Ένα κλασικό βράδυ Τσάμπιονς Λιγκ, όπου στην Ελλάδα όλος ο ανδρικός πληθυσμός κάθεται στον καναπέ του και βλέπει τα ματς, ο Ολυμπιακός μέσω ενός “μάγου” κατάφερε να κάνει κάτι το ξεχωριστό πριν πολλά χρόνια. Να κάνει το “αδιάφορο” ματς, ενδιαφέρον και να το εντάξει στην ιστορία.
Γύρω στις 23:30 στις 5 Νοεμβρίου του 2003 σε ένα ματς για την φάση των ομίλων για την 4η αγωνιστική και σε ένα γήπεδο μικρό, 12,000 θέσεων περίπου, οι Πειραιώτες έπαιζαν με την Τουρκική Γαλατασαράι. Ως τότε, δεν είχαν καταφέρει να πάρουν ούτε έναν βαθμό! Μηδέν… Στον όμιλο ήταν ακόμα η Γιουβέντους και η Ρεάλ Σοσιεδάδ. Και όταν έγραψα ότι έκαναν ένα αδιάφορο ματς… ενδιαφέρον, το ανέφερα για τον εξής λόγο: Η πρόκριση για την επόμενη φάση είχε χαθεί και στόχος ήταν η έξοδος στο ΟΥΕΦΑ που τελικά και αυτή χάθηκε στο τέλος. Και με λίγα λόγια, εκείνη η χρονιά ξεχάστηκε εντελώς στην Ευρώπη, αλλά αυτό το ματς έμεινε για πάντα στην ιστορία. Και θα το θυμάται ο κάθε Έλληνας οπαδός, και όχι μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού. Και δεν το λέμε για τη νίκη με 3-0 χάρη στα γκολ των Μαυρογενίδη, Καστίγιο και Τζιοβάνι. Αλλά για το γκολ ποίημα του Βραζιλιάνου.
Οι νεότεροι, αν έχετε ακούσει κάποια ατάκα “τον έστειλε για σπίρτα”, ή “ο Μόντραγκον πήγε στο περίπτερο”, είναι από αυτό το παιχνίδι. Είναι από αυτό το γκολ του Τζιοβάνι, ο οποίος, σκόραρε ένα “μαγικό” τέρμα, και ίσως ήταν ένα από τα ελάχιστα, που πανηγύρισαν οι περισσότεροι Έλληνες. Ήταν το γκολ, στο οποίο δεν υπήρξε οπαδισμός.
Και κάποτε, ένας φίλος της ΑΕΚ, του είχε πει:
“Σε ευχαριστούμε για τις στιγμές που μας χάρισες,
και ας μας πίκρανες πολλές φορές”
Και η αντίδραση του Τζιοβάνι όταν κατάλαβε ότι στα γκολ του, δεν υπήρξε οπαδισμός, τα λέει όλα…
