Γεννημένος στην Τοκοπίγια της Χιλής το 1988 κανείς δεν φανταζόταν στην οικογένειά του το μέλλον του. Από μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο και ήταν αυτό που τον έκανε χαρούμενο. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα “επαγγελματικά” στην Κομπρελόα το 2004 και με αυτή την ομάδα το 2005 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Ένα όνειρο γινόταν πραγματικότητα εκείνη τη χρονιά, να βγάζει λεφτά από το ποδόσφαιρο, χωρίς να έχει καταλάβει ή να φαντάζεται το τι θα επακολουθούσε.
Ο Αλέξις Σάντσες, για τον οποίο μιλάμε, γρήγορα-γρήγορα τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω του. Η Ουντινέζε, έχοντας φοβερό σκάουτινγκ, τον βρήκε και τον πήρε στην ομάδα της. Πήγε στην Ιταλία, υπέγραψε και έφυγε δανεικός στην Κόλο Κόλο. Μετά πήγε στη Ρίβερ Πλέιτ για ακόμα έναν χρόνο δανεισμού. Μέχρι που η “Ούντινε” είδε τι παιδί είχε στη διάθεσή της και τον έκανε βασικό. Φοβερές εμφανίσεις με την ιταλική ομάδα και απευθείας έγινε πρωταγωνιστής. Έκατσε περίπου 4 χρόνια και όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν. Η Μπαρτσελόνα τον παρακολουθούσε και το 2011 του έκανε πρόταση. Τον έκανε δικό της και τον κράτησε για 3 χρόνια.
Ο Αλέξις Σάντσες ζούσε το απόλυτο όνειρο. Αλλά ο Χιλιανός ήταν “σκληρός”. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν διατεθειμένος να μην παίζει βασικός και απλά να είναι ένας “ρολίστας”. Με την Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε συνολικά σε 141 ματς, σκόραρε 47 τέρματα και έβγαλε κοντά στις 27 ασίστ. Τον τελευταίο χρόνο δεν του άρεσε στη Βαρκελώνη. Δεν έπαιζε βασικός και ήθελε να φύγει. Δεν ήθελε απλά να είναι μέλος της καλύτερης (ίσως) ομάδας του κόσμου, αλλά να μην παίζει.
Έτσι αποφάσισε να πάει στην Πρέμιερ Λιγκ και να ζήσει από κοντά ένα από τα πιο δύσκολα πρωταθλήματα παγκοσμίως. Ένα πρωτάθλημα στο οποίο δεν “αντέχουν” πολλοί και “χάνονται”. Αλλά ο Αλέξις Σάντσες με τη φανέλα της Άρσεναλ κατάφερε να ξεπεράσει τις επιδόσεις που είχε με την Μπαρτσελόνα σε λιγότερα παιχνίδια. Και αυτό το πέτυχε στις 19/10/2016 κόντρα στη Λουντογκόρετς με το ένα γκολ και τη μία ασίστ. Τότε, είχε φτάσει τις 105 συμμετοχές, τα 48 τέρματα και τις 28 ασίστ. Και ο Χιλιανός από την Τοκοπίγια πέτυχε αυτό που ήθελε. Να μην απλά ένας “ρολίστας”, αλλά ένας πρωταγωνιστής.
