Πολύ συχνά στο ποδόσφαιρο πρωταγωνιστές δεν είναι πάντα οι παίκτες και οι προπονητές. Είναι πολλές οι φορές που τη δόξα κλέβουν οι τύποι με τα γκρι, μαύρα, κίτρινα και ό,τι άλλο χρώμα φοράνε, που κρατάνε τη σφυρίχτρα και υποδεικνύουν τις παραβάσεις. Καλοί ή κακοί, αμερόληπτοι ή “στημένοι”, είναι οι άρχοντες των αγώνων και πάντα τραβάνε τα βλέμματα. Πάντως, ένας ήταν ο διαιτητής που συγκέντρωνε τον σεβασμό και την εκτίμηση, αν θέλετε και τον φόβο παικτών και οπαδών. Ο Πιερλουίτζι Κολίνα…
Ο Κολίνα γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1960 στην Μπολόνια της Ιταλίας και σπούδασε οικονομικά στο πανεπιστήμιο της πόλης. Μιρκός έπαιζε ως αμυντικός σε μια τοπική ομάδα, όπως πείστηκε από το περιβάλλον του να γίνει διαιτητής, αφού είχε το στυλ και το αυστηρό παρουσιαστικό. Πολύ σύντομα, μέσα σε τρία χρόνια, έφτασε να σφυρίζει σε μεγάλες τοπικές κατηγορίες, παράλληλα με τη στρατιωτική του θητεία, η οποία τον βοήθησε να αποκτήσει το αίσθημα πειθαρχίας και έμπνευσης σεβασμού. Παράλληλα, άρχισε να πάσχει από αλωπεκία, με αποτέλεσμα τα μαλλιά του να πέφτουν και το… καραφλό στυλ του να εντείνει ακόμα περισσότερο το αυστηρό του λουκ…
Αναμφίβολα επρόκειτο για τον κορυφαίο ρέφερι όλων των εποχών, αφού έχει διαιτητεύσει πολλά σημαντικά ματς, όπως τον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ του 1999, ανάμεσα στην Μπάγερν Μονάχου και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και τον τελικό του Μουντιάλ του 2002, μεταξύ της Βραζιλίας και της Γερμανίας. Και στα δύο ματς οι Γερμανοί έχασαν, με αποτέλεσμα ο Όλιβερ Καν, τερματοφύλακας τόσο της Μπάγερν όσο και της Γερμανίας να δηλώνει με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια: “Όλοι ξέρουν ότι είναι εξαιρετικός ρέφερι, αλλά σίγουρα δεν είναι γουρλής για τους Γερμανούς…”.
Με παρουσιαστικό που σε ψαρώνει και μια δυνατή προσωπικότητα που απέπνεε σιγουριά, ο Κολίνα διέγραψε μια λαμπρή καριέρα στη διαιτησία. Έχει τιμηθεί ουκ ολίγες φορές από τη Σέριε Α ως διαιτητής της χρονιάς, ενώ το Ινστιτούτο Μελέτης της Ιστορίας και Στατιστικής του ποδοσφαίρου τον ανακήρυξε ως τον καλύτερο ρέφερι στον κόσμο. Το αυστηρό και απρόσιτο του χαρακτήρα του δεν επέτρεπε στους ποδοσφαιριστές να του φέρουν αντίρρηση, όμως οι φίλαθλοι τον γούσταραν γιατί ήταν ακέραιος στις αποφάσεις τους και χάριζε και ωραίες στιγμές με τις γκριμάτσες που έπαιρνε.
Αυτό που λίγοι ξέρουν είναι ότι με τη συμμετοχή του στο Μουντιάλ 2002 της Κορέας και της Ιαπωνίας, οι Ασιάτες τον λάτρεψαν και έτσι έπαιξε σε διαφημιστικά σποτ εκεί! Επίσης, έχει παρουασιαστεί σαν σκίτσο στο τραγούδι του Τζορτζ Μάικλ “Shoot the Dog” να δείχνει κάρτα στον πρώην πρωθυπουργό της Αγγλίας, Τόνι Μπλερ, ενώ οι Τούρκοι τον έχουν σαν θεό, καθώς με αυτόν διαιτητή δεν έχει χάσει καμία ομάδα τους, σύλλογος ή Εθνική, σε κανένα ματς!
