Συγκλονίζει ο Ρόμπεν με το γράμμα στον 16χρονο εαυτό του…

374

Όταν ακούς “αριστεροπόδαρος εξτρέμ”, σίγουρα το μυαλό σου πάει σε έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Ο Άριεν Ρόμπεν είναι παικτάρα από τις λίγες, με μεγάλη εμπειρία από το κορυφαίο επίπεδο, με τίτλους και διακρίσεις άπειρες στο παλμαρέ του. Και φυσικά με την κλασική… αλάνθαστη κίνησή του, να κλίνει από τα δεξιά προς τα μέσα και να εκτελεί με το αριστερό. Σήμα κατατεθέν του, κανείς δεν μπορεί να το κάνει τόσο καλά όπως αυτός και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει…

Ο Ολλανδός έστειλε ένα γράμμα στον 16χρονο εαυτό του, κάνοντας έναν απολογισμό της τεράστιας καριέρας του με συγκινητικό ύφος και προλογίζοντας κατά κάποιον τρόπο το τέλος της καριέρας του. Απολαύστε το…

Είναι Πέμπτη απόγευμα και η μαμά παίρνει τηλέφωνο στο σχολείο. Και παίρνει, και παίρνει…

 

Αρχικά νομίζεις ότι κάτι πάει στραβά. Και πώς να μην το νομίζεις; Η μαμά σου ποτέ δεν θέλησε να σε διακόψει όταν είσαι στο μάθημα. Μην ανησυχείς. Όλα είναι είναι καλά. Βασικά, θα διαπιστώσεις ότι τα πράγματα είναι παραπάνω από καλά. Δεν πρόκειται να πιστέψεις αυτά που θα σου πει, όταν την πάρεις πίσω. Όταν την πάρεις πίσω στο διάλειμμα από τα μαθήματα, όλα θα αλλάξουν. Πολύ γρήγορα. Οπότε, πριν την πάρεις και πριν συμβούν όλα αυτά, άσε με να σου πω ένα πράγμα και θέλω να να το κρατήσεις. Να παίζεις πάντα ποδόσφαιρο με τη δίψα που είχες. Διατήρησέ τη για να σε βοηθήσει να βελτιωθείς. Για να κάνεις περισσότερα. Για να είσαι ο καλύτερος. Θα το θυμάσαι αυτό, ε; Ο,τι κι αν συμβεί, μην ξεχάσεις αυτή τη δίψα.

«Ο προπονητής της πρώτης ομάδας της Γκρόνιγκεν πήρε νωρίτερα» θα σου πει η μαμά, όταν τελικά μιλήσετε. «Θέλει να είσαι με την ομάδα στο εκτός έδρας ματς αυτής της εβδομάδας». Απίστευτο. Πώς και το θυμήθηκα αυτό; Σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή πολύ τελευταία. Ήταν η στιγμή από την οποία ξεκίνησαν όλα. Ακόμα μία σεζόν ολοκληρώθηκε, η 17η της καριέρας σου. Είσαι 33 και έχεις συμβόλαιο για έναν ακόμα χρόνο. Ύστερα από αυτό, ποιος ξέρει;

Και ίσως, όταν το τέλος είναι όλο και πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, σκέφτεσαι την αρχή. Όταν σταμάτησε να είναι απλά ένα παιχνίδι. Αυτό έγινε όταν πήγες στην Γκρόνιγκεν. Η Γκρόνιγκεν θα είναι μια ευκαιρία που θα σε πάει στην PSV και η PSV θα σε πάει στην Τσέλσι. Στα 20 σου, θα είσαι στην Premier League. Ο προπονητής σου; Το όνομά του είναι Ζοσέ Μουρίνιο. Πρέπει να σε προετοιμάσω. Επειδή θα περιμένει πολλά από σένα… και από τον καθένα. Από εδώ και πέρα θα νιώσεις τη διαφορά του να παίζεις για ένα club της Premier League. Θα πρέπει να είσαι πιο σκληρός, πιο δυνατός, πιο γρήγορος. Θα πρέπει να αποδείξεις ξανά ποιος είσαι. Και να αποδεικνύεις ποιος είσαι κάθε μέρα στον Ζοσέ για να είσαι βασικός.

AdTech Ad

Κοίτα, πολλά λέγονται για τον Ζοσέ. Είναι δυνατή προσωπικότητα, είναι απαιτητικός. Αλλά από τη στιγμή που άρχισες να παίζεις, ήσουν το ίδιο απαιτητικός από τον εαυτό σου. Κατά κάποιο τρόπο, ήταν σχεδόν ένα τέλειο ματς. Θέλει να βλέπει τον καλύτερο εαυτό σου, κάθε μέρα. Είτε είναι προπόνηση, είτε είναι αγώνας. Ή όταν δουλεύεις για να επανέλθεις από τραυματισμό.

Ναι, είναι η πρώτη φορά που θα έχεις μπροστά σου μια τέτοια πρόκληση. Ένα σπασμένο κόκκαλο στο πόδι στην προετοιμασία δεν ήταν ο τρόπος με τον οποίο ήθελες να ξεκινήσεις στην Αγγλία. Θα μείνεις εκτός για περισσότερο από δύο μήνες. Αλλά αυτό θα σου δώσει μεγαλύτερο κίνητρο για να αποδείξεις ποιος είσαι. Για να το αποδείξεις στον Ζοσέ. Στους συμπαίκτες σου. Στους οπαδούς. Θέλεις να δείξεις σε όλους τι μπορείς να κάνεις. Και θα το κάνεις, με ένα γκολ στο 72′ στο πρώτο σου ματς ως βασικός στο Stamford Bridge τον Νοέμβριο του 2004. Θα είναι μπροστά από την περιοχή, με το αριστερό. Και επί τη ευκαιρία, το αριστερό σου; Να μπαίνεις από τα δεξιά και να σουτάρεις με το αριστερό; Δούλεψε σε αυτό. Κάνε προπόνηση σε αυτό. Θα γίνει πολλές περισσότερες φορές απ’ ότι φαντάζεσαι. Πίστεψέ με.

 

Θα είναι μόνο για δύο χρόνια, όμως η Τσέλσι θα είναι σημαντικό βήμα για σένα. Για τον προπονητή σου, για το ότι έμαθες να διαχειρίζεσαι τους τραυματισμούς, αυτή η ομάδα θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Δίνω credit στον Ζοσέ γι’ αυτό, εκείνος ξέρει πως να χτίσει μια ομάδα. Η ομάδα του; Εντάξει, ήταν καλή. Όχι μόνο επειδή στον αγωνιστικό χώρο υπήρχαν παίκτες όπως οι Λάμπαρντ, Ντρογκμπά, Τσεχ και Τέρι αλλά επειδή υπήρχαν και έξω από αυτόν. Όλοι σε αυτή την ομάδα σκέφτονταν ο ένας τον άλλο. Όλοι σκέφτονταν το club. Η ατμόσφαιρα εκείνη την εποχή ήταν εκπληκτική. Πολλά από τα παιδιά που ήταν στην ομάδα τότε σε πρόσεχαν, όμως κανένας δεν θα ήταν πιο σημαντικός για κανένα, όχι μόνο για σένα, από τον Τζον Τέρι. Τι μπορεί να μάθει ένας Ολλανδός εξτρέμ από έναν Άγγλο σέντερ μπακ; Τα πάντα.

Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το τι χρειάζεται για να είσαι αρχηγός και ηγέτης μιας ομάδας. Θα είναι κάποιος στον οποίο μπορείς να μιλήσεις, είτε πρόκειται για ποδόσφαιρο ή οτιδήποτε άλλο. Θα είναι κάποιος που δίνει συμβουλές, που σε ενθαρρύνει. Μάθε από εκείνον όσο πιο πολλά μπορείς. Πως δίνει τα πάντα για το club. Πως δίνει τα πάντα για την ομάδα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Εκεί έξω, φροντίζει για κάθε μέλος της ομάδας. Και κάνει το ίδιο και εκτός γηπέδου. Δεν είμαι σίγουρος για το αν θα καταλάβεις τότε το πόσο πολύ σε επηρέασε ο Τζον. Κράτα τις στιγμές σου μαζί του. Δεν θα παίξεις ποτέ ξανά με κάποιον σαν κι αυτόν. Και δεν θα έχεις ξανά την εμπειρία που είχες στην Τσέλσι.

Υπήρχαν πρωταθλήματα και κύπελλα στην Ολλανδία, αλλά στην Τσέλσι, θα είστε όλοι κομμάτι της ιστορίας. Το πρώτο πρωτάθλημα τα τελευταία 50 χρόνια. Δεν θα το νιώθεις απόλυτα γιατί θα είσαι τραυματίας. Όμως, απόλαυσε τη στιγμή περισσότερο απ’ όσο το έκανα εγώ. Να το εκτιμάς, ήσουν μέλος της ομάδας, ήσουν σημαντικός και έκανες τη δουλειά σου. Και βοήθησες την ομάδα να κατακτήσει τον τίτλο και την επόμενη σεζόν, Και μετά; Μετά θα υπάρχει το επόμενο βήμα. Η Ρεάλ Μαδρίτης.

Στην Αγγλία, το βλέπεις από το πρώτο σου παιχνίδι. Οι οπαδοί ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Αλλά στην Ισπανία, είναι απλά διαφορετικά. Δεν ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Είναι απλά η ζωή τους. Αλλά ύστερα από δύο χρόνια θα διαπιστώσεις ότι το ποδόσφαιρο είναι επίσης business. Και δεν θα είσαι χαρούμενος γι’ αυτό. Βλέπεις, μέχρι εκείνο το σημείο, όλα έβγαζαν νόημα. Από το να είσαι ένα παιδί και να παίζεις στα μικρά γηπεδάκια του σχολείου στην Γκρόνιγκεν, στην PSV, στην Τσέλσι, στην Ρεάλ Μαδρίτης. Σε πρωταθλήματα και ημιτελικούς Champions League. Όλα αυτά ήταν βήματα μπροστά, που σε βοηθούσαν να βελτιωθείς, να βρίσκεις μια νέα πρόκληση. Ήταν για να κάνεις πάντα το επόμενο βήμα. Έτσι ήθελες να παίξεις.

Αλλά Μπάγερν; Θα το δεις σαν ένα βήμα προς τα πίσω. Φυσικά έχουν πρωταθλήματα και κύπελλα, αλλά για σένα, αυτό που έχει σημασία είναι να κατακτήσεις το Champions League. Και η Μπάγερν δεν είναι φαβορί. Στην Τσέλσι και τη Ρεάλ, δεν τα κατάφερες. Και ξέρω τι θα σκέφτεσαι γι’ αυτή τη μεταγραφή, ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρεις. Η Ρεάλ ήταν η κορυφαία ομάδα στον κόσμο εκείνη τη στιγμή. Και νιώθεις ότι με εκείνη ήσουν στην κορυφή του βουνού και πως οτιδήποτε άλλα είναι ένα βήμα προς τα κάτω. Όμως πρέπει να ξέρεις κάτι. Δεν θα μπορούσες να έχεις περισσότερο λάθος. Επειδή το ότι ήρθες στην Μπάγερν ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρες στη ζωή σου.

Θα γίνεις κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο στην Μπάγερν. Επειδή η επιτυχία σου δεν θα είναι μόνο στον αγωνιστικό χώρο αλλά σε όλα τα επίπεδα. Θα δεις. Οικονομικά. Παγκόσμια. Στην Γερμανία και σε όλη την Ευρώπη αυτό το σήμα και αυτά τα χρώματα θα σημαίνουν κάτι. Κανένας δεν θα περιμένεις να το κάνεις αλλά η ομάδα θα φτάσει στον τελικό του Champions League. Θα αποκλειστείτε νωρίς το 2011 αλλά την επόμενη θα είναι η στιγμή της Μπάγερν. Το 2012 στον τελικό στο Allianz Arena, κόντρα στην πρώην ομάδα σου, την Τσέλσι. Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Εκτός και αν… και δεν ξέρω πώς να σου το πω αυτό, αλλά… θα εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Πολλά θα ειπωθούν γι’ αυτόν τον τελικό, για όσα θα μπορούσες να έχεις κάνει και για όσα δεν έκανες. Όμως υπάρχει κάτι που ο κόσμος δεν έγραψε ή δεν είδε. Και αυτό ήταν η πρώτη μέρα στην προπόνηση μερικές εβδομάδες αργότερα. Για να είμαι ειλικρινής, αν μπορούσες θα πήγαινες στην προπόνηση την επόμενη μέρα του τελικού. Ομως τότε ήταν ίσως αυτά που χρειαζόσασταν όλοι. Επειδή όταν επιστρέφεις εκεί υπάρχει ένα… συναίσθημα. Είχες πολλές πρώτες μέρες στην καριέρα σου. Και όλα έχουν πάει με τον ίδιο τρόπο. Όλοι σιγά σιγά βρίσκουν ρυθμό και ξεκινούν.

Όμως όχι αυτή τη φορά. Αυτή τη φορά δεν ήταν απλά ένα συναίσθημα, ήταν η νοοτροπία. Όλοι ήθελαν κάτι. Ένα πράγμα. Εκδίκηση. Και σε κάθε ματς, είτε ήταν στην Bundesliga, είτε ήταν παιχνίδι Κυπέλλου ή προκριματικών Champions League παιζόταν για να επανορθώσουμε για εκείνο τον τελικό. Κάθε νίκη, κάθε γκολ, ήταν για να βρεθούμε ξανά εκεί. Και θυμάσαι αυτό με το αριστερό πόδι που σου έλεγα, Σκέψου το. Σκέψου το όταν φτάσεις στον τελικό του Champions League εκείνη τη χρονιά. Σκέψου το όταν στο δεύτερο μέρος, αμέσως αφού η Μπάγερν ανοίξει το σκορ, η Ντόρτμουντ ισοφαρίσει σε 1-1. Σκέψου το στο 89′ όταν θα απομένει ελάχιστος χρόνος. Συνέκλινε από δεξιά, κάνε κοντρόλ με το αριστερό και άσ’ το να πάει.

Τα οκτώ χρόνια που πέρασες στην Μπάγερν Μονάχου θα είναι τα καλύτερα της καριέρας σου. Τρεις ημιτελικοί Champions League. Τρεις τελικοί. Ένας τίτλος. Έξι πρωταθλήματα. Τέσσερα Κύπελλα. Όμως, εκτός από τους τίτλους, δεν νομίζω ότι μπορώ να σε προετοιμάσω για το πόσα πράγματα θα σημαίνει για σένα αυτό το club. Πολλά περισσότερα, επειδή δεν θα το περιμένεις.

Τι άλλο μπορώ να πω; Για κάποιο λόγο, υπήρξε ένας περίεργος αποκλεισμός από το Champions League το 2017. Ας το αφήσουμε αυτό. Αλλά αυτό που θέλω να ξέρεις είναι ότι ακόμα και στα 33, αυτή η δίψα που έχεις τώρα, υπάρχει ακόμα. Αυτή που σε έκανε να βελτιώνεσαι, δεν έχει φύγει. Κοιτώντας πίσω, πιστεύω ότι αυτό είναι που μας έφερε εδώ, περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα. Αυτή η επιθυμία, χωρίς να έχει καμία σημασία το τι έχεις ήδη καταφέρει, το να προσπαθείς να κάνεις ακόμα περισσότερα στον αγωνιστικό χώρο.

Οπότε, δεν είμαι σίγουρος πότε θα έρθει η στιγμή για να φύγει αυτή η δίψα. Δεν ξέρω αν θα είναι την επόμενη χρονιά, όμως όταν συμβεί, θα ξέρουμε ότι θα έχει έρθει η ώρα να σκεφτούμε κάτι άλλο. Ίσως ένα βήμα πίσω, ίσως τέλος το τέλος της καριέρας, ίσως μια τελευταία κίνηση ή μια νέα περιπέτεια. Ο χρόνος θα δείξει. Και ο χρόνος περνά πάρα πολύ γρήγορα.

Τώρα, μην αφήνεις τη μαμά να περιμένει…

Άριεν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή