Κάθεσαι και βλέπεις τον Γιαννιώτη να κολυμπάει 10 χιλιόμετρα μέσα στην θάλασσα. Μετά από πολύ ώρα τον κοιτάς στην γραμμή τερματισμού και είσαι σίγουρος ότι τερματίζει πρώτος. Είσαι σίγουρος γιατί σε έχει συνεπάρει όλη αυτή η προσπάθεια. Μετά μαθαίνεις ότι επειδή δεν ακούμπησε πρώτος το χέρι του θα ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου και όχι στο πρώτο. Μέσα σε όλα αυτά σκέφτεσαι ότι είναι 36 ετών και είναι οι τελευταίοι Ολυμπιακοί αγώνες που λαμβάνει μέρος. Μέσα σε όλα αυτά σκέφτεσαι επίσης ότι στο Λονδίνο για λίγο δεν είχε ανέβει στο βάθρο. Στη συνέχεια διαβάζεις την “αρχ@@@τη” απόφασή του να μην κάνει ένσταση και να δεχτεί την δεύτερη φάση. Έχεις σκεφτεί, όμως, πώς έφτασε ως εδώ;
Έχεις σκεφτεί ότι είναι πιο μάγκας από τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Μέσι. Και οι 3 είναι αθλητές, αλλά μήπως ο Γιαννιώτης το κάνει με μεγαλύτερη αγάπη;
Κάτω από δύσκολες συνθήκες. Χωρίς τόσα πολλά χρήματα. Χωρίς να ζει στα εκατομμύρια και στην χλιδή. Και χωρίς να δουλεύει κάτω από τις ίδιες συνθήκες καθημερινά στις προπονήσεις του.
Μεγάλο παράδειγμα και η Άννα Κορακάκη. Η άλλη χρυσή Ελληνίδα Ολυμπιονίκης. Που έκανε προπονήσεις στις “τρόγλες”, αλλά παρόλα αυτά πήγε στο Ρίο και ήταν ανώτερη όλων των υπολοίπων.
Έτσι και ο Γιαννιώτης έδειξε την μαγκιά του. Όχι μόνο επειδή δεν έκανε ένσταση, αλλά επειδή κάνει αυτό που πραγματικά αγαπάει στα 36 του.
Χωρίς την προβολή του Μέσι και του Ρονάλντο. Χωρίς την δόξα που έχουν αυτοί και τα χρήματα που περνούν από τα χέρια τους. Χωρίς τις παροχές που έχουν…
Γιατί για τον Γιαννιώτη, ο αθλητισμός είναι η ζωή του και το μεράκι του. Και πάνω απ’ όλα η μεγάλη του “κα@λα”! Και αυτό τελικά είναι το πιο σημαντικό σε αυτή τη ζωή. Να κάνεις αυτό που γουστάρεις πραγματικά!
