Αν περπατά στον ίδιο χώρο, το σίγουρο είναι ότι θα γυρίσεις το κεφάλι σου να την κοιτάξεις! Δεν είναι μόνο το ύψος της το οποίο ανέρχεται στα 194 εκατοστά, ούτε τα γαλαζοπράσινα μάτια της και τα σαρκώδη χείλη της. Είναι η αύρα που αποπνέει η οποία τραβάει μοιραία τα βλέμματα πάνω της. Έμαθε να ζει με τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω της αν και δεν το επέλεξε ποτέ η ίδια. Αυτά όμως, στο μελαγχολικά όμορφο πρόσωπό της βρήκαν το ιδανικό… bad girl. Το κακό κορίτσι που θα πούλαγε με τα σκάνδαλα και τα πάρτι, κι όχι μόνο με τις επιδόσεις της στον στίβο.
Παρεμπιπτόντως… Ξεχάσαμε να προβούμε στις απαραίτητες συστάσεις: Μπλάνκα Βλάσιτς!! Πρωταθλήτρια από τα junior ακόμα -σε ηλικία δηλαδή 16 ετών- κάτοχος 19 μεταλλίων σε κάθε μα κάθε διοργάνωση, η κοπέλα αυτή από την Κροατία η οποία μόλις στα 19 της χρόνια έβαλε τον πήχη στο άλμα εις ύψος στα 2 μέτρα. Δεν το πέρασε, αλλά… το τόλμησε, μπαίνοντας μάλιστα εκείνη τη χρονιά στο γκρουπ με τις 10 καλύτερες αθλήτριες στο ύψος.
Είναι η κορυφαία στο ύψος για δύο δεκαετίες και Νο.2 όλων των εποχών πίσω από τη μεγάλη Στέφκα Κοντσταντίνοβα.
Όσο εκείνη βέβαια επιδίωκε να σπάσει το ρεκόρ της Βουλγάρας (2,09μ. έχει στον ανοικτό στίβο – 2,08μ. είναι το ρεκόρ της Βλάσιτς, αμφότερες έχουν 2,06μ. στον κλειστό) αλλά και την «κατάρα» των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς έχει κατακτήσει το ασημένιο στο Πεκίνο και το χάλκινο στο Ρίο αλλά το χρυσό της έχει γλιστρήσει όντας το μόνο που απουσιάζει από τη συλλογή της, τα media, την ίδια ώρα, καλλιεργούσαν αδηφάγα και πεινασμένα μία διαφορετική εικόνα για την ίδια.
Μία εικόνα ικανή να… πουλήσει περισσότερα. Γιατί ο κόσμος θέλει «σπέρμα και αίμα» (όπως μας έλεγαν στη σχολή). Θέλει σκάνδαλα και ίντριγκα. Τα τέσσερα Παγκόσμια μετάλλια (2 χρυσά, 2 ασημένια) στον ανοικτό δεν έφταναν. Ούτε τα τέσσερα στον κλειστό (2 χρυσά, 1 ασημένιο, 1 χάλκινο), πόσω μάλλον το Ευρωπαϊκό το 2010 στη Βαρκελώνη και οι επιτυχίες σε U23 και junior.
Για να καταλάβετε τη δύναμη των media (όχι ότι δεν το ξέρετε) και το πόσο απλό είναι να πλάσουν μία διαφορετική εικόνα από την πραγματική ενός ανθρώπου/αθλητή/αθλήτριας, το πόσο δηλητηριάζουν το μυαλό με στόχο στο τέλος της ημέρας να μείνει η λάσπη και η στάμπα, διαβάστε το παρακάτω…
Δεν πάνε πολλά χρόνια που χάζευα αγώνες στίβου (δεν θυμάμαι καν τη διοργάνωση) και άκουσα τον σπίκερ να λέει «η Βλάσιτς που πείστηκε από τον πατέρα της να αφήσει τα πάρτι και τη νυχτερινή ζωή και να αφοσιωθεί στον αθλητισμό και στο ύψος». Ειλικρινά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα το παραμικρό που να παραπέμπει καν στο παραπάνω. Αλλά είπαμε… το bad girl που ήθελαν. Μόνο που η ίδια τους χαλούσε τη συνταγή.
Η Βλάσιτς, όντας κόρη του δεκαθλητή και κατόχου του ρεκόρ Κροατίας Γιόσκο αλλά της Βενέρα, που έπαιζε μπάσκετ και λάτρευε το σκι δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον αθλητισμό. Ο πατέρας της την έπαιρνε μαζί του στον στίβο όταν αυτός έκανε προπονήσεις και η Μπλάνκα -η οποία έχει πάρει το όνομά της από την Καζαμπλάνκα, καθώς το 1983 που γεννήθηκε η ίδια, ο πατέρας της κέρδισε εκεί το χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες- από τότε ονειρευόταν να γίνει επαγγελματίας σπρίντερ.
Όσο μεγάλωνε βέβαια δοκίμαζε διάφορα σπορ για να βρει το τέλειο και ιδανικό, καθώς μην ξεχνάτε πως άλλαζε και το σώμα της. Ούσα ψηλή και λεπτή κατέληξε στο άλμα εις ύψος. Παρά το γεγονός ότι γνώριζε πως τα ομαδικά σπορ, όπως το μπάσκετ, είναι πιο κερδοφόρα, η ίδια προτίμησε τη συγκίνηση ενός ατομικού αγωνίσματος. Δεν άργησε μάλιστα να καταλάβει πως το ύψος ήταν το ιδανικό γι’ αυτήν. Σε ηλικία 15 ετών έκανε ατομικό ρεκόρ με τον πήχη στο 1,80μ. ενώ στα 16 της περνούσε το 1,93μ. Αν δεν είναι έμφυτο ταλέντο αυτό λοιπόν, ποιο είναι;
Ό,τι κι έκανε η Βλάσιτς γινόταν απευθείας πρωτοσέλιδο και βρισκόταν στο κέντρο της προσοχής στην Κροατία… Το κούρεμά της; Αν φορούσε τακούνια; Το αγόρι της; Τα πάντα… Βλέπετε η γοητεία της εκτεινόταν πολύ πιο μακριά από το βάθρο που συχνά ερχόταν σε σημείο να αποτελεί και αθλήτρια-πρότυπο της σύγχρονης εποχής. Τα media όμως την ήθελαν κάτι σαν την Πάρις Χίλτον ή τη Λίνσντεϊ Λόχαν. Και οι τρεις βουτηγμένες στα φώτα της δημοσιότητας. Η Βλάσιτς, γιατί σε ηλικία 16 ετών έπαιρνε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες και οι άλλες δύο σταρ, γιατί απέπνεαν αίγλη, γοητεία και… αταξία. Τα media ήθελαν να δημιουργήσουν την δική της σειρά σκανδάλων.
“ΘΕλουν να με βλΕπουν σαΝ να εΙμαι… κακΟ κορΙτσι”.
Κατά καιρούς τα ταμπλόιντς γέμιζαν με λέξεις για τη ζωή της. Την κυνηγούσαν για topless φωτογραφίες, για ένα νυχτερινό ξεφάντωμα σε club, «μιλούσαν» για εθισμό στο clubbing μέχρι που ήρθε και το… σκάνδαλο. Sex tape με πρωταγωνίστρια μία κοπέλα αγνώστου ταυτότητας, ίδια όμως με τη Βλάσιτς.
Η ίδια έλεγε πως η αντιμετώπιση που είχε από την πλειονότητα του Τύπου ήταν θετική. Όταν για παράδειγμα έχασε το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, οι τίτλοι και τα άρθρα έβγαζαν μία συμπάθεια, αλλά την ίδια ώρα οι παπαράτσι και ο «κίτρινος Τύπος» την έστηναν έξω από το σπίτι της για να ανακαλύψουν αν έχει νέο σύντροφο.
“Πριν λίγα χρόνια, όταν είχα χωρίσει με το τότε αγόρι μου και είχε συμπέσει με μία μεγάλη διοργάνωση είχα κάνει μία συνέντευξη Τύπου και είχα πει… Λοιπόν, ελάτε να το ξεκαθαρίσουμε να τελειώνουμε με αυτό. Χώρισα με το αγόρι μου. Ήθελα να το πω αυτό. Ήταν μια καλή σχέση για χρόνια αλλά τώρα χωρίσαμε. Αυτό όμως δεν θα επηρεάσει το άλμα μου. Αυτά ήθελα να πω.
Όταν μιλάς έτσι λοιπόν δεν έχουν το κίνητρο να πάνε να ψάχνουν για να βρουν αυτό που νομίζουν ότι κρύβεις. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να αποφεύγεις το στοιχείο της έκπληξης. Ξέρετε, αυτό του να ανοίγεις την εφημερίδα και να λες… ω, το ανακάλυψαν“.
- Τέτοια έκπληξη, ακόμα μεγαλύτερη μάλιστα εμπεριείχε και η ιστορία με το sex tape.
“Υπήρξαν κάποια άσχημα πράγματα. Δεν ξέρω… Δεν νομίζω πως είχε βγει έξω από την Κροατία όλο αυτό”.
Η ιστορία με το sex tape είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις. Φωτογραφίες κοσμούσαν τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων δείχνοντας τη Βλάσιτς να συνευρίσκεται ερωτικά με τον σύντροφό της.
- “Ήταν δύο ημέρες πριν από το Παγκόσμιο κλειστού στη Ντόχα. Κάποιος βρήκε μια ταινία με μία κοπέλα που έμοιαζε ελαφρώς με εμένα. Θέλω να πω… Πραγματικά γελούσα μετά γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω πώς είναι δυνατόν τόσοι άνθρωποι να μην είδαν τη διαφορά. Ήταν τόσο προφανές πως δεν ήμουν εγώ.
Ηθελαν να το πιστεψουν. Στους ανθρωπους αρεσουν τα σκανδαλα
- Τους αρέσει να με βλέπουν μέσα από αυτό το είδος της… δημοσιότητας. Τους αρέσει να βλέπουν σαν ένα κακό κορίτσι. Ήταν πραγματικά μικροπρεπές. Πολλές εφημερίδες βγήκαν και είπαν πως είναι λάθος, πως δεν είμαι εγώ αλλά συνέχισε το θέμα να παίζει γιατί ήταν μια καλή δημοσιότητα. Πούλαγε. Ποτέ εμείς βέβαια δεν θα μάθουμε ποιος και γιατί το κυκλοφόρησε”.
Ο πατέρας της ο Γιόσκο -ο οποίος είναι και ο προπονητής της από τότε που η Μπλάνκα ήταν μικρή- αλλά και η υπόλοιπη οικογένεια, προσπαθούσαν να κρατήσουν μυστική όλη αυτή την ιστορία ώστε να μην την επηρεάσει πριν από τους αγώνες στην Ντόχα.
- “Το γνώριζαν περίπου εφτά ημέρες πριν αλλά ήταν σαν «μην της το πούμε, μην της το πούμε» καθώς δεν ήθελαν να με ανησυχήσουν. Αλλά όπως και να έχει το ανακάλυψα. Ήταν μεγάλη πίεση. Γνώριζαν φυσικά πως δεν ήμουν εγώ αλλά ήταν μία κατάσταση που σκεφτόμουν, πώς είναι δυνατόν να κάνουν κάποιοι κάτι τόσο σκληρό; Πώς μπορούν και το κάνουν; Δεν μπορούσα να κοιμηθώ”.
Παρά την πίεση, η Βλάσιτς, στα 26 της τότε, πήγε και υπερασπίστηκε τον τίτλο της στον κλειστό στίβο με άλμα στα 2 μέτρα. Κατά 8 εκατοστά χαμηλότερο από την ατομική επίδοση και φυσικά οι… καλοθελητές βγήκαν πρώτοι για κριτική.
- “Δεν ήταν αρκετό για κάποιους. Με ρωτούσαν γιατί δεν πήδηξα ψηλότερα. Είχα όμως μεγάλη πίεση. Ήταν πραγματικά δύσκολες καταστάσεις για μένα. Δεν μπορούν να ξέρουν τι είδος ανθρώπου είσαι. Δεν είναι μόνο ότι απλά έρχεσαι εδώ και απλά πηδάς. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που επηρεάζουν αυτό που κάνεις”.
Η Βλάσιτς δεν είναι η συνηθισμένη αθλήτρια ακόμα κι όταν μιλάει. Αποφεύγει το σύνηθες, βαρετό, ξύλινο και τυπικό λεξιλόγιο των αθλητών… «προπονούμαι σκληρά» ή «προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό». Η Μπλάνκα δεν θα κρυφτεί. Υπάρχουν στιγμές, καταστάσεις, συνθήκες που επηρεάζουν τη ζωή και τις επιδόσεις του αθλητή όπως άλλωστε κάθε ανθρώπου. Δεν θα σταθεί στα «κλισέ», του τύπου «ξέρεις κάτι, την επόμενη φορά θα προσπαθήσω περισσότερο», αλλά θα πει τα πράγματα ως έχουν… Η αποτυχία γι’ αυτήν μεταφράζεται σε λυγμό. Θα μείνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, μόνη, μέχρι να σταθεί και πάλι στα πόδια της ψυχολογικά και να βγει έτοιμη και ανταγωνιστική ξανά.
- “Όλες αυτές οι φράσεις είναι απλά άδειες, χωρίς περιεχόμενο. Είμαι η πρώτη απ’ όλους που χρειάζεται να τα καταφέρει καλύτερα την επόμενη φορά. Είμαι αυτή που πρέπει να αντεπεξέλθει στα πάντα, από την προθέρμανση μέχρι το άλμα, όλα να έχουν γίνει καλύτερα. Τίποτα δεν θα πέσει από τον ουρανό“.
Πίσω από τα μετάλλια, τις ατελείωτες διακρίσεις, υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά της Βλάσιτς. Αυτήν που όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία και τη διαδρομή της, έχουν αγαπήσει. Τις κραυγές της μετά τα επιτυχημένα άλματα, τον χορό της. Ο φημισμένος χορός της σε πληροφορώ πως έχει ξεκινήσει πολύ πριν τον αντίστοιχο του Γιουσέιν Μπολτ.
- “Ξεκίνησε μία χρονιά στη Ρώμη. Έκανα λίγα βήματα γιατί ένιωθα χαρούμενη και το απολάμβανα. Οπότε ξεκίνησα λίγο-λίγο χορεύω. Οι άνθρωποι το πρόσεξαν στην Οζάκα –στο Παγκόσμιο του 2007- και έτσι έγινε το σήμα κατατεθέν μου. Βγαίνει πηγαία και μόνο μετά τα άλματα, από το ύψος των οποίων είμαι χαρούμενη. Είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ με το κοινό. Οι άνθρωποι δεν έρχονται στα Στάδια για να βλέπουν μόνο τα αποτελέσματα. Έρχονται για να βλέπουν και αντιδράσεις, θέλουν να δουν ότι είμαστε και εμείς άνθρωποι, που μπορούμε να κλάψουμε ή να γελάσουμε”.
Συνηθίζει να λέει πως οι απογοητεύσεις «σε κάνουν πιο δυνατό άνθρωπο για το μέλλον», ωστόσο η ίδια δεν μένει εκεί. Το έχει αποδείξει δις. Το 2004 όταν διαμαρτυρήθηκε πως ένιωθε ληθαργικά και πράγματι διαγνώστηκε με υπερθυρεοειδισμό, χάνοντας ουσιαστικά δύο χρόνια και το 2012 που έκανε επέμβαση στον αριστερό της αχίλλειο τένοντα. Ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Όσο χρόνο κι αν της έπαιρνε επέστρεφε και βρισκόταν εκεί. Στα μετάλλια, στο βάθρο…
“Είμαι ακόμα εδώ και αυτός είναι ο τελικός μου στόχος. Όταν βρίσκεσαι εκεί, σε κάθε διοργάνωση, κάνεις καλή δουλειά, είσαι ένα μέρος της ελίτ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα”!
