Φανταστείτε ένα άλογο, του οποίου ο αναβάτης ήταν τόσο ικανός και έμπειρος που το καθοδηγούσε σωστά και εκμεταλλευόταν όλες τις ικανότητες και τα ταλέντα του για να κερδίζει τις κούρσες. Ένα ταχύτατο άτι που έχει μάθει το αφεντικό του για χρόνια, έχει συνηθίσει ο ένας τον άλλον, προπονούνται μαζί κάθε μέρα, έχουν βρει τον τρόπο να ξεπερνάνε τις δυσκολίες και να κερδίζουν μαζί τις περισσότερες κούρσες. Και ξαφνικά, ο αναβάτης αποφασίζει να αποσυρθεί και αφήνει τα γκέμια του αγαπημένου του ζώου σε άλλα χέρια…
Κάπως έτσι είναι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη στιγμή που ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον αποφάσισε να αποσυρθεί έπειτα από 26 χρόνια. Για σχεδόν 3 δεκαετίες ο Σκωτσέζος και το αγγλικό κλαμπ ήταν έννοιες συνυφασμένες, ταυτόσημες, είχαν γίνει ένα. Δεκατρία πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, 4 Λιγκ Καπ, 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 1 Κύπελλο UEFA, 2 Διηπειρωτικά, αμέτρητες νίκες, χιλιάδες γκολ… Όλα αυτά έγιναν οριστικά παρελθόν όταν ο Φέργκιουσον ανακοίνωσε μαζί με τη διοίκηση το τέλος της συνεργασίας τους, μόλις ολοκληρώθηκε άλλη μια επιτυχημένη σεζόν το 2012-13.
Από τότε η Γιουνάιτεντ ουσιαστικά φυτοζωεί… Μόγες και Φαν Χάαλ το μόνο που κατάφεραν είναι να τη φτάσουν μέχρι την τέταρτη θέση της Πρέμιερ Λιγκ, ενώ το ξεκίνημα του Ζοσέ Μουρίνιο σίγουρα δεν είναι καλό και σε καμία περίπτωση αυτό που όλοι ανέμεναν. Ωστόσο, η τελευταία μεγάλη μορφή, ο Ράιαν Γκιγκς, θυμάται τη μέρα που ο Σκωτσέζος του ανακοίνωσε το οριστικό τέλος.
“Με πήρε τηλέφωνο το βράδυ πριν βγει η ανακοίνωση από την ομάδα. Δεν συνήθιζα να βλέπω το όνομά του στις κλήσεις μου τόσο προχωρημένες ώρες και αμέσως το ένστικτό μου ήταν ότι δεν ήταν για καλό. Σκέφτηκα “Ωχ Θεέ μου, τι έκανα λάθος…”. Φοβόμουν ακόμα και όταν έφτασα 39 ετών”, αφηγείται ο Ουαλός παλαίμαχος των “κόκκινων διαβόλων” και συνεχίζει: “Όταν τελειώσαμε την κουβέντα, το συναίσθημα που με κατέβαλε ήταν μια απέραντη στεναχώρια. Ήταν κομμάτι της ζωής μου για τόσο πολύ καιρό. Μου ερχόταν στο μυαλό ξανά και ξανά για πολλούς μήνες ακόμα. Όταν γυρίσαμε για την προετοιμασία και δεν ήταν εκεί, και μετά πάλι τα Χριστούγεννα. Ήταν τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας, να μας οργανώνει, να μας νουθετεί, να μας καθοδηγεί…”.
Όλα αυτά είναι πολύ λογικό και επόμενο να τα περνάει ένας άνθρωπος σαν τον Γκιγκς. Ήξερε μέσα του ότι φεύγοντας ο Φέργκιουσον, έπαιρνε μαζί του και το know how της επιτυχίας, το κοκαλάκι της νυχτερίδας, την ψυχή του πρωταθλητή. Έκτοτε η ομάδα δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο της και όλες οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί στον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος πάντα ήξερε και πάντα προετοιμαζόταν να αναλάβει τα ηνία αυτού του τεράστιου συλλόγου.
Όσο για τον Γκιγκς, ακολούθησε κι αυτός τον δρόμο της φυγής, και έτσι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναζητά ακόμα τον άνθρωπο που θα την ξαναβάλει στον δρόμο των τίτλων και της καταξίωσης. Σαν το άλογο που ψάχνει εναγωνίως έναν νέο αναβάτη, το ίδιο ικανό και με τα ίδια στιβαρά χέρια για να κρατούν τα χαλινάρια…
