Καλοκαίρι 2010 και στα γήπεδα της Αφρικής πραγματοποιούνταν η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή. Το Μουντιάλ ξεκινούσε και η Ολλανδία ήταν παρούσα για ακόμα μία φορά έχοντας τον ίδιο στόχο που έχει κάθε φορά που βρίσκεται σε αυτήν τη διοργάνωση. Να σπάσει αυτή την κακεδεμονία που την “κυνηγάει”. Να πάρει το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Και τότε υπήρχαν όλα τα φόντα: Ο Άριεν Ρόμπεν ήταν σε μία περίοδο φανταστική, ο Σνάιντερ ήταν εκεί, ο Φαν Πέρσι σε εξαιρετική κατάσταση, ο Φαν ντερ Φάαρτ συμπλήρωνε με τη δεξιοτεχνία του και ο Κούιτ ήταν ο πιο τίμιος παίκτης. Σε κέντρο και άμυνα (μεταξύ άλλων) οι “σκύλοι” Φαν Μπόμελ, Ντε Γιονγκ και Χάιτινγκα. Γενικότερα ένα φοβερό σύνολο.
Στον πέμπτο όμιλο που βρέθηκε δεν συνάντησε καμία δυσκολία. Πήρε 9 βαθμούς με ισάριθμες νίκες. Νίκησε 2-0 τη Δανία, 1-0 την Ιαπωνία και 2-1 το Καμερούν. Τερμάτισε πρώτη και συνέχισε. Συνάντησε τη Σλοβακία και την “καθάρισε” (2-1), στη συνέχεια τη Βραζιλία που με το ίδιο σκορ την άφησε εκτός και όλα έδειχναν να αλλάζουν. Την Ουρουγουάη στους “4” με 3-2 και πήγε τελικό.
Η Ολλανδία ήταν κοντά στο όνειρο. Κοντά σε αυτό που δεν είχε καταφέρει ποτέ στην ιστορία της. Ο Άριεν Ρόμπεν ήταν το πρώτο όνομα. Όλοι ήξεραν αυτή την “κοφτή” κίνηση που κάνει πάντα, αλλά ποτέ κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Στην Ισπανία τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα από κάθε άλλη φορά σε αυτό το Μουντιάλ. Αλλά όταν έχεις αφήσει εκτός διοργάνωσης τη Βραζιλία (όπως και να είναι αυτή), έχεις ψυχολογία. Είσαι και αισθάνεσαι ικανός για όλα.
Μπορεί όπως είπαμε ο Ρόμπεν να ήταν το πρώτο όνομα, αλλά ο Σνάιντερ ήταν ο κορυφαίος. Με 5 γκολ στη διοργάνωση ήταν αυτός που οδήγησε την ομάδα στον τελικό. Πέντε γκολ και 1 ασίστ έχοντας αγωνιστεί σε όλα τα παιχνίδια. Χωρίς να χάσει κανένα. Στον τελικό, λοιπόν, ο Ρόμπεν των 2 γκολ και της μίας ασίστ, είχε αφήσει τον κόσμο να περιμένει. Πίστευαν όλοι ότι μαζί με τον Σνάιντερ θα φέρουν την κούπα. Θα την πάνε πίσω στο Άμστερνταμ. Εκεί που δεν είχε πάει ποτέ.
Και όντως, είχαν την ευκαιρία. Ο Ρόμπεν έκανε φοβερό ματς και έδειχνε πως θα το πάρει μόνος του. Αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να είναι ο πρωταγωνιστής σε δύο φάσεις που σημάδεψαν τη χώρα.
Η Ολλανδία ήταν κατά βάση καλύτερη. Έφτιαξε φάσεις και στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα ο Ρόμπεν βρίσκεται δύο φορές απέναντι από τον Κασίγιας. Με φάτσα όλο το τέρμα. Αλλά νικήθηκε και τις 2 φορές από τον τότε άσο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ρόμπεν ήταν εξωπραγματικός, αλλά στο τέλος δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή. Πέρασε όλη την ομάδα σε σπριντ και ειδικά στο δεύτερο τετ-α-τετ, ισοπέδωσε τον Πουγιόλ. Με τον κορυφαίο Ισπανό στόπερ τότε να λέει:
“Προσπάθησα να τον σταματήσω. Ήμουν αποφασισμένος για κόκκινη κάρτα. Αλλά δεν μπόρεσα να τον σταματήσω. Δεν μπόρεσα να τον πετάξω κάτω”.
Και εδώ μπορείτε να δείτε και το ντοκιμαντέρ γι’ αυτόν τον τελικό.
Ο αγώνας πήγε στην παράταση και εκεί Ισπανία δεν χαρίστηκε. Ο Ινιέστα σκόραρε και έδωσε τον τίτλο στην ομάδα του με 1-0.
Ο Ρόμπεν, στο τέλος του αγώνα, καθώς ο αγώνας είχε οδηγηθεί στην παράταση, είχε καταλάβει τι συνέβη. Έδειχνε χαμένος και όλοι ήταν πάνω του, αγκαλιά, θέλοντας να του δώσουν δύναμη για τα 30 λεπτά που έμεναν. Ο Στεκέλεμπουργκ, που ήταν τερματοφύλακας της ομάδας τότε, προσπαθούσε να του δώσει ψυχολογική δύναμη, αλλά μάταια.
Εκείνη την ημέρα ο Άριεν Ρόμπεν είχε τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει όλη την ιστορία. Και όταν αποχαιρέτησε την εθνική Ολλανδίας (10/10/2017) σκόραρε 2 γκολ επί της Σουηδίας, αλλά χωρίς να καταφέρει να την περάσει στο Μουντιάλ. Και όταν άκουσε τον ύμνο, έκλαψε, σκεφτόμενος σίγουρα ότι η ιστορία του θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική…
