illustrated δεν βρίσκεται από το 2011 εν ζωή. Στις 20 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους είχε βρεθεί στο δωμάτιό του έχοντας πάθει ανακοπή καρδιάς. Ήταν μόλις 38 ετών.
BALL BOY ΣΤΙΣ ΣΚΛΗΡΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΥΙΝΣ
Ο Τρόι, ήταν ο μικρότερος αδελφός του Μαρκ, που είχε αγωνιστεί στους Νικς και είχε αποτελέσει και προπονητής των Ουόριορς. Μεγαλώνοντας σε σκληρή γειτονιά όπως είναι το Κουίνς, γρήγορα ακολούθησε τα βήματα του αδελφού του. Οι πρώτες του επισκέψεις βέβαια στο θρυλικό «Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν» ήταν με τον ρόλο του… ball boy.
Δεν άργησε να προσελκύσει το ενδιαφέρον του Hills High School East, με το βάρος του τότε- προσέξτε- να είναι στα 227 κιλά. Οι πληθωρικές του εμφανίσεις όμως τράβηξαν το βλέμμα του Μπιλ Χάγκλεϊ, του τότε προπονητή του Community College in Selma της Αλαμπάμα. Παρότι συνέχισε να αγωνίζεται όντας βαρύτερος ακόμα από τα 227 κιλά, ξεχώριζε κατακτώντας ουκ ολίγες διακρίσεις.
«Ο κοσμος αναρωτιεται πως μπορω και παιζω ζυγιζοντας 500 παουντς (227 κιλΑ) αλλΑ για μΕνα εΙναι κΑτι το φυσιολογικΟ»!
Αυτή ήταν η απάντηση του Τρόι Τζάκσον όποτε τον ρωτούσαν πως γίνεται αυτός ο γίγαντας με τη μεγάλη μάζα λίπους να παίζει μπάσκετ και μάλιστα τόσο καλά.
ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΥΪΣΒΙΛ ΣΤΑ… ΑΝΟΙΚΤΑ ΓΗΠΕΔΑ
Η υποτροφία από το πανεπιστήμιο του Λούισβιλ δεν άργησε να έρθει. Ωστόσο απαίτησαν να χάσει κιλά. Ο Τρόι προσαρμόστηκε και ανταποκρίθηκε. Ακολούθησε σκληρή δίαιτα και έπεσε στα 165 κιλά.
Στο Λούισβιλ έπαιξε όμως μόλις 20 αγώνες (1996-98) έχοντας 3 πόντους μέσο όρο και 1.6 ριμπάουντ σε έναν περιορισμένο αν μη τι άλλο ρόλο.
Η στροφή που επέλεξε να κάνει και να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο στο μπάσκετ, ήταν αυτή που τον έκανε διάσημο και θαυμαστό σε χιλιάδες κόσμου και φυσικά ξετύλιξε όλες αυτές τις ικανότητες και το ταλέντο που διέθετε. Μετά τους Χάρλεμ Γκλομπτρότερς έγινε μέλος των AND1 Mixtape Tour, το 2002. Ένα είδος streetball με το οποίο ταξίδευε μαζί με την ομάδα του σε όλον τον κόσμο δίνοντας παραστάσεις θεματικού μπάσκετ και αντιμετωπίζοντας ομάδες αντίστοιχες από κάθε σημείο του κόσμου.
ESCALADE…
Τότε ήταν που του δόθηκε και το ψευδώνυμο Escalade. Γιατί πολύ απλά παρέσερνε κάθε αντίπαλο στον διάβα του. Παίκτες πετάγονταν τρία μέτρα μακριά από το εκτόπισμα του λες και τους είχε κτυπήσει… νταλίκα. Ο Escalade!! Ο συμπαίκτης του, ο Antwan “8th Wonder” Scott είχε πει στην Herald Sun… «Είναι μεγάλος αλλά μπορεί να ψυχαγωγήσει και φυσικά να παίξει σοβαρό μπάσκετ». Μία απλή ματιά στα δεκάδες βίντεο που δείχνουν τις παραστάσεις του Τρόι Τζάκσον θα σας πείσουν για τους λόγου το αληθές.
Ο μύθος του ολοένα και μεγάλωνε. Ήταν ασταμάτητος στο ένας με έναν, ακόμα κι όταν τον έκλειναν τρεις αντίπαλοι είχε τις λύσεις. Με απίστευτη τεχνική, με τρομερή πάσα. Δεν άργησε να γίνει μαζί με την ομάδα του εξώφυλλο στο sports illustrated. Τι τίτλο που απέδωσαν; «Ο θρύλος του streetball». Ήταν ένας πραγματικός θρύλος στα ανοικτά γήπεδα.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ
Ο Ρόμπερτ Ντ. Πάρβι είχε πει για τον Τζάκσον πως «συνεχώς αμφισβητούνταν από παίκτες παρόμοιου μεγέθους με αυτόν. Δεν θυμάμαι όμως κανέναν που να κυριάρχησε απέναντί του. Ο Τρόι ήταν Navigator. Ήταν ένα SUV. Η ευελιξία του ήταν δυσανάλογη του μεγέθους του. Μεγάλη επιδεξιότητα, εξαιρετικός χειρισμός της μπάλας και αίσθηση του στυλ και του ταλέντου».
Ήταν ιδανικός για το streetball. Τρικ με τη μπάλα στα χέρια, σε ντρίμπλες αλλά και φέρνοντας την γύρω από τον αντίπαλο (σ.σ. κάτω από τα πόδια του, γύρω από το κεφάλι του), άλεϊ ουπς, καρφώματα, κερδισμένα στοιχήματα καθώς πολλοί αδυνατούσαν να πιστέψουν πως μπορούσε να σηκώσει όλα αυτά τα κιλά και να καρφώσει. Όποιος τον αμφισβήτησε απλά… κάηκε!
«Έφερε στοιχεία στο streetball που κανείς δεν είχε δει ποτέ» είχε πει ο Γκρέισον- the Professor- Μπάουτσερ που είχε παίξει σε ένα τουρ με τον Τρόι Τζάκσον. «Ήταν ένας μεγάλος, τεράστιος άντρας που έπαιζε σαν ένα κλασικό γκαρντ».
Με τη φήμη του να έχει μεγαλώσει, ο χρόνος του μοιράζονταν μεταξύ των παρκέ και των γηπέδων μπάσκετ με αυτόν της… κάμερας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τα τουρ άρχισαν να καλύπτονται από τo ESPN. Πολύ απλά γιατί ήταν «ένας πρεσβευτής. Μία πληθωρική προσωπικότητα» εξηγεί ο Πάρβι.
ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ HIV/AIDS
Ο Τρόι Τζάκσον παράλληλα με το μπάσκετ- ψυχαγωγία του κοινού ασχολούνταν ενεργά και με την εκστρατεία κατά του HIV/AIDS. Για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και την πρόληψη αυτών. Ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος καθώς στο τέλος της δεκαετίας του ΄80 είχε χάσει τον αδελφό του από τον ιό. Δεν είχε μόνο τον Μαρκ, που από νωρίς είχε πάρει τον δρόμο του. Ο Τρόι στηρίχθηκε πολύ από τη μητέρα του και γλίτωσε από τις σκληρές γειτονιές της Νέας Υόρκης, όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια του. Η Άννα Μαρία, ο Κέβιν και ο Χάρι Τζούνιορ.
«Το να βλεπω τον αδελφο μου να πεθαινει απΟ τον ιο και να του κατατρωει το σωμα ηταν κατι οδυνηρα επωδυνο για μενα»!
Ο θρύλος του streetball άφησε μεγάλη κληρονομιά πίσω του. Ο Τρόι Τζάκσον ήταν το μπάσκετ των ανοικτών γηπέδων, ήταν η προσομοίωση της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης μέσα από τον αθλητισμό αποδεικνύοντας με τον τρόπο του ότι κάθε τι είναι δυνατό. Αρκεί να το θες…
