Όταν ξεκίνησε το Μουντιάλ στην Ρωσία, λίγοι πίστευαν ότι στους “4” θα έφτανε η Κροατία. Βέβαια, αν σκεφτείς ρεαλιστικά, θα καταλάβεις ότι μια ομάδα που έχει στο ρόστερ της τους Πέρισιτς, Μάντζουκιτς, Ράκιτιτς και τον μικρό μάγο Μόντριτς, δεν είναι καθόλου μα καθόλου απίθανο. Όμως, όπως και να το κάνεις είναι… έκπληξη.
Στους “4” λοιπόν, οι Κροάτες, των παραπάνω, αντιμετώπισαν την Αγγλία που το 2018, όπως πήγαν τα πράγματα όλοι πίστευαν ότι έχει έρθει η ώρα της να κατακτήσει το Μουντιάλ. Το “its coming home” έγινε μότο και όλοι το τραγουδούσαν και το έλεγαν. Όλα έδειχναν ότι έχουν φτιαχτεί και δουλεύουν για τους Άγγλους και λογικό, ένα μεγάλο ποσοστό να πιστέψει ότι “ναι, ίσως είναι η ώρα της Αγγλίας να σηκώσει το παγκόσμιο”.
Οι Κροάτες, όμως, πήγαν κόντρα σ’ όλα. Στα στατιστικά, στην παράδοση, στην δύναμη του ονόματος, στην πίεση, στην κούραση, στην φυσική κατάσταση και έπαιξαν με τόσα κιλά αρχ..@ που δεν μπορούσαν να χάσουν την πρόκριση στον τελικό.
Έχοντας μείνει πίσω στο σκορ από μια στημένη φάση στο 5′, με το καλημέρα δηλαδή, και κάνοντας ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο που το 1-0 έμεινε, μπήκαν στο δεύτερο 45λεπτο και έκαναν τα πάντα όπως πρέπει.
Τέτοιο πάθος, τέτοια ψυχή και τέτοια ηρεμία (παράλληλα), δεν βλέπεις συχνά και είναι κάτι που λείπει από το ποδόσφαιρο. Φάσεις, τρεξίματα, δύναμη και πολλές ευκαίριες. Αποτέλεσμα μόνο ένα γκολ που έστειλε το ματς στην παράταση. Όμως, αυτό που δείχνει τα balls των Κροατών, είναι παρά το γεγονός ότι ο αγώνας είναι 1-1, συνέχιζαν στον ίδιο ρυθμό. Ήθελαν να τελειώσουν τον αγώνα από το 90λεπτο και αν δεν ήταν άτυχοι, με το δοκάρι να βοηθάει και τον Πίνκφορντ επίσης, θα το είχαν κάνει.