Πόσες φορές έχει τύχει να σου προτείνουν να πας γήπεδο με παρέα, αλλά να αρνήθηκες γιατί η αγαπημένη σου ομάδα δεν παίζει καλά, ή γιατί δεν είναι εμπορικός ο αντίπαλος, ή γιατί απλά βαριέσαι να πας; Πολλές φορές, φανταζόμαστε… Κι όμως, χάνουμε την ευκαιρία να δούμε ποδόσφαιρο, να νιώσουμε την ατμόσφαιρα, να ζήσουμε τη μαγεία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, την ώρα που κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την όρασή τους, αλλά πάνε μόνο γι’ αυτό: ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ.
Ο ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΕΜΙΑΝΣ
Ο 40χρονος Τσέχος Λάντισλαβ Ράντα είναι ο άνθρωπος που… ακούει το ποδόσφαιρο. Πήγε για πρώτη φορά στο γήπεδο σε ηλικία μόλις 10 ετών, όταν ο πατέρας του τον πήρε μαζί του σ’ έναν αγώνα της Μποέμιανς 1905. Τριάντα χρόνια μετά και παρά το γεγονός ότι η Μποέμιανς παραμένει μια πολύ μικρή ομάδα χωρίς επιτυχίες (φέτος είναι ουραγός του Τσέχικου πρωταθλήματος), ο Λάντα συνεχίζει να πηγαίνει σε 6-7 παιχνίδια το χρόνο. Παρέα του έχει τη σκυλίτσα του, την Άντζι, που είναι οδηγός του. “Λατρεύω να ακούω τον ήχο που κάνει η μπάλα όταν την κλοτσάς”, είπε σε μια συνέντευξή του ο Ράντα, που είναι από τους ανθρώπους που εκτιμούν και απολαμβάνουν τους ήχους του ποδοσφαίρου.
Ο ΤΥΦΛΟΣ ΙΣΠΑΝΟΣ ΤΟΥ EURO
Το καλοκαίρι στα γήπεδα της Γαλλίας διεξήχθη το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, με χιλιάδες φιλάθλους απ’ όλο τον κόσμο να επισκέπτονται τη χώρα για να δουν τους αγώνες και να στηρίξουν την Εθνική της χώρας τους. Ένας Ισπανός, όμως, ήταν διαφορετικός από τους άλλους, καθώς είχε μια ιδιαιτερότητα βασική: είναι τυφλός! Έτσι, ενώ δεν μπορούσε να δει, πήγαινε κανονικά στα γήπεδα όπου έπαιζαν οι “φούριας ρόχας”, και μάλιστα υποστήριζε ένθερμα την ομάδα, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία…
Ο ΠΙΣΤΟΣ ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Όλα αυτά μπορεί να σας φαίνονται μακρινά, όμως το φαινόμενο του τυφλού οπαδού που απολαμβάνει το ποδόσφαιρο υπάρχει και στη χώρα μας. Ο κ. Σπύρος Χατζόπουλος είναι φίλαθλος του Άρη και έχασε από πολύ μικρός την όρασή του, ωστόσο πηγαίνει στο “Κλεάνθης Βικελίδης” μαζί με τον φίλο του, τον Θανάση, για να στηρίξει την αγαπημένη του ομάδα! «Παρόλο που δεν μπόρεσα ποτέ να γνωρίσω τον κόσμο, καθώς άρχισα να χάνω την όρασή μου λίγες μέρες αφότου γεννήθηκα, αυτό που ένιωσα από την πρώτη στιγμή που πέρασα το κατώφλι του “Κλεάνθης Βικελίδης” δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Και κάθε φορά που έρχομαι στο γήπεδο είναι σαν την πρώτη φορά. Τα τραγούδια, τα συνθήματα από την κερκίδα, οι φωνές του κόσμου, η αγάπη όλων μας για τον Αρη. Συναισθήματα που μένουν χαραγμένα μέσα στην ψυχή σου. Αυτό λέω και σε όσους με ρωτούν γιατί έρχομαι στο γήπεδο από τη στιγμή που δεν βλέπω, ενώ μπορώ να καθίσω στο σπίτι μου και να ακούσω το παιχνίδι από το ραδιόφωνο. Ξέρετε η αύρα αυτού του γηπέδου είναι μοναδική. Η παρουσία μου στις κερκίδες του γηπέδου είναι μια ξεχωριστή εμπειρία», έχει δηλώσει ο κ. Χατζόπουλος.
Την επόμενη φορά που θα έχεις ενδοιασμούς για το αν θα πας στο γήπεδο ή όχι, σκέψου αυτούς τους ανθρώπους… Και τι δεν θα έδιναν να είχαν τα μάτια σου, για να μπορούν να δουν την ομάδα τους να παίζει, να σκοράρει, να νικάει ή να χάνει!
