Η εθνική μας ομάδα ετοιμάζεται να μπει σε ένα από τα πιο δύσκολα Προολυμπιακά τουρνουά της ιστορίας της. Μπορεί να έχουμε ελλιπές ρόστερ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά υπάρχει νέο αίμα γεμάτο όρεξη, γεμίζοντας μας ελπίδα για την επόμενη μέρα. Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν αυτό το δύσκολο ταξίδι στην Ιταλία, ας ρίξουμε μια ματιά στα προηγούμενα Προολυμπιακά τουρνουά που συμμετείχαμε. Διαβάστε το θέμα…
Γράφει ο Γιάννης Γκρέκος
Άσχημη πρώτη φορά
Τον Ιούλιο του 1960 έλαβε χώρα το Προολυμπιακό της Μπολόνια, στο οποίο η εθνική μας υπό τον Φαίδωνα Ματθαίου δεν τα κατάφερε και έμεινε εκτός Ολυμπιακών αγώνων με ρεκόρ 3-2. Επικράτησε με 71-54 της Ελβετίας, 108-87 της Αυστραλίας και 86-69 της Αυστρίας, όμως της στοίχισαν οι ήττες από Πολωνία και Ανατολική Γερμανία με 77-76 και 72-65 αντίστοιχα.
Ούτε το ‘64
Δυστυχώς η εθνική συνέχισε το αρνητικό σερί αφού δεν μπόρεσε να παραστεί ούτε στην Ολυμπιάδα του 1964. Τερμάτισε ένατη μεταξύ 14 ομάδων, έχοντας στον όμιλο της ρεκόρ 2-4, και κάνοντας δύο νίκες στα παιχνίδια για τις θέσεις 9-12. Στον όμιλο της επικράτησε 89-82 της Ελβετίας, ηττήθηκε με 78-68 από την Ανατολική Γερμανία, ενώ την επόμενη μέρα έχασε και από την Φιλανδία με 73-67. Προσπάθησε να ανακάμψει κάνοντας επίδειξη δυνάμεως με την Αυστρία (91-66), αλλά το 71-84 με την Ουγγαρία και το 41-53 με το Ισραήλ την άφησαν εκτός συνέχειας. Για την ιστορία στους Ολυμπιακούς αγώνες προκρίθηκαν οι Ούγγροι ως πρώτοι και οι Φιλανδοί δεύτεροι, με τους Γάλλους που έμειναν εκτός να κλείνουν την τριάδα.
Όλο και χαμηλότερα
Το 1968 η εθνική τερμάτισε ακόμα πιο χαμηλά, στην 11η θέση μεταξύ των 14 στο τουρνουά που διεξήχθη στην Σόφια. Είχε στον όμιλο της Γιουγκοσλαβία, Ανατολική Γερμανία, Αυστρία, Φιλανδία, Δυτική Γερμανία και τους διοργανωτές Βούλγαρους. Γνώρισε 5 ήττες και μόλις μια νίκη με 74-66 απέναντι στην Δυτική Γερμανία που τερμάτισε τελευταία χωρίς νίκη.
Το 1972, αφού πρώτα στην Ολλανδία κατάφερε να εξασφαλίσει εισιτήριο για το Προολυμπιακό ΙΙ του Άουςμπουργκ που συμμετείχαν μικτές ομάδες και όχι χωρισμένες ανά ζώνες, εκεί τερμάτισε 10η στους 12. Στον όμιλο της με Πολωνία, Ισπανία, Καναδά, Σουηδία και Φιλανδία, κέρδισε μόνο τον Καναδά με 91-87. Στις θέσεις 9-12, κέρδισε την Β. Κορέα με 90-78 και την Ελβετία με το εκκωφαντικό 112-47, αλλά στην ισοβαθμία με τους Φιλανδούς βγήκαμε δέκατοι.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να προκριθούμε στο τουρνουά του ’76 για τους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, και η επόμενη συμμετοχή μας σε Προολυμπιακό ήταν το 1992 σε αυτό της Ισπανίας.
Συμμετείχαμε στο τρίτο από τα τέσσερα γκρούπ, όπου τερματίσαμε πίσω από Γερμανία και Κροατία, χάνοντας την ευκαιρία για πρόκριση στον τελικό όμιλο, άρα και την δυνατότητα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ισπανίας. Στον όμιλο είχαμε ρεκόρ 3-2, κερδίζοντας την Ισλανδία με 77-73, την Πορτογαλία με 100-58 και την Ρουμανία με 91-72. Στις δύο τελευταίες αγωνιστικές ήρθαν και οι ήττες από Γερμανία με 85-76 και Κροατία με 102-63, που μας άφησαν εκτός συνέχειας.
Έσπασε η κακοτυχία
Το επόμενο Προολυμπιακό το συναντάμε το 2008 στην Αθήνα, όπου και καταφέραμε πρώτη φορά να πάρουμε το πολυπόθητο εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνο. Συμμετείχαμε στον πρώτο από τους τέσσερις ομίλους, μαζί με Βραζιλία και Λίβανο, τις οποίες κερδίσαμε εύκολα με 89-69 και 119-62 αντίστοιχα.
Στα νοκ άουτ κερδίσαμε την Ν. Ζηλανδία με 75-48 και το Πουέρτο Ρίκο με 88-63, ενώ δεν διεξήχθη τελικός με την Κροατία, αφού και οι δύο νικητές των ημιτελικών προκρίνονταν απευθείας στο Πεκίνο. Την τρίτη θέση κατέκτησε η Γερμανία απέναντι στο Πουέρτο Ρίκο. Ουσιαστικά έγινε ο μικρός τελικός, αλλά όχι ο «μεγάλος».
Το σοκ του Καράκας
Και φτάνουμε στο 2012, στο τουρνουά του Καράκας, όπου οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και ο αποκλεισμός είχε έρθει απροσδόκητα από την Νιγηρία. Αρχικά η εθνική βγήκε πρώτη στον όμιλο της, κερδίζοντας Πουέρτο Ρίκο και Ιορδανία, και στα προημιτελικά κληρώθηκε με την σχετικά «εύκολη» Νιγηρία, που της χάρισε μια ήττα σοκ με 80-79. Ακόμα, οι Νιγηριανοί κατάφεραν να κατακτήσουν την τρίτη θέση και να βρεθούν στο Λονδίνο, μαζί με Ρωσία και Λιθουανία που ήταν οι νικητές των ημιτελικών.
Φαίνεται ότι η προιστορία των Προολυμπιακών δεν μας θέλει, αλλά η εθνική έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι παίζει συχνά με την πλάτη στον τοίχο και μπορεί να τα καταφέρει. Ούτε αυτή την φορά οι πιθανότητες είναι μαζί μας, όμως είναι η ευκαιρία για μια διάκριση μετά από καιρό. Βέβαια, η νέα εποχή ξεκινά, οπότε ο αποκλεισμός δεν εξισώνεται με καταστροφή και απαξίωση, αλλά ούτε και η πρόκριση με επινίκιους και συζητήσεις για μετάλλια. Βήμα, βήμα προχωρά το χτίσιμο και ας ελπίσουμε να συνεχιστεί να μας απασχολεί για πολλά ακόμα καλοκαίρια η επίσημη αγαπημένη.
