Μουντιάλ 1974, στα γήπεδα της Γερμανίας. Με έναν διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής, όπου απουσίαζαν τα νοκ άουτ ματς των προημιτελικών και των ημιτελικών, Ολλανδία και Βραζιλία αναμετρώνταν με φόντο τον μεγάλο τελικό. Οι “οράνιε” με όπλο το total football του τεράστιου προπονητή Ρίνους Μίχελς, αποτυπωμένο στο γήπεδο με μπροστάρη τον Γιόχαν Κρόιφ, απέναντι στην κάτοχο του τίλου Σελεσάο, η οποία όμως είχε στη σύνθεσή της μόνο τους Ζαϊρζίνιο και Ριβελίνο, από την ομάδα που τέσσερα χρόνια πριν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, και επέλεξε το… ξύλο για να αντισταθεί…
Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΘΕΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
Ολλανδία εναντίον Βραζιλίας και όλοι ανέμεναν να θαυμάσουν ένα ξεχωριστό παιχνίδι, ανάμεσα στις δύο πιο θεαματικές ομάδες του πλανήτη. Περίμεναν περίτεχνες ενέργειες, ομαδικές συνεργασίες, υπέροχα γκολ και άπλωμα της σπουδαίας τακτικής των δύο αντιπάλων. Αντ’ αυτού, όμως, είδαν έναν μονόλογο των “οράνιε” που εφάρμοσαν όλα τα τρικ του Μίχελς, ο οποίος ήταν ο κύριος υπεύθυνος της κυριαρχίας του Άγιαξ εκείνα τα χρόνια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο προϋπέθετε μια σειρά από γνωρίσματα που ήταν διακριτά στον αγωνιστικό χώρο: μαζική πίεση των Ολλανδών σε κάθε Βραζιλιάνο που είχε την μπάλα, με σκοπό να γίνει το λάθος και να βγει η αντεπίθεση. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τέσσερις και πέντε λευκές φανέλες να ορμάνε στην μπάλα όταν την είχε ο παίκτης με τα μπλε της Βραζιλίας. Το τεχνητό οφσάιντ ήταν κάτι πολύ μπροστά από την εποχή, αφού επέτρεπε στην άμυνα να κινείται ομαδικά και να βγάζει εκτεθειμένους δύο και τρεις Βραζιλιάνους επιτιθέμενους. Ωστόσο, ακόμα και αν έσπαγε το οφσάιντ, ο Ολλανδός γκολκίπερ λειτουργούσε σαν λίμπερο και σταματούσε κάθε κίνδυνο…
ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ
Εκτός όλων των άλλων, στην ουσία οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές δεν είχαν σταθερές θέσεις στο γήπεδο. Όλοι μαζί επιτίθονταν, όλοι μαζί αμύνονταν, με τον Κρόιφ να μην παίζει φαινομενικά ως σέντερ φορ, αλλά να είναι κυριολεκτικά παντού! Με αυτόν τον τρόπο ξεγέλασε στο δεύτερο γκολ των Ολλανδών τη βραζιλιάνικη άμυνα, αφού ήταν η μοναδική στιγμή που κινήθηκε ως στράικερ στην καρδιά της μεγάλης περιοχής. Οι Βραζιλιάνοι τα είχαν χαμένα καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα να μην τους βγαίνει τίποτα, να εκνευρίζονται και να παίζουν υπέρ το δέον σκληρά…
Και οι Ολλανδοί, πάντως, δεν πήγαιναν πίσω, αφού η κλοτσιά έπεφτε σύννεφο και ήταν σχεδόν αδύνατο για κάθε παίκτη να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει μια ατομική ενέργεια. Νεύρα πολλά, που έγιναν ακόμα περισσότερα όταν οι Ολλανδοί στην ουσία κλείδωσαν το ματς με το υπέρ τους 2-0. Έτσι, έβλεπε κανείς τους Βραζιλιάνους να επιδίδονται σε άγρια τάκλιν και τους Ολλανδούς να απαντούν με το ίδιο νόμισμα…
Η Ολλανδία επικράτησε με 2-0, όμως οι προσδοκίες για ένα θεαματικό ματς δεν εκπληρώθηκαν ποτέ. Οι θεατές είδαν μια πολύ καλοδουλεμένη ποδοσφαιρική μηχανή να κυριαρχεί του… ξύλου και έτσι ήταν ένα ματς που ξεχάστηκε εύκολα από την Ιστορία.
