Γράφει ο Θωμάς Κόγκας
Το να βλέπεις το κοινό του Santiago Bernabeu και συνάμα της Ρεάλ Μαδρίτης να αποθεώνει έναν από τους εκατοντάδες top class ποδοσφαιριστές που έχουν δει με τα μάτια τους από την μέρα ίδρυσης της ομάδας μέχρι σήμερα δεν είναι κάτι σπάνιο. Ίσα ίσα που το κοινό της Ρεάλ αποδεικνύεται αρκετά γενναιόδωρο. Ταυτόχρονα όμως με τη γενναιοδωρία προς τους κορυφαίους, υπάρχει και η πολύ μεγάλη ευκολία με την οποία αποδοκιμάζει το συγκεκριμένο φίλαθλο κοινό ανεξάρτητα από την προσφορά του εκάστοτε ποδοσφαιριστή. Στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας ακόμα και ποδοσφαιριστές όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο ,πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και άνθρωπος που έσπασε όλα τα κοντέρ, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο, έχουν αποδοκιμαστεί έπειτα από ένα κακό ατομικό ή ομαδικό αγωνιστικό φεγγάρι. Αν υπάρχουν κάποιοι ποδοσφαιριστές που δεν έχουν αποδοκιμαστεί ποτέ αυτός είναι ο μεγάλος αρχηγός και αγαπημένο παιδί των οπαδών, ο θρύλος Ραούλ και ο άλλος είναι ο άνθρωπος για τον οποίο γράφεται αυτό το αφιέρωμα, ο Marcelo Vieira.
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
Γεννήθηκε στις 12 Μαΐου του 1988 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και όπως το μεγαλύτερο ποσοστό των Βραζιλιάνων παιχτών που φτάνουν στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο προέρχεται από ένα πάρα πολύ φτωχό οικογενειακό περιβάλλον, κάτι το οποίο τον είχε βάλει σε σκέψεις ακόμα και να παρατήσει το ποδόσφαιρο και ίσως και να το είχε κάνει αν δεν υπήρχε ο παππούς του Pedro. Ήταν αυτός που τον έπεισε να συνεχίσει και μάλιστα τον στήριξε οικονομικά και τον μετέφερε στις προπονήσεις σε όλη αυτή την προσπάθεια προς την κορυφή.
Από τα 9 του μέχρι τα 13 ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο σάλας (εκεί οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση) και στα 14 του μεταπήδησε στο κλασσικό ποδόσφαιρο και την Φλουμινένσε, με την οποία έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα στα 17 και έπειτα από 30 εμφανίσεις 6 γκολ και 2 τίτλους μεταπήδησε το 2007 στην Ρεάλ Μαδρίτης.
ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ
Από τότε μέχρι σήμερα η συνέχεια γνωστή σε όλους μας. 464 εμφανίσεις με το σήμα της Βασίλισσας, 36 γκολ, 85 ασίστ, 19 τίτλοι εκ των οποίων 4 Champions League, 58 εμφανίσεις και 6 γκολ με τη φανέλα της μεγάλης Σελεσάο.
Όμως τα στατιστικά και οι αριθμοί δεν αρκούν για να περιγράψουν τα όσα κάνει, τα όσα παράγει μέσα στον αγωνιστικό χώρο αυτός ο τύπος. Αναρίθμητες στιγμές μαγείας που θα ζήλευαν ακόμα και κορυφαία δεκάρια, αλλεπάλληλα ανεβοκατεβάσματα στην αριστερή πλευρά, έτοιμος πάντα να κάνει και το κάτι παραπάνω, το κάτι εξεζητημένο, όχι για να εντυπωσιάσει αλλά πολύ απλά επειδή βγαίνει από μέσα του. Ένας γνήσιος Βραζιλιάνος πρεσβευτής του αλέγκρου τρόπου παιχνιδιού και ζωής. Ένας ωραίος τρελός που είτε σκοράρει, είτε μοιράζει ασίστ, είτε δέχεται ένα σκληρό φάουλ θα τον δεις πάντα με αυτό το μόνιμο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του που δεν συνάδει με τον άκρατο και ψυχρό επαγγελματισμό που επικρατεί σήμερα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ταυτόχρονα όμως ένα από τα πιο σημαντικά γρανάζια στον αγωνιστικό οργανισμό της Ρεάλ και μάλιστα όσα περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερος επιθετικά, δημιουργικά αλλά και αμυντικά αναγκάζοντας μέχρι και τους ελάχιστους επικριτές του που τον κατηγορούσαν για αμυντική ασυνέπεια και άναρχο τρόπο παιχνιδιού, να παραδεχτούν το μεγαλείο του.
Άλλωστε όταν σε έχει εκθειάσει και σε έχει ξεχωρίσει ο μέγιστος Πάολο Μαλντίνι, όταν έχει πει για σένα ο κατά πολλούς κορυφαίος αριστερός μπακ όλων των εποχών Ρομπέρτο Κάρλος ότι “τεχνικά είναι καλύτερος από εμένα“, τότε σίγουρα κάτι κάνεις πάρα πολύ καλά.
Ανεξάρτητα όμως από το αν θεωρείς τον Μαρτσέλο Βιέιρα τον κορυφαίο αριστερό μπακ του σημερινού ποδοσφαίρου ή ακόμα και όλων των εποχών ή και όχι, δεν γίνεται να μην γουστάρεις αυτό που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Με μια αχαλίνωτη φαντασία που θα ζήλευε ακόμα και ο Walt Disney τείνει να εξελιχθεί σε έναν από τους τελευταίους ρομαντικούς, έναν πραγματικό πρεσβευτή του άναρχου ποδοσφαίρου, του ποδοσφαίρου της αλάνας, καταφέρνοντας όμως μέσω αυτού να έχει φτάσει στην κορυφή του ποδοσφαιρικού Έβερεστ. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι πρεσβεύει απόλυτα το γνωμικό που έχει ως περιγραφή στον λογαριασμό του στο Instagram το οποίο λέει: “Δεν μετράω τις μέρες, αλλά κάνω τις μέρες να μετράνε”, αποτελώντας έτσι τον πιο Yolo τύπο που μπορείς να συναντήσεις στο σημερινό ποδόσφαιρο.
