Εν πολλοίς πρόκειται για τον κορυφαίο προπονητή στον κόσμο, με μοντέρνο στυλ και φουλ επιθετική φιλοσοφία. Έχει κατακτήσει τίτλους στον πάγκο ομάδων όπως η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν Μονάχου, ενώ στη Σίτι συνεχίζει την εξαιρετική δουλειά. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα, όμως, υπήρξε ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με τα πάνω του και τα κάτω του, που έζησε πολλά και κέρδισε πολλές εμπειρίες.
Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1971 σε ένα προάστιο της Βαρκελώνης και φυσικά ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα από την περίφημη ακαδημία της Μπαρτσελόνα, τη Μασία. Από τα 13 προπονούνταν και μάλιστα την πρώτη εβδομάδα του στα φυτώρια των “μπλαουγκράνα”, είχε την τύχη να τον παρακολουθήσει ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο μικρός Πεπ αγωνιζόταν στα άκρα, όμως ο Ολλανδός έδωσε οδηγία στον προπονητή των ακαδημιών να τον αλλάξει θέση και να τον βάλει αμυντικό χαφ. Ήταν η θέση στην οποία καταξιώθηκε…
Έξι χρόνια μετά έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα και αποτέλεσε μέλος της Dream Team του Κρόιφ που κατέκτησε 4 σερί πρωταθλήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ως πίβοτ, δηλαδή αμυντικός χαφ που συμμετέχει και στην οργάνωση του παιχνιδιού, ο Γκουαρδιόλα μεγαλούργησε και αποτέλεσε έμπνευση για παίκτες όπως ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Μπουσκέτς, για τον οποίο λένε ότι είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Καταλανού τεχνικού…
Μετά την Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα είχε την τιμή να παίξει συμπαίκτης με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο στην Μπρέσια, όπου πήρε μεταγραφή για να αντικαταστήσει τον Αντρέα Πίρλο, όταν ο Ιταλός αποχωρούσε για άλλες πολιτείες και την καταξίωση στην καριέρα του. Στην Ιταλία του άρεσε και έμεινε αρκετά χρόνια, παίζοντας και με τη φανέλα της Ρόμα. Το όνομά του ενεπλάκη σε υπόθεση ντόπινγκ, αφού βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία και τιμωρήθηκε με 4 μήνες αποχή. Μερικά χρόνια αργότερα απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες…
Ακολούθησε καριέρα σε Κατάρ και Μεξικό, όμως το απόγειο της δόξας του ήταν πάντα στην Μπαρτσελόνα, με την οποία κατέκτησε 16 τίτλους σε 11 σεζόν. Με τη φανέλα της Ισπανίας πανηγύρισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στο 1992, ενώ την ίδια χρονιά κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, και μάλιστα ως αρχηγός. Έχει αγωνιστεί και 7 φορές με τα χρώματα της Καταλονίας.
Όταν έφυγε από την Ιταλία, απέρριψε προτάσεις και από τις δύο ομάδες του Μάντσεστερ, ωστόσο το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, αφού πολλά χρόνια αργότερα θα αναλάμβανε τη Σίτι. Μπορεί να αποτελεί φαινόμενο στην προπονητική, ωστόσο κανείς δεν ξεχνάει τον σπουδαίο μέσο που μεγαλούργησε…
