Διαβάζοντας την ιστορία του Σουηδού Σβεν Μπέργκβιστ, δεν μπορούμε να μην τον χαρακτηρίσουμε ως υπεραθλητή. Κι αυτό γιατί, ο τύπος αυτός που στις αρχές του 20ού αιώνα κατάφερε να διακριθεί σε πάνω από τρία αθλήματα, όχι μόνο ομαδικά, όπως το ποδόσφαιρο, αλλά και ατομικά. Πραγματικά η ζωή του έχει μεγάλο ενδιαφέρον!
Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 20 Αυγούστου του 1914 και μεγάλωσε σε οικογένεια της εργατικής τάξης. Από μικρός ήταν ball boy στους αγώνες της τοπικής ομάδας, της Χάμαρμπι, στις ακαδημίες της οποίας μπήκε σε ηλικία 14 ετών, όταν ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Το 1932, στην ηλικία των 17, έκανε και το ντεμπούτο του κάτω από τα δοκάρια, καθότι τερματοφύλακας, ενώ πέρασε χωρίς να ακουμπήσει και από την ΑΙΚ. Επίσης, έκανε και 35 συμμετοχές με την εθνική Σουηδίας.
Παράλληλα, όμως, αγωνιζόταν και με την ομάδα χόκεϊ επί πάγου της Χάμαρμπι! Ως τερματοφύλακας, κατείχε τα μυστικά της θέσης και αποφάσισε να επεκταθεί και σε άλλα ομαδικά αθλήματα. Μάλιστα, κατέκτησε και 5 εθνικά πρωταθλήματα, το 1933, 1937, 1942, 1943 και 1945. Αγωνίστηκε και στην ΑΙΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα, ενώ το 1999 συγκαταλέχθηκε στο Hall of Fame του συγκεκριμένου αθλήματος!
Όμως, όχι, φίλοι μου. Δεν έμεινε εκεί. Από τα 16 του έπαιζε και στην ομάδα μπάντι της Χάμαρμπι. Μπάντι είναι ένα άθλημα που μοιάζει με το χόκεϊ, αφού παίζεται σε πάγο, όμως χρησιμοποιείται μπαλάκι. Και εκεί διακρίθηκε ο φοβερός αυτός τύπος, αφού συμμετείχε και στην εθνική ομάδα! Να σημειωθεί ότι σε ποδόσφαιρο και χόκεϊ διετέλεσε και προπονητής στην αγαπημένη του Χάμαρμπι…
Επιπλέον, έπαιξε και χάντμπολ, κλήθηκε στην Εθνική αλλά αρνήθηκε. Πολύ καλός ήταν και στο μπόουλινγκ, αγωνιζόμενος στην πρώτη εθνική κατηγορία, ενώ επιδόθηκε και στην τοξοβολία! Μην ανησυχείτε, μέχρι εδώ ήταν η ενασχόληση του Μπέργκβιστ με τα σπορ, ομαδικά και ατομικά. Ο έμπορος από τη Στοκχόλμη χτήπησε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 3 Δεκεμβρίου του 1955 και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε αναπηρικό καροτσάκι, μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 1996, όταν και πέθανε στην ηλικία των 82 ετών. Μετά την κατασκευή του γηπέδου της Χάμαρμπι, το όνομά του δόθηκε σε μια γέφυρα της περιοχής, ως φόρος τιμής για όσα πρόσφερε στον σουηδικό αθλητισμό.
