Οι πιο αδικημένοι… γαμάτοι

6768

Όποτε έχουμε αγώνες εθνικών ομάδων, δεν ξέρω γιατί, αλλά για έναν περίεργο λόγο, το μυαλό μου πηγαίνει πάντα σε ένα παιχνίδι του 1998. Ήταν για το Μουντιάλ της Γαλλίας και η ημερομηνία έλεγε 4 Ιουλίου. Τότε, η Ολλανδία που λόγω των μαλλιών του Ντάβιντς ήταν συμπαθητική στα μάτια μου, έπαιζε με την αγαπημένη μου εθνική, την Αργεντινή. Το παιχνίδι ήταν για τους 8 του θεσμού και πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστο… Θεωρώ ότι αυτά τα παιχνίδια τότε, της “αλήτικης”, αλλά ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΑΣ Αργεντινής, είχαν τόσο ενδιαφέρον, που πλέον όλα αυτά μου φαίνονται “της σειράς” (υπερβολικός λίγο, αλλά καταλαβαίνετε).

davids-netherlandsΤι να πρωτοθυμηθείς…

Αγιάλα, Αλμέιδα, Κλαούντιο Λόπεζ, Σιμεόνε, Μπατιστούτα, Βερόν, Ζανέτι και φυσικά ο τρελός τρελός Αριέλ Ορτέγκα. Ο πιο ταλαντούχος… άμυαλος ίσως της εποχής. Που μπορούσε να περάσει οποιονδήποτε από 2 και 3 φορές και να χαθεί, αλλά λόγω τρέλας δεν έκανε την καριέρα που του άρμοζε. Και η τρέλα του η μεγάλη είχε φανερωθεί εκείνη την ημέρα και με το παραπάνω. Αλλά οι υπόλοιποι ήταν κορυφαίοι της εποχής, ταλαντούχοι με απίστευτο νεύρο και τσαμπουκά.

Και από την άλλη, όμως, από τους “Οράνιε”, υπήρχαν παικταράδες. Κάποιοι από αυτούς: Μπέργκαμπ, Ντάβιντς, Κοκού, Κλάιφερτ, Ντε Μπουρ (και οι δύο), Νιούμαν, Σταμ, Φαν ντερ Σάαρ.

Ο λόγος λοιπόν που μου έρχεται ο συγκεκριμένος αγώνας στο μυαλό μου είναι απλός: Επειδή η Αργεντινή δεν πέρασε στους 4 του θεσμού, ενώ θα το ήθελα πολύ, αφού τέτοιοι παικταράδες θα έπρεπε να είχαν φτάσει τελικό… Τα είχαν όλα. Τσαμπουκά, ταλέντο και πρόσφεραν και θέαμα (ατομικά βέβαια).

Ο αγώνας εκείνος τα είχε όλα. Δοκάρια (εκατέρωθεν), φοβερές ενέργειες, χαμένες ευκαιρίες, δυνατά μαρκαρίσματα, κόκκινες κάρτες και τσαμπουκάδες!

Με τον Ορτέγκα, που όπως είπαμε ήταν πραγματικά μουρλός, να τα κάνει… θάλασσα. Ενώ είχε όλο το ταλέντο αυτός ο άνθρωπος, τα έκανε… μαντάρα. Σε μία φάση στα τελευταία λεπτά, μπαίνει στην περιοχή, ξεπερνάει τον Σταμ σαν… σταματημένο, αλλά αποφασίζει να πέσει για να πάρει πέναλτι. Φυσικά δεν δόθηκε παράβαση, αλλά ο ίδιος από τα νεύρα του, σηκώνεται και πηδάει ψηλά, ρίχνοντας κουτουλιά στον Φαν ντερ Σάαρ που είχε πάει να του ζητήσει τον λόγο. Και κόκκινη κάρτα για τον Αριέλ… Και σα να μην φτάνει αυτό, μετά από λίγο δέχεται και το γκολ η Αργεντινή (στο 90’) από τον Μπέργκαμπ.

Εδώ πρέπει να σας αναφέρω: Η Αργεντινή μέχρι να πάρει την κόκκινη ο Ορτέγκα, ήταν το μεγάλο φαβορί. Γιατί έπαιζε με 11 παίκτες και η Ολλανδία με 10, αφού ο Νιούμαν για μαρκάρισμα στον Σιμεόνε είχε αποβληθεί. Έτσι, αν ο αγώνας πήγαινε παράταση, καταλαβαίνετε ότι για τους “Οράνιε” θα ήταν δύσκολα τα πράγματα…

Αυτός λοιπόν, είναι και ο λόγος που όταν έχουμε παιχνίδι εθνικών ομάδων, το μυαλό μου σίγουρα θα πάει σε αυτό το ματς. Σε αυτή την τρελή ομάδα, την “αλήτική” με το τεράστιο ταλέντο που δεν κατάφερε να κάνει αυτά που άξιζε…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή