Γιατί πρέπει να πάρει ο Τζέιμς Χάρντεν το βραβείο του MVP

273

Ποιος πήρε το MVP της σεζόν 1961-62; Ακόμα και οι μπασκετχόλικς χρειάζεται να το σκεφτούν λίγο ή να ανατρέξουν στο ίντερνετ. Είναι δύσκολο να το θυμάσαι, αν δεν είσαι τόσο σχιζοφρενής ώστε να έχεις μάθει απ’ έξω τα ονόματα σε συνδυασμό με τις χρονολογίες. Το 1961-62 είναι η δεύτερη από τις τρεις σερί χρονιές που πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος στέφθηκε ο Μπιλ Ράσελ, ο οποίος, πλην εξαιρέσεων που όντως ήταν εξαιρέσεις, έκανε τον Γουίλτ Τσάμπερλεϊν μία από χόρτα. Αλλά αν δεν σκοπεύεις να γράψεις βιβλίο για το μπάσκετ, τα βραβεία MVP του Γουίλιαμ Φέλτον Ράσελ δεν πρέπει να σε ενδιαφέρουν. Ο τύπος έχει κατακτήσει 11 πρωταθλήματα, 9 ως παίκτης μόνο και 2 ως παίκτης-προπονητής. Η «κηδεία» των Σέλτικς στους Λος Άντζελες Λέικερς, το 1969, είναι μία από τις σπουδαίες στιγμές στην ιστορία του μπάσκετ, ειδικά αν βάλει κάποιος στο λογαριασμό τα μπαλονάκια στο Λος Άντζελες και το σουτ-προσευχή του Ντον Νέλσον προς το τέλος του ματς, που έστειλε τους Λέικερς στα σκοινιά.

Η σεζόν 1961-62, όμως, έχει περάσει στη μυθιστορία του μπάσκετ για έναν και μόνο λόγο: ήταν Εκείνη η Χρονιά που ο Όσκαρ Ρόμπερτσον, παίκτης των Σινσινάτι Ρόγιαλς, μίας ομάδας που προφανώς δεν υπάρχει πια, έκανε τριπλ νταμπλ. Για την ακρίβεια, triple double figure, ένας όρος που δεν είχε ανακαλυφθεί ως τότε και μέχρι που ο ίδιος το έκανε. Είχε 30,8 πόντους, 12,5 ριμπάουντ και 11,4 ασίστ. Και αυτά, μόλις στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ. Ο «Big O» πήρε ένα βραβείο πολυτιμότερου παίκτη, το 1964, αλλά όποια είναι η θέση του στο μπάσκετ συνέβη επειδή είχε αυτήν τη χρονιά. Οι αμέσως προηγούμενες και οι αμέσως επόμενες ήταν το ίδιο απίθανες, με την περίοδο που πήρε το βραβείο να είναι πιο συναρπαστική από την πλευρά της αριθμητικής σημειολογίας: ο Ρόμπερτσον είχε 31,4 πόντους, 11 ασίστ και 9,9 ριμπάουντ. Θαυμάσιο, το κενό της λεπτομέρειας. Σχεδόν καλλιτεχνία, κάτι που ταυτοχρόνως σε αδειάζει και σε γεμίζει όταν το διαβάζεις. Όπως επίσης και το γεγονός ότι, με μόλις μία σεζόν με τριπλ νταμπλ, είχε μέσο όρο τριπλ νταμπλ σε σύνολο πενταετίας.

17911103_10156166914913747_825401603_n

Να ολοκληρώνεις μία χρονιά με τριπλ νταμπλ είναι το εκ του σύνεγγυς της μπασκετικής τελειότητας. Αυτό που έκανε ο Ράσελ Γουέστμπρουκ στο Ντένβερ, όταν όχι μόνο πέτυχε το 42ο τριπλ νταμπλ του και αποθεώθηκε από όλους τους φιλάθλους στις κερκίδες, αλλά έβαλε και ένα απίθανο νικητήριο καλάθι για να χαρίσει τη νίκη στην Οκλαχόμα, είναι η επιτομή στην τελειότητα. Μάλιστα, σε σχέση με το κατόρθωμα του Ρόμπερτσον, ο δείκτης δυσκολίας είναι υψηλότερος: πρόχειρα, οι επιθέσεις πριν από 55 χρόνια σε σχέση με τη φετινή σεζόν ήταν σχεδόν 30 περισσότερες. Στην αναλογία των επιθέσεων το αποτέλεσμα αναδεικνύει τη διαφορά. Ο Γουέστμπρουκ τελείωσε τη σεζόν με 31,6 πόντους, 10,7 ριμπάουντ και 10,4 ασίστ σε 81 παιχνίδια, στατιστικές κατηγορίες που, αν τις δει κάποιος ως σκέτα νούμερα, είναι μικρότερες, εξαιρουμένου του σκοραρίσματος, από εκείνες του Ρόμπερτσον. Ωστόσο, σύμφωνα με το basketballreference, στις 100 επιθέσεις με τον ίδιο μέσα στο παρκέ, ο Γουέστμπρουκ θα είχε κατά μέσο όρο 45,1 (!) πόντους, 15,2 ριμπάουντ και 14,7 ασίστ, που ασφαλώς θα ήταν πολύ ανώτεροι από εκείνους του Ρόμπερτσον. Ο οποίος επίσης δεν θα έκανε τριπλ νταμπλ, αφού σε 100 επιθέσεις θα είχε 26,7 πόντους, 9,9 ασίστ και 10,8 ριμπάουντ. Βεβαίως, τότε στο ΝΒΑ δεν υπήρχε καν χρονόμετρο, πόσω μάλλον ένα ολόκληρο ασκέρι από δημοσιογράφους και στατιστικολόγους για να κυνηγάνε τους αριθμούς. Ο Ρόμπερτσον είναι πιθανό ότι πέτυχε το κατόρθωμά του ατόφια, σε αντίθεση με τον Γουέστμπρουκ, που μέσα στη σεζόν μάζεψε και κάποια ριμπάουντ συνεννοημένα και έδωσε κάποιες πάσες που δεν θα τις έδινε αν δεν υπήρχε όλο αυτό το κυνηγητό.

Μετά από 589 λέξεις, το τριπλ νταμπλ του Γουέστμπρουκ είναι σαν να σπάει κάποιος το ρεκόρ του Μάικ Πάουελ στο μήκος δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες ή τα ρεκόρ των Γυναικών τη δεκαετία του ’80, της Μαρίτα Κοχ στα 400μ., της Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ στα 100μ. και τα 200μ. ή το παλιότερο που υπάρχει, της Γιαρμίλα Κρατοτσβίλοβα στα 800μ., το οποίο στις 26 Ιουλίου του 2018 και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κλείσει 35 χρόνια ζωή.

Τώρα, σε 100 επιθέσεις, τριπλ νταμπλ θα έκαναν άλλοι δύο παίκτες: Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, που θα είχε 34,9 πόντους, 11,4 ριμπάουντ και 11,5 ασίστ και ο Τζέιμς Χάρντεν, που θα είχε 38,4 πόντους, 10,7 ριμπάουντ και 14,7 ασίστ. Ο τελευταίος ολοκλήρωσε επίσης μία θεσπέσια στατιστική περίοδο, με 29,1 πόντους, 8,1 ριμπάουντ και 11,2 ασίστ. Επίσης, έκανε 22 τριπλ νταμπλ σε 81 παιχνίδια, ένας αριθμός που πριν από 6 χρόνια θα έμοιαζε με αληθινή επανάσταση, σε μία ομάδα που έβαλε πάνω από 10 τρίποντα σε 73 από τα 82 ματς της σεζόν! Ο λόγος που τα δικά του στατιστικά σε 100 επιθέσεις μοιάζουν πολύ πιο μαζεμένα σε σχέση με αυτά που όντως έχει πετύχει είναι ότι οι Ρόκετς κάνουν κοντά στις 100 επιθέσεις σε κάθε ματς με τον Χάρντεν στο παρκέ. Για την ακρίβεια, στη σεζόν οι Ρόκετς είχαν μέσο όρο 104,6 επιθέσεις ανά ματς και είναι μόλις τρίτοι, αφού οι Μπρούκλιν Νετς είχαν 104,9 και οι Φοίνιξ Σανς 104,6, δηλαδή κάτω μόνο από δύο ομάδες οι οποίες δεν μπήκαν στα play off, για αυτό και μπορεί κάποιος να πει ότι το μπάσκετ που έπαιξαν ήταν παλιάς κοπής. Οι Ρόκετς είχαν τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στο ΝΒΑ πίσω από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, με λιγότερο από ένα πόντο διαφορά: οι δεύτεροι σκόραραν 115,98 πόντους και η ομάδα του Χιούστον 115,34, ενώ ο συνολικός μέσος όρος ήταν 105,59. Αυτό σημαίνει δραματική βελτίωση.

17886701_10156166915273747_1267228357_o

Ο Χάρντεν, λόγω του φαινομένου Γουέστμπρουκ, κινδυνεύει να ολοκληρώσει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του χωρίς κάποιο ατομικό βραβείο. Το MVP, λόγω της τελικής αίσθησης, είναι το πιο πιθανό να καταλήξει στα χέρια του απόλυτου ηγέτη των Θάντερ. Για να φανταστεί κάποιος την εξάρτηση της ομάδας της Οκλαχόμα στον ίδιο ή τον Κέβιν Ντουράντ παλιότερα, ένα στατιστικό είναι αρκετό για να σηκώσει κάποιον από την καρέκλα του: το νικητήριο σουτ του Βίκτορ Ολαντίπο στο ματς με τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς είναι το πρώτο που παίρνει παίκτης που δεν λέγεται Γουέστμπρουκ ή Ντουράντ από τότε που… δημιουργήθηκαν οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Εδώ και 9 χρόνια, δηλαδή από την περίοδο 2008-09, όλα τα buzzer beater που έχουν σκοράρει παίκτες της Οκλαχόμα, τα έχουν βάλει ο Γουέστμπρουκ ή ο Ντουράντ!

Ωστόσο, οι Ρόκετς έπαιξαν το πιο εξελιγμένο μπάσκετ τη φετινή σεζόν. Ο Χάρντεν έκανε όλους τους συμπαίκτες του κατά πολύ καλύτερους, σε βαθμό που ούτε μπορούσαν να φανταστούν. Το μοντέλο της επίθεσης των Φοίνιξ Σανς, από το 2004 έως το 2006, το λεγόμενο «7 seconds or less», που σημαίνει επίθεση μέχρι και με 18 δεύτερα να απομένουν στο ρολόι, ο Μάικ ντ’ Αντόνι, που δεν θήτευσε με μεγάλη επιτυχία ούτε στους Νιου Γιορκ Νικς από το 2008 έως το 2012, ούτε στους Λος Άντζελες Λέικερς από το 2012 έως το 2014, ούτε ως προπονητής παρά τω προπονητή στους Σίξερς πέρυσι, λειτούργησε ακόμα καλύτερα στους Ρόκετς τη φετινή σεζόν, διότι το μπάσκετ εν τω συνόλω είναι ακόμα και σε αυτή τη μικρή χρονική διαφορά ένα σχεδόν διαφορετικό σπορ. Ο Χάρντεν είναι ο πιο κουλ πόιντ γκαρντ στο σύγχρονο μπάσκετ, διότι το στυλ του είναι ανέμελο, μοιάζει να μη ζορίζεται ποτέ και φιλοτεχνεί επιθέσεις με τις πιο ακραίες συλλήψεις, με περίεργες πάσες μέσα στο καλάθι, με διαδοχικές άλεϊ ουπ προς τους ψηλούς και με σπασίματα στις γωνίες, που περιμένουν παίκτες οι οποίοι τον περισσότερο χρόνο προπόνησής του περνούν σουτάροντας από σημεία που το κάνουν και στο παιχνίδι, γνωρίζοντας ότι ο Χάρντεν θα τους βρει. Οι Ρόκετς είναι η ομάδα με την περισσότερη πρόοδο από την περυσινή χρονιά: Έκαναν, συνολικά, 14 περισσότερες νίκες, δηλαδή από το 41-41 της περυσινής περιόδου έφθασαν στο 55-27 και θα έχουν πλεονέκτημα στον πρώτο γύρο, που θα συναντήσουν τους Θάντερ του Γουέστμπρουκ. Πριν κριθεί αυτή η σειρά, βεβαίως, ο MVP θα έχει κριθεί.

17838299_10156166914908747_1050837518_o

Τα βραβεία MVP που θυμάται κάποιος είναι λίγα: ό,τι είναι να ξέρεις για τους σπουδαίους του μπάσκετ είναι ότι έχουν υπάρξει MVP. Ο Τζόρνταν, ο Μπερντ, ο Μάτζικ, ο Ράσελ, ο Σακίλ και ο Κόμπε, ο Τσάμπερλεϊν έχουν πάρει πάνω από μία φορά το βραβείο. Αυτά που θυμόμαστε είναι λίγα: αυτό του Τσαρλς Μπάρκλεϊ το 1993 και εκείνο του Καρλ Μαλόουν το 1997, μόνο και μόνο επειδή ο Τζόρνταν έστρεψε πάνω τους τη μήνη τους στους τελικούς του ΝΒΑ. Τη διετία του Στιβ Νας, το 2005 και το 2006, που τη διαδέχθηκε 10 χρόνια μετά η διετία του Στέφεν Κάρι, το 2015 και το 2016, το ομόφωνο. Ίσως και του Κέβιν Ντουράντ ένα χρόνο πριν, επειδή έρχεται στη μνήμη. Τώρα, τα φαβορί είναι ξεκάθαρα, όσο κι αν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς έκανε άλλη μία εκπληκτική σεζόν. Το βραβείο ασφαλώς και σημαίνει πολλά, μια και είναι η δικαίωση των κόπων των αθλητών και των ομάδων τους και δώσε βραβείο στους Αμερικανούς και πάρτους την ψυχή: Η τελετή δεν θα είναι κάτι λιγότερο από αστραφτερή και συγκινητική, έχοντας όλα αυτά τα στοιχεία που συντονίζουν το θεατρικό δράμα. Μόνο που στ’ αλήθεια, όποιος και να είναι ο MVP, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Γουέστμπρουκ και τον τρόπο που ήδη έμεινε στην ιστορία, διαπράττοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν μία αθλητική κτηνωδία. Το τριπλ νταμπλ είναι η κληρονομιά του θρύλου του και θα έρχεται κατευθείαν στο μυαλό όταν η συζήτηση πηγαίνει στα σπουδαία επιτεύγματα του μπάσκετ, κάτι που δεν συμβαίνει με τον πολυτιμότερο παίκτη της εκάστοτε χρονιάς. Ουδείς θυμάται τους μύθους του αθλήματος για τα ατομικά βραβεία: Ο Γουίλτ είχε βάλει 100, ο Κόμπε 81, ο Τζόρνταν ήταν ατρόμητος και 6 φορές πρωταθλητής, ο Ράσελ έχει 11 δαχτυλίδια, ο Μάτζικ ενορχήστρωσε το showtime, o Τζαμπάρ είχε τη ραβέρσα, ο Μπερντ ξεπερνούσε τα όριά του κρατώντας για πάνω από μία δεκαετία ψηλά την περίφημη περηφάνια των Μπόστον Σέλτικς. Και τώρα ο Γουέστμπρουκ κάνει παρέα στον Όσκαρ Ρόμπερτσον, σχεδόν κυριολεκτικά, μια και ο δεύτερος τον βράβευσε στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής σεζόν στην Οκλαχόμα με τους Νάγκετς, τα δύο ονόματα θα είναι συνεχώς δίπλα δίπλα και αν σκεφτεί κάποιος ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού εκείνης της εποχής δεν ζει πια, το όνομά του δεύτερου ίσως και να μπαίνει πρώτο στη μαρκίζα.

Για αυτό και ο Χάρντεν πρέπει να πάρει αυτό το βραβείο. Για τους φανατικούς, που θα το θυμούνται, για την οικογένειά του και για τις θύμησες, ότι για μία χρονιά οι Ρόκετς έπαιξαν μπάσκετ που ήταν τέχνη και ο ίδιος ήταν ο Ντα Βίντσι τους.

ΥΓ.: Πληροφορίες αναφέρουν, πάντως, ότι η ψηφοφορία, που έχει κλείσει, έχει βγάλει ήδη νικητή τον Γουέστμπρουκ. Ωστόσο, μέχρι να ανακοινωθεί κάτι, στις 26 Ιουνίου στο TNT Show, δεν μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή