Την πρώτη φορά τη… δάμασε!! Τη δεύτερη δεν τα κατάφερε… Η θάλασσα ήταν αυτή που τον “κέρδισε” τελικά και τον ”πήρε” κοντά της, πριν καν αυτός προλάβει να κρατήσει στην αγκαλιά του, το παιδί που εγκυμονεί η κοπέλα του. Πριν καν προλάβει να γευτεί όλα όσα με κόπο πέτυχε. Πριν καν δει το λαμπρό μέλλον που διαγράφονταν χάρη στο δεξί του χέρι και το άστρο που τον συνόδευε.
Να ναι καλά ο θείος του, ο οποίος “αν δεν είχε τέτοια επιρροή από νωρίς στη ζωή μου, δεν θα είχα κάνει καριέρα στο μπέιζμπολ”! Αυτός μαζί με τον πατέρα του ήταν οι κύριοι «υπαίτιοι» να αγαπήσει το μπέιζμπολ και να ασχοληθεί από πιτσιρικάς με αυτό. Έπεισαν τη μητέρα του να τον πάει στο γήπεδο και… αυτό ήταν. Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο μοντέρνους πίτσερ της σύγχρονης ιστορίας μόλις είχε ξεπεταχτεί.
Το έχει παράδοση η Κούβα να βγάζει καλούς παίκτες στο μπέιζμπολ όπως και στο μποξ. Περηφανεύονται οι ντόπιοι όταν κάποιος συμπατριώτης τους τα καταφέρνει και αγωνίζεται στην Αμερική. Από μόνο του αυτό γεννά επιτυχία. Στη Σάντα Κλάρα μεγάλωσε, έκανε τα πρώτα του βήματα ωστόσο αν έμενε εκεί, θα χάνονταν όπως και τόσοι άλλοι.
Όταν δε το 2005 είδε πως ο πατριός του, ο Ραμόν Χιμένεζ τα κατάφερε και αυτομόλησε από την Κούβα, μένοντας μόνιμα στην Τάμπα της Φλόριντα, η ιδέα στο μυαλό του γιγάντωσε.
Τρεις φορές το επιχείρησε. Τρεις!! Δεν τον κέρδισε καμία από αυτές η θάλασσα, αλλά οι νόμοι. Ούτε η φυλακή τον λογίκεψε. Και για τις τρεις απόπειρες εξ αυτών έκτισε μήνες φυλάκισης, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Μέχρι που… Το 2007, σε ηλικία 15 ετών, αυτός η μητέρα του και η αδελφή του επιχείρησαν ξανά. Κύριος αντίπαλος αυτή τη φορά; Η θάλασσα! Τα φουρτουνιασμένα νερά δεν μπορούσε να τα δαμάσει το σκάφος που τους μετέφερε και η μητέρα του έπεσε στη θάλασσα. Δεν το σκέφτηκε καν. Βούτηξε στα νερά για να την βγάλει έξω και να τη σώσε. Τα κατάφερε! Μόλις είχε πάρει την πρώτη του νίκη απέναντί της.
Η επόμενη ημέρα τους βρήκε σώους και τους τρεις στο Μεξικό. Τους πήρε καιρό, χρόνο, μέχρι να καταφέρουν να φτάσουν στην Τάμπα της Φλόριντα, όπου τους περίμενε ο πατριός του. Το 2008 το κατάφεραν και αυτό.
Η τύχη αλλά και η ζωή του χαμογέλασε ξανά. Από ολόκληρη Αμερική, από κοτζάμ Φλόριντα, έτυχε να διαμένει στην ίδια περιοχή ο Ορλάντο Κινέα. Είχε αποστατήσει κι αυτός από την Κούβα λίγα χρόνια νωρίτερα ωστόσο η τέχνη δεν είχε ξεχαστεί.
Πίσω στο νησί της Καραϊβικής, προπονούσε Κουβανούς πίτσερ. Ήταν καλός σε αυτό και τον ανέλαβε.
Το ταλέντο του φαίνονταν όλο και περισσότερο. Από το Λύκειο ακόμα, όταν και πήγαν οι Σινσινάτι Ρεντς και του πρόσφεραν 1.3 εκ. δολάρια πριν υπογραφής. Είχε πίστη στον εαυτό του όμως. Φαίνονταν που θα φτάσει.
Επιλέχθηκε το 2011 στο Νο.14 του ντραφτ από τους Φλόριντα Μάρλινς με μπόνους υπογραφής 2 εκ. δολάρια και δύο χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο του με τους Μαϊάμι Μάρλινς για μία χρονιά ονειρική. Ρούκι της χρονιάς και ονειρική.
Από το 2013 όμως αυτός κρατάει τη συνάντησή του ύστερα απόν έξι χρόνια με τη γιαγιά του.
- “Την αγάπη της ζωής μου” όπως έλεγε συνέχεια…
Το άστρο του μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο. Η τεχνική του, το στυλ, η ευφυΐα του, το μαχητικό του πνεύμα τον έκαναν ξεχωριστό.
Τον Απρίλιο του 2015 μάλιστα κατάφερε να πάρει και την Αμερικανική υπηκοότητα.
- “Κάθε μέρα, όταν ξυπνάω και κοιτάζω τριγύρω μου, καταλαβαίνω πως είμαι ελεύθερος. Αυτός είναι όνειρο”!
Το όνειρο έσβησε όμως στις 25 Σεπτεμβρίου του 2016. Η θάλασσα τον «πήρε». Η μεταξύ τους μάχη αυτή τη φορά ήταν δική της. Ήταν μόλις 24 ετών.
Αυτός και δύο φίλοι του είχαν δυστύχημα με ταχύπλοο στο Μαϊάμι. “Έφυγε” από τραύμα, όχι από πνιγμό. Χάθηκαν και οι τρεις τους.
Η αυτοψία έδειξε πως και οι τρεις είχαν καταναλώσει αλκοόλ και κοκαΐνη. Οι δείκτες ήταν διπλάσιοι στον οργανισμό του από το κανονικό. Το ταχύπλοο- δεν ήταν δικό του, ούτε το οδηγούσε ο ίδιος- είχε αναπτύξει ταχύτητα και καρφώθηκε στα βράχια στην ακτή του Μαϊάμι.
Ήταν μετά το τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στους Νάτιοναλς.
- “Το καλύτερο παιχνίδι που είχα ποτέ ως πίτσερ”!
José Fernández
31 Ιουλίου 1992 – 25 Σεπτεμβρίου 2016
