Στις 30 Ιανουαρίου του 1975 ένας μικρός “μάγος” γεννήθηκε στην πόλη Ρεσίφε της Βραζιλίας. Το πλήρες όνομά του: Αντόνιο Αγκούστο Ριμπέριο Ρέις Ζουνίνιο. Ή πιο απλά: Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, ο Θεός των Φάουλ. Όταν είδε για πρώτη φορά το φως του ηλίου, κανείς δεν περίμενε ότι αυτός ο άνθρωπος θα άλλαζε την ιστορία δύο συλλόγων.
Από μικρός έλεγε ότι θέλει να παίξει ποδόσφαιρο και του άρεσε να εκτελεί φάουλ. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην ομάδα της πόλης του, τη Ρεσίφε, και γρήγορα-γρήγορα έκανε το άλμα. Πήγε στη Βάσκο ντα Γκάμα. Κατάφερε να πάρει 2 πρωταθλήματα (1997, 2000) και να δώσει τη χαρά στον κόσμο για πρώτη φορά τότε, να πανηγυρίσει το Κόπα Λιμπερταδόρες (1998).
Έγινε αμέσως ο αγαπημένος των οπαδών. Πάθος για την ομάδα και για τον Ζουνίνιο που φαινότανε σε κάθε αγώνα. Σε κάθε ακούμπημα της μπάλας. Δεν ήταν και λίγα αυτά που έδωσε. Ένα γκολ που έμεινε στην ιστορία ήταν αυτό στην έδρα της Ρίβερ Πλέιτ. Το 1998 εκτός έδρας όταν ο αγώνας έληξε 1-1. Και το έβαλε με φάουλ, δίνοντας την πρόκριση στον τελικό του Λιμπερταδόρες όπου η Βάσκο το σήκωσε επί της Barcelona de Guayaquil. Δείτε το:
Οι οπαδοί τον φώναζαν “Βασιλιά του Σάο Ζανουάριο”. Έτσι λεγότανε το γήπεδο της ομάδας και ο Ζουνίνιο ήταν ο βασιλιάς αυτού. Κάποιοι τον αποκαλούσαν επίσης King of the Hill. Και έτσι, ο Ζουνίνιο όταν έφυγε από το Ρίο ντε Τζανέιρο βούρκωσε.
Πήγε στη Λιόν το 2001. Μέχρι τότε η ομάδα δεν είχε πάρει ποτέ πρωτάθλημα Γαλλίας. Και με την άφιξή του πανηγύρισε το πρώτο και πήρε ακόμα 6. Επτά σερί δηλαδή. Ο Βραζιλιάνος άλλαξε την ιστορία ενός ακόμα συλλόγου. Έκανε τη Λιόν πρώτη. Την έβγαλε στο Τσάμπιονς Λιγκ και πέτυχε πολλά γκολ (κυρίως με φάουλ), δίνοντας πολλές χαρές και εμπειρίες που κανείς δεν είχε συνηθίσει.
“Εμείς θα παίζουμε σκληρά και θα δίνουμε μάχες για την ομάδα. Δεν υπάρχουν αστέρια εδώ”
Αυτό ήταν το μότο του Ζουνίνιο, το οποίο έλεγε και όπως αποδείχτηκε ο ίδιος ποτέ δεν είδε το εαυτό του ως “αστέρι”, παρά το γεγονός ότι άλλαξε την ιστορία 2 συλλόγων!
