Το ποδόσφαιρο είναι πάθος, τρέλα και όνειρα. Έχουμε ξαναπεί ότι είναι το άθλημα των φτωχών, καθώς μπορεί να παίξει ο καθένας οπουδήποτε. Και όταν λέμε οπουδήποτε, το εννοούμε…
Το Koh Panyi είναι ένα πλωτό χωριό στη νότια Ταϊλάνδη. Η ζωή εκεί δεν ήταν πάντα εύκολη, καθώς υπήρχε μόνο ένα μαγαζί με είδη πρώτης ανάγκης και η οικονομία και συντήρηση των κατοίκων βασιζόταν κυρίως στην αλιεία. Με μόλις 1.685 μόνιμους κατοίκους, το ιδιαίτερο αυτό χωριό αποτέλεσε τη γενέτειρα μιας από τις πιο καλύτερες ομάδες της νότιας Ταϊλάνδης.
Πίσω στο 1986, όταν το Παγκόσμιο Κύπελλο διεξαγόταν στο Μεξικό, μια παρέα παιδιών του Koh Panyi εμπνεύστηκαν από τις μάχες των καλύτερων ποδοσφαιριστών του πλανήτη και αποφάσισαν να φτιάξουν μια ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία κάποια στιγμή θα κατακτούσε την κορυφή του κόσμου! Ωστόσο, μόλις κοίταξαν γύρω τους, συνειδητοποίησαν το προφανές: δεν είχαν πού να παίξουν ποδόσφαιρο. Σε ένα χωριό κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα, με τα σπίτια μετά βίας να επιπλέουν, πού θα έβρισκαν γήπεδο για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους…
Δεν πτοήθηκαν, όμως, και έβαλαν την εφευρετικότητά τους να δουλέψει. Συγκέντρωσαν ξύλινες τάβλες, τις κάρφωσαν τη μία δίπλα στην άλλη, έβαψαν γραμμές, έφτιαξαν και δύο μικρά τέρματα και… έτοιμο το γήπεδο! Κυριολεκτικά πάνω στο νερό, με την μπάλα να πέφτει συνέχεια στη θάλασσα, οπότε οι μικροί μπαλαδόροι βούταγαν συνέχεια να την πιάσουν, βρέχονταν και έβρεχαν και το γήπεδό τους. Πρόκες εξείχαν παντού, παπούτσια δεν υπήρχαν, οπότε καταλαβαίνετε όλοι ότι έπαιζαν ποδόσφαιρο κυριολεκτικά από το πουθενά!
Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή και την καθημερινότητά τους, έμαθαν μόνοι τους τα μυστικά της μπάλας και ονειρεύονταν να κάνουν καριέρα και να σηκώσουν το Μουντιάλ. Ώσπου μια μέρα ήρθε ένα χαρτί από το νησί. Ένα τουρνουά ποδοσφαίρου επρόκειτο να διοργανωθεί, με ομάδες από όλο το νησί, σε κανονικό γήπεδο με γρασίδι. Οι μικροί μας φίλοι δεν υπήρχε περίπτωση να το έχαναν αυτό, έτσι δήλωσαν αμέσως συμμετοχή. Οι υπόλοιποι κάτοικοι έβλεπαν την τρέλα και το πάθος τους και τους χορήγησαν φανέλες και ποδοσφαιρικά παπούτσια, ώστε να παρουσιαστούν στο τουρνουά όπως έπρεπε.
Η μεγάλη μέρα ήρθε και η Panyee FC, όπως ονομάστηκε η ομάδα, έδινε τον πρώτο της αγώνα! Οι παίκτες ήταν νευρικοί στην αρχή, αλλά συνειδητοποίησαν ότι ήταν αρκετά καλοί. Άλλωστε, είχαν μάθει να παίζουν σε ξύλινο και βρεγμένο τερέν, με πρόκες και ξυπόλητοι, οπότε το παιχνίδι στο γρασίδι τούς φαινόταν παιχνιδάκι…
Τρένο πήγαινε η ομάδα, μέχρι τον ημιτελικό, όπου αντιμετώπισε μια πραγματικά καλή ομάδα. Η Panyee FC βρέθηκε να χάνει με 2-0 όταν έπιασε δυνατή βροχή, με το γήπεδο να μαζεύει νερό και τα παπούτσια των παικτών να γεμίζουν νερό. Έτσι, έβγαλαν τα παπούτσια τους και θυμήθηκαν τα πρώτα τους βήματα, μην έχοντας κανένα πρόβλημα. Ισοφάρισαν μάλιστα, αλλά έχασαν από ένα γκολ στα τελευταία λεπτά. Ωστόσο οι κάτοικοι του χωριού που τους συνόδεψαν, τους αποθέωσαν για την πορεία τους στο τουρνουά, κάνοντάς τους και ένα δώρο: τους έφτιαξαν ένα κανονικό γήπεδο ποδοσφαίρου, όπου θα μπορούσαν να παίξουν μπάλα υπό φυσιολογικές συνθήκες! Το πρώτο τους γήπεδο υπάρχει ακόμα και μπορεί κανείς να το δει αν επισκεφθεί το συγκεκριμένο χωριό.
Αυτή είναι η ιστορία της FC Panyee, μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες του ποδοσφαίρου της Ταϊλάνδης. Οι μικροί μπαλαδόροι έχουν μεγαλώσει πλέον, κατακτούσαν το πρωτάθλημα συνεχώς από το 2004 μέχρι το 2010, ενώ η ιστορία τους έγινε γνωστή παγκοσμίως μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όταν φτιάχτηκε το παρακάτω βίντεο. Ένα παραμύθι πέρα για πέρα αληθινό, που δείχνει ότι η αγάπη για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό δεν περιορίζεται και δεν εμποδίζεται ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες.
