Τους λείπει το δάκτυλο, όχι η καριέρα!

814

Δεν πρόκειται να κάνουμε λόγο για μεγαλείο και δύναμη ψυχής, γιατί πραγματικά υπάρχουν πολύ χειρότερα. Δείτε απλά και θαυμάστε στους παρα-Ολυμπιονίκες που τους λείπουν μέλη, που αντιμετωπίζουν αρκετά σοβαρά προβλήματα ωστόσο καταρρίπτουν ρεκόρ και πιάνουν επιδόσεις που αρτιμελείς άνθρωποι αδυνατούν. Αυτό, ναι, είναι μεγαλείο ψυχής.

Δεν είναι εύκολο όμως, και εδώ φαίνεται πραγματικά η θέληση του καθενός όταν προσπαθεί και δουλεύει σκληρά για να επιτύχει τον στόχο του, επαγγελματίες παίκτες του μπάσκετ να μην έχουν το ή τα δάκτυλά τους, ωστόσο να διαγράφουν μια λαμπρή επαγγελματική καριέρα, καταφέρνοντας να ξεπεράσουν το –τις περισσότερες φορές- ψυχολογικό κι όχι λειτουργικό πρόβλημά τους.

ΝΤΑΒΙΣ ΜΠΕΡΤΑΝΣ (Λετονός)

bertans

Στα 23 του χρόνια ο Νταβίς Μπέρτανς έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Μετά από πετυχημένες χρονιές στην Ευρωλίγκα με Παρτιζάν και Λαμποράλ, υπέγραψε συμβόλαιο με τους Σαν Αντόνιο Σπερς και μετακομίζει κι αυτός στις ΗΠΑ.

Ο Λετονός, θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρωλίγκα ωστόσο του λείπει το μεγαλύτερο μέρος από το προτελευταίο δάκτυλό του δεξιού του χεριού. Του «καλού» του χεριού, με αυτό δηλαδή που σουτάρει…

Σε ηλικία 13 ετών, ο Λετονός -που ξεκίνησε από την Ρίγα και στη συνέχεια πήγε στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας- έκοβε ξύλα με τον πατέρα του και τον αδελφό του. Ξεκίνησε να βρέχει και βιάζονταν ώστε να τελειώσουν για να μπουν στο σπίτι τους. Ο Νταβίς φορούσε γάντια αλλά ήταν μεγαλύτερα από το χέρι του και πάνω στην βιασύνη του, πιάστηκε το γάντι του στο ηλεκτρικό πριόνι και του έκοψε το δάκτυλο.

  • «Μου πήρε έναν μήνα να αναρρώσω αλλά μετά από αυτό το διάστημα ήμουν ήδη στο γήπεδο και έκανα εξάσκηση στο σουτ. Συνήθως όταν σουτάρεις χρησιμοποιείς τα πρώτα τρία δάκτυλα οπότε δεν παίζει πολύ μεγάλο ρόλο» τονίζει ο ίδιος.

Πλέον θυμάται την ιστορία ωστόσο δεν του προκαλεί πόνο. Εξιστορεί μάλιστα πως…

  • «Ο χειρούργος μου, αστειεύονταν μαζί μου για να με κάνει να νιώσω καλά και μού έλεγε, “σε μερικά χρόνια που όλοι θα ξέρουν ότι σουτάρεις εκπληκτικά ενώ σου λείπει το δάκτυλο, θα έρχονται σε μένα και θα λένε, αφαίρεσε το, θέλω να σουτάρω όπως αυτός”».

Ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο αυτό το στενάχωρο γεγονός στον Νταβίς Μπέρτανς να γίνει επαγγελματίας και μάλιστα ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρωλίγκα. Την σεζόν που ολοκληρώθηκε είχε με την Λαμποράλ ποσοστό ευστοχίας στο τρίποντο 47.4% ενώ σε όλη του την καριέρα ο μέσος όρος στο τρίποντό του είναι 38.8%!

 

ΜΑΡΤΙΝΑΣ ΠΟΤΣΙΟΥΣ (Λιθουανός)

pociusatrodo

Προερχόμενος από αμιγώς αθλητική οικογένεια και με τον πατέρα του να έχει υπάρξει επαγγελματίας στο μπάσκετ και να αποτελεί το είδωλό του, ο Μαρτίνας Πότσιους δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετικά χνάρια. Στα 13 του χρόνια όμως κι αυτός, είχε ένα ατυχές και συνάμα θλιβερό συμβάν στο σχολείο του.

Πάνω σε μία εργασία για τις τεχνικές επιστήμες, ο Πότσιους δεν πρόσεξε καλά με αποτέλεσμα ο τροχός να του κόψει τρία δάκτυλα από το αριστερό του χέρι. Στο νοσοκομείο όπου τον πήγαν εσπευσμένα, οι χειρούργοι κατάφεραν να του ράψουν τα δύο δάκτυλα, όχι όμως και το τρίτο. Έτσι λοιπόν, από το αριστερό του χέρι απουσιάζουν τα 2/3 του μεσαίου του δακτύλου.

Ο Πότσιους δεν αισθάνονταν καλά ψυχολογικά, ωστόσο τα λόγια του πατέρα του τον βοήθησαν αρχικά να σπουδάσει στο φημισμένο Ντιουκ του Μάικ Σιζέφκσι και φυσικά εν συνεχεία να γίνει επαγγελματίας παίκτης.

  • «Θα είσαι διαφορετικός αλλά πρέπει να δείξουμε στον κόσμο τι πραγματικά μπορείς να κάνει και που μπορείς να φτάσεις»!

Ο 30χρονος πλέον Πότσιους, με καριέρα σε Ρεάλ Μαδρίτης, Γαλατάσαραϊ και Ζαλγκίρις Κάουνας, αν και σουτάρει με το δεξί του χέρι, χειρίζεται πολύ καλά τη μπάλα και με το αριστερό ντριμπλάροντας πολλές φορές με αυτό για να πάει στο ντράιβ.

ΤΖΕΡΑΛΝΤ ΓΚΡΙΝ (Αμερικανός)

geraldgreen

Πιο βαριά και στενάχωρα είχε εκλάβει την απώλεια του δακτύλου του ο Τζεράλντ Γκριν που τελείωσε τη σεζόν στους Μαϊάμι Χιτ. Ο 30χρονος σούτινγκ γκαρντ με πολυετή θητεία στο ΝΒΑ μέχρι πρότινος κοιτούσε να κρύβει επιμελώς την απώλεια του δακτύλου του με διάφορα τεχνάσματα και πατέντες ωστόσο τον περασμένο Οκτώβριο αποφάσισε να μιλήσει ανοικτά.

Σε ηλικία λοιπόν 11 ετών και ενώ βρίσκονταν με τον αδελφό του Ντάνι Γκριν (παίκτης των Σαν Αντόνιο Σπερς) στο σπίτι τους, έκαναν έναν άτυπο διαγωνισμό άλματος με στόχο το πάνω μέρος της πόρτας. Ο Ντάνι του έλεγε «δεν μπορείς να πηδήξεις τόσο ψηλά» και ο Τζεράλντ βάλθηκε να τον διαψεύσει. Φορούσε όμως ένα δακτυλίδι της μητέρας του στο δάκτυλό του με αποτέλεσμα να πιαστεί στο πάνω μέρος της πόρτας και να κοπεί το προτελευταίο δάκτυλο του δεξιού του χεριού.

Το δάκτυλο ήταν ακόμα ανέπαφο αλλά στο χειρουργείο δεν πρόλαβαν να του το ράψουν ώστε να γίνει ξανά συμβατό.

  • «Τα κορίτσια δεν με θέλανε πλέον και τα αγόρια ήταν κακά μαζί μου. Ήμουν πολύ στεναχωρημένος και ντρεπόμουν. Ένιωθα σα να είχα χάσει ένα μέλος της οικογένειάς μου»…

…τονίζει ο ίδιος ο Γκριν που έκανε δύο εγχειρήσεις και η περίοδος ανάρρωσης του πήρε 18 μήνες.

Έμπλεκε σε καυγάδες, έβγαινε και ξενυχτούσε αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω κυνηγώντας το όνειρό του…

  • «Οι καθηγητές μου, μού έλεγαν ότι δεν θα κατάφερνα τίποτα γιατί ήμουν κακό παιδί. Πίστευα όμως ότι μπορούσα ακόμα να πηδήξω στη στεφάνι, πίστευα ότι μπορούσα να πάω στο ΝΒΑ. Δεν θα γινόμουν γιατρός, δεν ήμουν εγώ αυτός. Όταν το μπάσκετ είναι τα πάντα για σένα, δουλεύεις σκληρά για να τα καταφέρεις».

Το «καλό» χέρι του Γκριν είναι το δεξί του, εκεί που υφίσταται η απώλεια του δακτύλου του ωστόσο αυτό δεν τον εμποδίζει να σουτάρει με ποσοστό καριέρας στο τρίποντο 36.1% ενώ το 2014 με τους Σανς το ποσοστό ευστοχίας του είχε φτάσει το 40%.

  • «Η αίσθηση που έχω όταν πιάνω τη μπάλα είναι καλύτερη με το αριστερό μου χέρι. Σουτάρω όμως χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα, τον δείκτη και το μεσαίο δάκτυλο. Δεν υπάρχει μέρα που να μην το σκέφτομαι αλλά ουσιαστικά δεν μου λείπει».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή