Νιπτήρες, στρώματα αλλά και… ελληνική μυθολογία! Τα ψευδώνυμα των 16 ομάδων που συνεχίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι άκρως ευρηματικά, κάποια εξ αυτών θα σας εκπλήξουν ενώ οι ιστορίες που κρύβουν από πίσω τους είναι συναρπαστικές. Απολαύστε τα έτσι όπως σας τα παρουσιάζει το iPeriodico.gr!
Άρσεναλ – Οι Κανονιέρηδες
Η Άρσεναλ ιδρύθηκε από ένοπλους εργάτες το 1886 στο Woolwich, μία περιοχή στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, ενώ στη συνέχεια συνδέθηκε με τον στρατό. Εξού και το όνομα Άρσεναλ αλλά και το κανόνι στο σήμα της ομάδας από το οποίο προήλθε το ψευδώνυμό της, «κανονιέρηδες».
Ατλέτικο Μαδρίτης – Οι Κολτσονέρος (Παραγωγοί στρωμάτων)
Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία, τα στρώματα είχαν μία φόρμα σχεδιασμού: Κόκκινο με λευκό σε ρίγες, κάνοντας έτσι το προϊόν πιο φτηνό. Η Ατλέτικο άλλαξε τα χρώματα σε κόκκινο και μπλε και έτσι αμέσως, τους ονόμασαν παραγωγούς στρωμάτων. Αστείο, αλλά οι φίλοι της Ατλέτικο που λέγονται και «ροχιμπλάνκος» (ερυθρόλευκοι) νιώθουν περήφανοι γι’ αυτό.
Μπαρτσελόνα- Μπάρτσα, Μπλαουγκράνα (μπλε και κόκκινοι), Culés (αυτοί που δείχνουν τα οπίσθιά τους)
Το πλέον κοινότυπο ψευδώνυμο για την Μπαρτσελόνα, είναι το «μπλαουγκράνα», που αντικατοπτρίζει τα χρώματα του συλλόγου, το μπλε και το κόκκινο. Το Culés όμως είναι το πλέον ενδιαφέρον. Τι σημαίνει; Αυτοί που βρίσκονται στον πάτο, στον πυθμένα. Έχει και πιο… πονηρή ερμηνεία όμως. Ο μύθος λέει πως στο παλιό γήπεδο της Μπαρτσελόνα, το «Les Corts», πολλοί φίλαθλοι δεν μπορούσαν να βρουν θέση μέσα στο γήπεδο, οπότε κάθονταν σε τοίχους, με αποτέλεσμα αυτοί που πέρναγαν από πίσω τους να βλέπουν τα εκτεθειμένα… οπίσθιά τους. Έτσι λοιπόν βγήκε το Culés.
Μπάγερν Μονάχου – Die Roten (Οι Κόκκινοι)
Έξι χρόνια μετά την ίδρυσή της, το 1900, η Μπάγερν συμφώνησε με τη Münchner Sport-Club ώστε να χρησιμοποιεί το γήπεδο και τις εγκαταστάσεις της. Υπήρχε μόνο ένας όρος: Έπρεπε να αντικαταστήσουν τα σορτσάκια τους και από μαύρα να φορέσουν κόκκινα. Η Μπάγερν από τότε λέγεται «Die Roten», δηλαδή οι «κόκκινοι».
Μπενφίκα – Águias (Αετοί)
Ο αετός βρίσκεται στο σήμα της Μπενφίκα από το 1904. Ένα σύμβολο της ανεξαρτησίας, του κύρους και της αρχοντιάς. Το πορτογαλικό κλαμπ έχει τώρα δύο αετούς, τη Βιτόρια που βγήκε από το Βικτόρια = νίκη και την Γκλόρια, από το Γκλόρι = δόξα. Πριν από τα εντός έδρας παιχνίδια της ένας από αυτούς τους αετούς πετάει μέσα στο γήπεδο της Μπενφίκα και «προσγειώνεται» στη θέση του όπου βρίσκεται το σήμα της ομάδας.
Ντόρτμουντ – Die Schwarz–Gelben (Οι κιτρινόμαυροι)
Η Ντόρτμουντ κάποτε φορούσε κόκκινα, λευκά και μπλε αλλά άλλαξε το 1913 όταν ανέλαβε πρόεδρος της ομάδας ο August Busse. Το κίτρινο και το μαύρο ήταν τα χρώματα της Μπριτάνια, με την οποία συγχωνεύτηκε η Ντόρτμουντ λίγα χρόνια αργότερα. Για λίγο ήταν γνωστοί και ως «λεμόνια».
Γιουβέντους – Vecchia Signora (Γηραιά Κυρία)
Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το πώς προέκυψε το «Γηραιά Κυρία», ωστόσο οι περισσότεροι πιστεύουν πως προήλθε από την οικογένεια Ανιέλι που αγόρασε το κλαμπ το 1920. Ήθελαν να προσδώσουν ένα πιο… σοφιστικέ στυλ στην ομάδα, ένα «στυλ Γιούβε» και έτσι επέλεξαν μία σικ, ευγενή κυρία.
Λέστερ – Οι Αλεπούδες
Το Λεστερχάιρ είναι η γενέτειρα του κυνηγιού (τώρα βέβαια είναι παράνομο στο Ηνωμένο Βασίλειο) και το συγκεκριμένο παρατσούκλι υιοθετήθηκε το 1920. Οι παίκτες της Λέστερ βγαίνουν έξω στο χορτάρι για το παιχνίδι υπό την ιαχή του συνθήματος «οι Αλεπούδες ποτέ δεν παραιτούνται».
Λεβερκούζεν – Die Werkself (Οι Εργάτες), Ασπιρίνες
Η Λεβερκούζεν ξεκίνησε όντας στο πλευρό της φαρμακευτικής εταιρείας Bayer (εξού και το ασπιρίνες) και συστήθηκε το 1904 μετά από μία αναφορά την οποία υπέγραψαν 170 εργάτες. Από εκεί προέρχεται και το Die Werkself, δηλαδή οι εργάτες.
Μάντσεστερ Σίτι – Πολίτες, The Sky Blues
Το Πολίτες βγαίνει από το City (Citizens), ενώ το Sky Blues σαφέστατα αναφέρεται στο χρώμα της φανέλας της Σίτι, που έχει το μπλε του ουρανού.
Μονακό – Les Rouges et Blancs (Οι «ερυθρόλευκοι»)
Δεν χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, αλλά οι Κόκκινοι και άσπροι (οι «ερυθρόλευκοι») όπως καταλαβαίνει κανείς είναι ένα ψευδώνυμο από τα χρώματα που φοράει ο σύλλογος. Από πού τα πήρε; Από το Πριγκιπάτο, καθώς αυτά είναι τα χρώματά του, το οποίο με τη σειρά του θα έχει δανειστεί από τον εραλδικό Οίκο των Γκριμάλντι.
Νάπολι- Παρτενοπέι
Το «παρτενοπέι» προέρχεται από το παλιό όνομα της πόλης, την Παρθενόπη. Στην ελληνική μυθολογία η Παρθενόπη ήταν μία από τις σειρήνες, η οποία με το τραγούδι της προσπαθούσε να παρασύρει τον Οδυσσέα. Η πόλη ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της, καθώς ο μύθος έλεγε πως έπλενε το κορμί της στο μικρό νησί της Μεγαρίδας. Ένα μικρό νησί που βρίσκεται στο λιμάνι της Νάπολης.
Παρί Σεν Ζερμέν – ΠΣΖ, Les Rouge–et–Bleu (κόκκινοι και μπλε), οι Παριζιάνοι
Τα ψευδώνυμά της είναι το Les Rouge et Bleu (το Κόκκινο και Μπλε) αλλά και το Parisiens- οι Παριζιάνοι- ωστόσο λόγο συντομίας, οι περισσότεροι απλά την αναγράφουν με τα αρχικά της, ΠΣΖ.
Πόρτο – Dragões (Δράκοι)
Οι δράκοι υπήρξαν σύμβολο της Πόρτο από τον 19ο αιώνα, οι οποίοι αντιπροσώπευαν το μαχητικό πνεύμα και το αήττητο. Η Πόρτο υιοθέτησε το προσωνύμιο το 1922, μετά από πρόταση του πρώην παίκτη της Ογκούστο Μπαπτίστα Φερέιρα.
Ρεάλ Μαδρίτης – Merengues (Μερένχες)
Ένας Ισπανός παραγωγός του ραδιοφώνου είχε παρομοιάσει κάποια στιγμή τις λευκές εμφανίσεις με τις meringues δηλαδή με τη μαρέγκα (λευκή κρέμα). Ένας Βρετανός δημοσιογράφος των «Times» πάλι, πιστώνεται το «Vikingos». Πώς του ήρθε; Από τη νίκη με 7-3 της Ρεάλ επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης το 1960, στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Γλασκόβη, σε μία παρομοίωση με την εισβολή των Βίκινγκς στην Ευρώπη. Το «μερένχες» βέβαια είναι αυτό που χρησιμοποιείται όπως και το «Βασίλισσα της Ευρώπης» από τα 5 σερί ευρωπαϊκά που είχε κατακτήσει με τον Αλφρέντο ντι Στέφανο.
Σεβίλλη – Palanganas (Οι Νιπτήρες)
Περίεργο, έτσι δεν είναι; Η μία εξήγηση είναι πως το Στάδιο «Ραμόν Σάντσες Πιθχουάν» μοιάζει με… νιπτήρα. Μία άλλη είναι πως στις αρχές του 20ού αιώνα, οι νιπτήρες ήταν λευκοί με μία κόκκινη επένδυση, στα χρώματα δηλαδή του συλλόγου της Ανδαλουσίας.
