Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που ο Τιμ Ντάνκαν πλησίαζε επικίνδυνα στα 35, ο Γκρεγκ Πόποβιτς κάνει rotation στην ομάδα των Σαν Αντόνιο Σπερς. Αυτή είναι μία κατάσταση η οποία έχει επικριθεί, όσο μπορείς να επικρίνεις κάτι που κάνει ο Γκρεγκ Πόποβιτς, ο οποίος έχει κατορθώσει να φτιάξει έναν οργανισμό τόσο ισχυρό που μπορεί να κρατάει τους παίκτες του για 20 χρόνια. Αν το όραμα του Ποπ δεν πετύχαινε στις αρχές του 21ου αιώνα, τότε άνετα θα τον είχαμε στα μέρη μας, να κοουτσάρει ομάδα της Ευρωλίγκας. Άνετα. Κάτι που δεν θα γίνει τώρα, διότι σε 20 μήνες κλείνει τα 70 χρόνια ζωής. Συν ότι θα έπρεπε να έχει μαζί του τον Αρ Σι Μπιούφορντ, με τον οποίο είναι ολοφάνερα μπασκετικά παντρεμένοι, οι Κρίστοφερ Νόλαν και Χανς Ζίμερ των παρκέ.
Υπήρχαν παιχνίδια της κανονικής περιόδου -και μάλιστα παιχνίδια στη σειρά- που ο Πόποβιτς θα παρέτασσε την ομάδα του χωρίς τον Τιμ Ντάνκαν, τον Τόνι Πάρκερ ή τον Μάνου Τζινόμπιλι, αλλά και όσους έχουν περάσει από το Σαν Αντόνιο για να προσπαθήσουν να πάρουν το πρωτάθλημα: τον Μάικλ Φίνλεϊ, τον Ρίτσαρντ Τζέφερσον, τον Στίβεν Σμιθ, για να δοθούν τρία μικρά παραδείγματα. Τότε η δημοσιογραφική κριτική θα αφορούσε σε εμπορικούς λόγους, ότι, δηλαδή, δε σεβόταν το κοινό, ότι ο κόσμος ήθελε να βλέπει τους καλούς παίκτες των Σπερς. Το θέμα είναι ότι όλοι οι παίκτες των Σπερς γίνονταν καλοί, άπαξ και εντάσσονταν στο ρόστερ της ομάδας: Από τον Στιβ Κερ (που ούτως ή άλλως ήταν ένας θεσπέσιος ρολίστας) στον Τζορτζ Χιλ, από τον Ντάνι Γκριν στον Κάιλ Άντερσον, από τον Μπρους Μπόουεν στον Γκάρι Νιλ, από τον ΝταΧουάν Μπλερ στον Στίβεν Τζάκσον, η λίστα με τους ρολίστες που έπαιξαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο ή ακόμα και έγιναν και πρωταθλητές είναι ατέλειωτη. Παίκτες που όχι απλώς πήραν πολλά λεπτά συμμετοχής, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις καλούνταν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τον Ντάνκαν, τον Τζινόμπιλι και τον Πάρκερ, επειδή ο Πόποβιτς θα αποφάσιζε ότι καλό θα ήταν να μην παίξουν σε 10 με 15 ματς της σεζόν. Ακόμα και τη φετινή σεζόν, με τον Καγουάι Λέοναρντ σε νεαρή ηλικία και τον Τιμ Ντάνκαν απόντα, ο Πόποβιτς ξεκούρασε όσο ήταν δυνατόν τον παίκτη πάνω στον οποίο έχει χτιστεί το franchise και που, όπως στην περίπτωση των μέλλοντων τριών Hall of Famers, διάλεξαν από το ντραφτ και δεν αγόρασαν, αφού έπαιξε σε 74 παιχνίδια. Αυτός ο αριθμός είναι μάλλον υπερβολικός για τον προπονητή με τις σέρβικες ρίζες, παρ’ όλα αυτά στα 8 παιχνίδια που θα μπορούσε να παίξει δεν έπαιξε. Το ίδιο, σε μεγαλύτερο βαθμό προφανώς, συνέβη με τον Πάρκερ, έναν παίκτη που ακόμα αποδίδει σε υψηλότερο επίπεδο, τον Τζινόμπιλι, έναν παίκτη που θα πρέπει να κριθεί όπως κρίνονται ο Κουέντιν Ταραντίνο και ο Γκάι Ρίτσι από τις ταινίες τους, δηλαδή μέσα από την πρωτοτυπία και την τάση για την ψυχαγωγία, τον Πάου Γκασόλ, τον ΛαΜάρκους Όλντριτζ. Άπαξ και γινόταν αυτό όλη τη σεζόν, ο Πόποβιτς κέρδιζε, όχι μόνο την ξεκούραση των παικτών που θεωρούνται αντικειμενικά σημαντικοί αλλά και των υπόλοιπων.
Και στο δε ημιτελικό τον έκτο της δυτικής περιφέρειας, οι Σαν Αντόνιο Σπερς νίκησαν μέσα στο Χιούστον τους Ρόκετς με σκορ 75-114 και προκρίθηκαν στους τελικούς, όπου, με διαφορά ενός έτους από τότε που θεωρητικά έπρεπε να συμβεί, θα ανταμώσουν με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Το έκαναν με τους Καγουάι Λέοναρντ και Τόνι Πάρκερ τραυματίες. Με τον Ντεζάντε Μάρεϊ και τον Κάιλ Άντερσον να κάνουν άλεϊ ουπ σαν να είναι οι Blues Brothers ή, καλύτερα, σαν τη σκηνή από το πρώτο Σέρλοκ του Γκάι Ρίτσι, όταν ο Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ πρώτα δέρνει σε αργή ταχύτητα τον αντίπαλό του και μετά κανονικά. Ή, για να πω την αλήθεια, όταν την πρωτοείδα, μου θύμισε το «Walk this way», αλλά την εκτέλεση που οι Aerosmith έκαναν με τους Run Dmc.
https://www.youtube.com/watch?v=3_g4Yme9WiQ
Πώς είναι δυνατόν να νικάς τους Ρόκετς με 39 πόντους διαφορά μέσα στο Χιούστον χωρίς τον καλύτερο και το δεύτερο καλύτερο (άντε, τρίτο ή το πολύ τέταρτο) παίκτη της ομάδας σου; Ο Πόποβιτς δεν μασάει ταραμά. Από τότε που ο Ντ’ Αντόνι ήταν στους Φοίνιξ Σανς και έπαιζε εκείνο το επαναστατικό μπάσκετ με τον Στιβ Νας έως τώρα, που είναι στους Χιούστον Ρόκετς και παίζει αυτό το επαναστατικό μπάσκετ των 100 συν κατοχών και των τριπόντων με 4 παίκτες έναντι ενός στον αιφνιδιασμό, ο Πόποβιτς έφτυνε και τα κουκούτσια. Το έκανε από πριν, όταν ο Νας ήταν στους Ντάλας Μάβερικς και έπαιζαν εκείνο το επαναστατικό μπάσκετ με προπονητή τον Ντον Νέλσον. Για να αποκλείσουν τελικά οι Σανς τους Σπερς, στους ημιτελικούς της Δύσης του 2010 και μάλιστα με sweep, έπρεπε να αλλάξουν προπονητή, να έχουν δηλαδή στον πάγκο τους τον Άλβιν Τζέντρι και η ομάδα του Φοίνιξ να βρίσκεται σε πορεία πτωτική. Διαφορετικά δεν μπορούσε να γίνει.
Το Σαν Αντόνιο μετέφερε το παιχνίδι στη ρακέτα και έπαιξε άμυνα στον Χάρντεν που τον ανάγκασε σε 10 πόντους με 11 σουτ. Αυτό που λέμε old school basketball δεν είναι στην πραγματικότητα old school, αλλά, απλώς, basketball. Οι Σπερς συνεχίζουν να κινούν την μπάλα με το παιχνίδι που παίζουν και να ψάχνουν την καλύτερη δυνατή επιλογή. Τα σχεδιασμένα συστήματα αφορούν σε 2 ή 3 παίκτες της ομάδας. Παίζουν με τα σημεία των κορτ. Η διαφορά όταν παίρνει ο Ντάνκαν την μπάλα στη ρακέτα και όταν την παίρνει ο Όλντριτζ, σε απόσταση από την μπασκέτα, είναι απειροελάχιστη. Πάντα συμβαίνει στην αδύναμη πλευρά της άμυνας. Στην εικόνα, η διαφορά είναι ότι ο Ντάνκαν χρησιμοποιούσε πολύ περισσότερο το ταμπλό στο σουτ του, ενώ του ΛαΜάρκους είναι ένα ιδεατό τζαμπ σουτ, ένα καμπυλόγραμμο σουτ που συνήθως δεν επιτρέπει στη στεφάνη να γευτεί τη χαρά της επαφής.
Την εποχή του επαναστατικού μπάσκετ, οι Σπερς συνεχίζουν στο δικό τους μοτίβο. Πάνε χρόνια από τότε που ήταν άσχημος ο τρόπος που έπαιζαν, μία κατάσταση που ακόμα και τότε ήταν ανυπόστατη. Ο Πόποβιτς είναι ένας μάστορας στο να αντιλαμβάνεται το zeitgeist, το πνέυμα της εποχής και να το δημιουργεί. Το hack a Shaq, οι ατάκες στις συνεντεύξεις ανάμεσα στα δωδεκάλεπτα δεν είναι απλώς μία αντίδραση, αλλά συμβαίνει για να καταδείξει τα αρνητικά, όπως τα βλέπει αυτή η απερίγραπτη φυσιογνωμία. Ήταν μόλις στο τέταρτο παιχνίδι με τους Μέμφις Γκρίζλις, που κρίθηκε στο καλάθι του πιο εξελιγμένου παίκτη την τελευταία 30ετία συνολικά στο μπάσκετ, του Μαρκ Γκασόλ, που αναρωτιόντουσαν τα αμερικανικά δίκτυα αν το Σαν Αντόνιο, από ομάδα με πλείστες επιλογές, έχει καταλήξει να είναι η ομάδα του Καγουάι Λέοναρντ. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να καταλαβαίνουν τι γίνεται στις ομάδες, κρίνουν πια με έξυπνα στατιστικά και με υπενθυμίσεις από αλλούτερες εποχές. Μόνο που το Σαν Αντόνιο έχει μία ομάδα που κάθε σεζόν, τουλάχιστον τις τελευταίες 16, στις οποίες τελειώνει με συν 50 νίκες την κανονική περίοδο, είναι ύμνος στα fundamentals. Τα αθώα συστατικά του μπάσκετ, που στον κινηματογράφο θα μπορούσε να τα συναντήσει κάποιος σε ταινίες του Τρυφό ή, πιο ανάλαφρα, του Τορνατόρε, όταν νιώθεις ότι η κάμερα μιλάει.
Κόντρα στους Γουόριορς, ο Πόποβιτς θα παίξει τους 10ους τελικούς περιφέρειας στην καριέρα του. Δέκα από τους συνολικά 14 που έχει παίξει η ομάδα του Σαν Αντόνιο. Και έτσι, ο μέγας Τζινόμπιλι, ο Τζάκσον Πόλοκ του μπάσκετ, θα συνεχίσει για τουλάχιστον 4 παιχνίδια ακόμα.
