Θυμάμαι ότι αυτή η χαρά δεν συγκρίνεται ούτε με 3 γκολ

389

Βλέποντας βιντεάκια στο youtube έπεσα πάνω σε ένα που είχε να κάνει με τους μικρούς πιτσιρικάδες που συναντούν τα είδωλα τους. Και εκεί είναι που καταλαβαίνεις ότι η χαρά που παίρνουν αυτά τα παιδιά δεν μπορεί να συγκριθεί με όλα τα γκολ του κόσμου.

Πραγματικά αν παρατηρήσετε τα μάτια τους και τον τρόπο έκφρασή τους όταν έρχονται σε επαφή με τους ήρωες τους τότε μπορείτε να καταλάβετε…

Και κάθομαι και σκέφτομαι πολλές φορές κάτι αντίθετες… καταστάσεις. Όταν για παράδειγμα ένα παιδάκι τρέχει να αγκαλιάσει τον δικό του ήρωα που τον έχει σαν Θεό και ο παίκτης για παράδειγμα, δεν του δίνει καν σημασία. Δεν του δίνει ούτε το χέρι του, ούτε μία αγκαλιά. Που στην τελική δεν κοστίζει και τίποτα για τον ίδιο, ενώ αντίθετα για τον μικρό πιτσιρικά μπορεί να του αλλάξει ακόμα και όλη του την ζωή. Και εντάξει, μπορεί να είμαι υπερβολικός, αλλά σίγουρα θα την θυμάται σε όλη του την ζωή. Και κάτι ακόμα που όταν βλέπω να συμβαίνει δεν μπορώ να το πιστέψω… Όπως βλέπετε και στην φωτογραφία. Δηλαδή τόσο κακό είναι έναν παιδί όταν τρέχει να αγκαλιάσει τον δικό του ήρωα; Αφού φτάνει τόσο κοντά στην τελική και βλέπουν τον παίκτη να μην είναι αρνητικός, δεν είναι κακό να τον αφήσουν. Ας κάνουν και τα στραβά μάτια στην τελική.

11954282251483436086liftarn_foregiveness_2-svg-medΚαι κάπου εδώ μου έρχεται στις μνήμες μου μία δική μου προσωπική εμπειρία. Γεννημένος το 1988, μεγαλωμένος σε περιοχές κοντά στα Φιλαδέλφεια, είχα πιτσιρικάς τον δικό μου ήρωα. Τον Ρονάλντο και τον Ζιντάν στο εξωτερικό και τον Τζιοβάνι στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή λοιπόν, 11 ετών περίπου, βλέπω τον Τζιοβάνι έξω από το γήπεδο της Ριζούπολης και τρέχω τόσο πολύ (όσο δεν είχα ξανατρέξει ποτέ μου) και πέφτω πάνω του με άλμα. Τον αγκαλιάζω και σαν παιδάκι που έπαιρνε αγκαλιά τον μπαμπά του. Και εκείνος, δεν έφερε καμία αντίσταση, με αγκάλιασε χαμογελαστός και με άφησε κάτω. Ε, λοιπόν, αυτή η χαρά για εμένα, δε μπορούσε να συγκριθεί ούτε με 3 γκολ. Όσα και να έβαζε. Και πραγματικά αυτή την αγκαλιά θα την θυμάμαι για όλη μου την ζωή.

Αυτό λοιπόν θυμήθηκα βλέποντας αυτό το βίντεο…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή