Είναι από τις φορές που τα λόγια και τα γραφόμενα ωχριούν μπροστά στα κατορθώματα, στα έργα, στην κληρονομιά… Πόσα μα πόσα περικλείονται μόνο σε δύο λέξεις: Ντούσαν Ίβκοβιτς! Ο «κοσμήτορας» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως τον είχε χαρακτηρίσει η Ευρωλίγκα όταν του είχε απονεμηθεί το 2012 το βραβείο «Αλεξάντερ Γκομέλσκι» για τον κορυφαίο προπονητή εκείνης της σεζόν.
Ο Ντούντα που στιγμάτισε το ρου της ιστορίας του μπάσκετ για τέσσερις δεκαετίες, που εξέλιξε, προόδευσε το ίδιο το άθλημα, πέραν από παίκτες και ομάδες, αυτός που ανεξίτηλα είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές που πέρασαν από τα παρκέ του ευρωπαϊκού μπάσκετ (και λίγο έλειψε κι από αυτά του ΝΒΑ), αυτός που δεν εφησύχαζε ποτέ νιώθοντας την ανάγκη να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την εξέλιξη του αθλήματος μέσα στον χρόνο.
«ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ Η ΖΩΗ ΜΟΥ»
Με το μυαλό- οδεύοντας στα 73 του χρόνια- να δουλεύει πιο εύστροφα κι από πιτσιρικά, αλλά το σώμα να δίνει τα πρώτα μηνύματα καθώς τον περασμένο Οκτώβριο έκανε επέμβαση στην καρδιά (τοποθετήθηκαν 3 στεντ στην κεντρική αρτηρία) ωστόσο την επόμενη κιόλας βρίσκονταν στον πάγκο της Εφές, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποφάσισε να αποσυρθεί από την προπονητική όχι όμως από το ίδιο το μπάσκετ.
- «Δεν ένιωσα ποτέ άγχος παρά μόνο μεγάλο πάθος. Η απόφαση μου να αποσυρθώ προήλθε μέσα από λογική σκέψη και είναι το ίδιο δύσκολη με όσα έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Το μπάσκετ δεν ήταν μέρος της ζωής μου αλλά η ίδια μου η ζωή» ήταν τα λόγια του στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του τονίζοντας πως «ήταν μία συνεχής σχέση από την οποία έπαιρνα και έδινα πράγματα. Έδωσα όλο μου το «είναι» στο μπάσκετ και εκείνο καθόρισε τη ζωή μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν θέλω, δεν μπορώ και δεν θα πω ποτέ αντίο στο μπάσκετ. Το μόνο που θα αλλάξει είναι ο τρόπος που ζω»!
ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΡΥΣΟ
Επί 38 χρόνια, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δούλεψε με τους κορυφαίους παίκτες που έβγαλε η μπασκετική Ευρώπη κι όχι μόνο, ενώ κατέκτησε τα πάντα πλην ενός χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου. Με την Γιουγκοσλαβία (1987-1995) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τρεις φορές (1989, 1991, 1995 με ένα μοναδικό ρεκόρ 19 νίκες και καμία ήττα), μία φορά το χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα (1990) ενώ κατέκτησε και το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1998.
Ο ΜΟΝΟΣ ΜΕ 4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ
Με την Εθνική Σερβίας το 2009 κατέκτησε ακόμα ένα μετάλλιο (σ.σ. το ασημένιο) σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ενώ σε συλλογικό επίπεδο δεν του λείπει τίποτα όντας ο μοναδικός προπονητής που έχει κατακτήσει και τους τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους: Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό (1997 και 2012), Κύπελλο Κόρατς με την Παρτίζαν (1979), Κύπελλο Σαπόρτα με την ΑΕΚ (2000) και Eurocup με την Ντιναμό Μόσχας (2006).
7 ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ- 7 ΚΥΠΕΛΛΑ
Επίσης κατέκτησε 7 Εθνικά πρωταθλήματα, με την Παρτιζάν το 1979, με τον ΠΑΟΚ το 1992, με τον Ολυμπιακό το 1997 αλλά και το 2012 και με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας το 2003, 04 και 05, ενώ την τροπαιοθήκη του κοσμούν και 7 εθνικά Κύπελλα, το 1979 με την Παρτιζάν (είχε κάνει τρεμπλ), το 1997 με τον Ολυμπιακό (επίσης τρεμπλ), αλλά και το 2011 με τους «ερυθρόλευκους», με την ΑΕΚ δύο συναπτά το 2000 και το ’01, με την ΤΣΣΚΑ το 2005 με την οποία είχε τρέξει ένα μοναδικό ρεκόρ 52-0 ωστόσο δεν κατάφερε να πάρει την Ευρωλίγκα και με την Εφές το 2015 με την οποία κατέκτησε και ένα Σούπερ Καπ.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΑΙΚΤΩΝ
Πέραν των ρεκόρ και φυσικά των τροπαίων και των επιτυχιών, τον Ντούντα τον ένοιαζε πρωτίστως η εξέλιξη, η δουλειά, η πρόοδος. Δεν είναι τυχαίο ότι -παρά την «ταμπέλα» που του έχει τοποθετηθεί ότι δεν μπορούσε να δουλέψει μαζί με βεντέτες και τσακώνονταν με τα «ονόματα», ο Ντούντα «έβγαζε» και εξέλισσε συνεχώς παίκτες. Το παράδειγμα του Ολυμπιακού στην μεταβατική περίοδο του συλλόγου το καλοκαίρι του 2011 και το νέο μοντέλο που στήθηκε είναι ένα χαρακτηριστικό, αλλά μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως… έπρεπε να γίνει.
Στην 3ετία του όμως στην ΤΣΣΚΑ (2003-05) είχε να διαχειριστεί ένα τεράστιο μπάτζετ με τους Ρώσους να του δίνουν το ελεύθερο «πάρε όποιον παίκτη θες από την Αμερική» ωστόσο ο ίδιος κατηγορηματικά να τονίζει: «Έχουμε δύο παιδιά με ταλέντο, τον Μόνια και τον Κριάπα. Πότε θα παίξουν αυτά άμα φέρω Αμερικανούς…»!
Αυτό ήταν το «είναι» του, η ζωή του και δεν επιδέχεται επαίνους επ΄ αυτού: «Ένιωθα πάντα περίεργα όταν έλεγε ο κόσμος πως εγώ δημιούργησα τους παίκτες και τους προπονητές. Εγώ απλά έδινα την ευκαιρία και εκείνοι την εκμεταλλευόντουσαν δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό. Θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτό».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ «ΠΙΒΑ»
Το «μικρόβιο» του μπάσκετ είχε μπολιαστεί από νωρίς στον Ντούντα. Μεγάλο ρόλο και επιρροή σε αυτόν είχε και ο αδελφός του «Πίβα» που ήταν μεγάλο ταλέντο με ότι καταπιάνονταν και είχε φέρει πρωτοποριακές ιδέες για την εποχή από την Αμερική. Τον θαύμαζε και τον επηρέαζε αρκετά.
Τα παιδικά του χρόνια βέβαια ήταν δύσκολα…
- «Ο πατέρας μου που είχε ντοκτορά στα νομικά, η μάνα μου συγγραφέας και καθηγητής. Ο πατέρας μου ήταν μεγάλη αντιπολίτευση… Δεν μπορούσε να δουλέψει, συνέχεια ήταν στις φυλακές… Μιλάμε για μια εξαμελή οικογένεια και αυτό που κατάφεραν οι δικοί μου είναι ότι είχαμε φαγητό να φάμε. Όλα τα άλλα ρούχα, παιχνίδια, δεν ξέραμε τι είναι. Ούτε μπάλα δική μας δεν είχαμε»!
Γεννημένος στο Τσβέρνι Κριστ (σ.σ. Ερυθρός Σταυρός στα ελληνικά) την πόλη που «βγάζει τους μεγαλύτερους μάγκες του Βελιγραδίου» όπως διατείνει ο ίδιος «έπρεπε να δείχνω τον τσαμπουκά μου για να μην με καβαλήσουν οι ποδοσφαιρικοί». Αρχικά ασχολήθηκε με την πυγμαχία καθώς…
«Τότε πιστεύαμε ότι το μπάσκετ είναι άθλημα για …αδερφές. Κάποιοι θυμάμαι που έπαιζαν βόλεϊ τον χειμώνα. Το καλοκαίρι ήταν καιρός για μπάσκετ! Το πρώτο πρωτάθλημα μπάσκετ έγινε το 1967. Τότε ήμουν 25 χρονών».
Το ότι ασχολήθηκε με την πυγμαχία το καταλαβαίνει κανείς με μία απλή χειραψία μαζί του καθώς το χέρι του σε σφίγγει σαν τανάλια και η λαβή του, ακόμα και στα 70+ χρόνια του είναι σιδερένια.
ΣΤΑ ΜΟΥΛΩΧΤΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΡΑΝΤΝΙΤΣΚΙ
Κάθε Κυριακή λοιπόν, πιτσιρικάς που ήταν, έβαζε τα καλά του και στήνονταν με τους φίλους του έξω από το γήπεδο της Ραντνίτσκι και… «παρακαλούσαμε κανέναν κύριο να μας βάλει γιατί δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε εισιτήριο και να θαυμάσουμε από κοντά τον παικταρά εκείνης της εποχής, τον Μίλος Μιλουτίνοβιτς».
Το ποδόσφαιρο είχε πρωτεύοντα ρόλο στη Σερβία ωστόσο ο Ντούντα επηρεάστηκε γρήγορα από το μπάσκετ καθώς «απέναντι από το σπίτι μου ήταν το σωματείο της Ραντνίσκι! Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη μου προπόνηση σε ένα μικρό γήπεδο, που είχε μόνο ένα κανονικό καλάθι! Είχε ακόμα δύο μπασκέτες για μονά».
ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ
Ξεκίνησε να παίζει με τον αδελφό του- ο οποίος επίσης έπαιξε μπάσκετ και έγινε στη συνέχεια προπονητής- με τον πατέρα του μάλιστα να τους παρατηρεί από το παράθυρο απορημένος «που κυνηγάγαμε μια μπάλα. Δεν το καταλάβαινε». Ο πατέρας του δεν ήταν υπέρμαχος του μπάσκετ και των αθλημάτων και ο Ίβκοβιτς, που ήταν μεγάλο μυαλό, σπούδασε και πήρε πτυχίο γεωλογίας…
«Τα θεωρητικά μαθήματα δεν με τράβαγαν καθόλου. Στα μαρξιστικά, στο μάθημα για το γιουγκοσλάβικο σύστημα, στην κοινωνιολογία και στη φιλολογία είχα σε όλα 6άρια. Αντίθετα, στα μαθηματικά, τη φυσική, τη γεωφυσική, έπαιρνα 10άρια. Γι αυτό έγινα και γεωλόγος».
ΘΕΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ
Ο Ντούντα επηρεάστηκε από τις επιστήμες και από τον θείο του. Τον Νίκολα Τέσλα. Δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, όντας πρώτος ξάδερφος της γιαγιάς του από τη πλευρά της μητέρας του, καθώς απεβίωσε τη χρονιά που γεννήθηκε ο Ίβκοβιτς (1943). Ο Νίκολα Τέσλα θεωρείται από τους μεγαλύτερους φυσικούς στην ιστορία της επιστήμης καθώς είναι αυτός που εφηύρε το σημερινό εναλλασσόμενο ρεύμα του ηλεκτρισμού. Ο Ίβκοβιτς τον θαύμαζε και από αυτόν επηρεάστηκε για το δεύτερο μεγάλο του πάθος, τα περιστέρια.
Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
Ο Ντούντα όχι απλά τα λατρεύει αλλά έχει εκατοντάδες στο σπίτι του στη Σερβία (και σε κάθε χώρα όπου εργάζονταν), έχοντας φτιάξει περιστερώνες ενώ συχνά «κατεβαίνει» και σε πρωταθλήματα. Τις περισσότερες ώρες όμως κάθεται και τα χαζεύει με κιάλια να πετάνε ψηλά…
-
«Εκεί αδειάζω και ταυτόχρονα γεμίζω τις μπαταρίες μου με ενέργεια, εκεί αυτοσυγκεντρώνομαι, εκεί ισορροπώ, εκεί γαληνεύω. Δεν είναι εύκολο να κάνεις νταλαβέρι με τα πουλιά ούτε να σκέφτεσαι σαν αυτά, άλλωστε δεν μπορούν να σου δώσουν να καταλάβεις τι θέλουν, όπως συμβαίνει με τα σκυλιά. Για μένα ο περιστερώνας είναι σαν το ιερό της εκκλησίας, ένα καταφύγιο σε όλες τις στιγμές που θέλω να τις μοιραστώ μαζί τους. Δυστυχώς με τις προπονήσεις, τους αγώνες και τα ταξίδια δεν προλαβαίνω να διαβάσω πολλά βιβλία και πηγαίνω ελάχιστα στο θέατρο, αλλά τουλάχιστον έχω αυτά για να ξεφεύγω μαζί τους».
ΠΛΕΪ ΜΕΪΚΕΡ ΣΤΗ ΡΑΝΤΝΙΤΣΚΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για μία δεκαετία (1958-68)- όντας ένα ψηλό πλέι μέικερ της εποχής- έπαιξε στην Ραντνίσκι…
- «Ο τότε προπονητής μου ο Γκόραν Τσένιτς ήθελε να συνεχίσω το μπάσκετ. Είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και τις σπουδές μου στη Γεωλογία και δεν είχα όμως διάθεση να φύγω από το Βελιγράδι καθώς αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να δουλέψω πάνω σε αυτό που σπούδασα. Μου έκανε μια πρόταση να οργανώσουμε μαζί μια ακαδημία στην Ραντνίσκι, που έχει τεράστιο φυτώριο παραγωγής διαχρονικά. Δέχτηκα. Ήταν το 1971! Πέρασα το φυσικό πρόγραμμα του κόουτς και ξεκίνησα με τους νέους. Η πρώτη επιτυχία μας ήταν το ευρωπαϊκό εφήβων το 1973! Μετά έγινα επαγγελματίας προπονητής»
Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΖΕΡΑΒΙΤΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΤΙΖΑΝ
Κάπως έτσι ξεκίνησε τα πρώτα του προπονητικά βήματα με τον Ράνκο Ζεράβιτσα, έναν εκ των μεγαλύτερων «πατριαρχών» του μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας (σ.σ. ο Άτσα Νίκολιτς ο έτερος) με τον οποίο γρήγορα συστρατεύτηκε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, να του προσφέρει την τεχνική ηγεσία της Παρτιζάν και από βοηθός του που ήταν το 1977-78 να αναλαμβάνει πρώτος.
Ο Ντούντα δέχθηκε, στα 35 του χρόνια τότε, και κέρδισε μάλιστα το πρώτο του μεγάλο στοίχημα καθώς «ταίριαξε» τις δύο βεντέτες της ομάδας. Τον Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς και τον Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς. Με την Παρτιζάν κατέκτησε τρεις τίτλους μέσα σε μια χρονιά (σ.σ. πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, κύπελλο Γιουγκοσλαβίας και Κύπελλο Κόρατς), φτάνοντας στο triple crown μόλις στην πρώτη του χρονιά ως πρώτος προπονητής.
Η… ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο Ντούντα έκατσε στην Παρτιζάν μέχρι και το ’80 τη χρονιά που ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα μας με αφορμή ένα ανεπάντεχο συμβάν. Ο γιος του Πέτρος ταλαιπωρούνταν από πνευμονία και οι γιατροί του συνέστησαν να πάει σε μία χώρα με πιο εύκρατο κλίμα. Η πρόταση του Άρη λοιπόν (σ.σ. ο Ιωαννίδης είχε αναλάβει την Εθνική) και η Θεσσαλονίκη του ταίριαξαν γάντι εκείνη την περίοδο και ανέλαβε προπονητής των «κίτρινων».
«ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ»
Με τον Άρη δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο, ωστόσο… άφησε τα σημάδια του. Αφού εκδίωξε τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, τον Χάρη Παπαγεωργίου και απαγόρευσε την άμυνα «ζώνης», πρόλαβε να αντιπαρατεθεί με τον Νίκο Γκάλη εκστομίζοντας μάλιστα και την φράση που έμεινε στην ιστορία.
- «Έτσι όπως παίζει και τόσο κακομαθημένος που είναι ο Γκάλης, αποκλείεται να πάρει το πρωτάθλημα ο Άρης».
Υπό την τεχνική ηγεσία του Ιωαννίδη όμως ο Άρης πήρε την επόμενη χρονιά το πρωτάθλημα και σύνολο οκτώ, με τον Ντούντα, όπως διέδιδαν οι φήμες της εποχής, να κάνει λόγο πως ο Ιωαννίδης του… έσκαβε τον λάκκο για δύο χρόνια. Μόλις είχε ξεκινήσει ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ τους.
ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΡΑΖΕΝ ΣΤΗΝ ΣΙΜΠΕΝΚΑ
Ο Ίβκοβιτς επέστρεψε στη Σερβία και ανέλαβε τις τύχες τις Σιμπένκα βρίσκοντας εκεί σε ηλικία 18 ετών τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Με την Σιμπένκα, διεκδίκησε το πρωτάθλημα το οποίο απώλεσε από την Μπόσνα του καλού του φίλου Σβέτισλαβ Πέσιτς ενώ ηττήθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς από την Λιμόζ. Η αποχώρηση του Πέτροβιτς για την Τσιμπόνα, κράτησε την Σιμπένκα μακριά από την διεκδίκηση των τίτλων και το 1987 ο Ντούντα αποχώρησε αναλαμβάνοντας την Βοϊβοντίνα, ομάδα Β΄ κατηγορίας στην Γιουγκοσλαβία. Στην πρώτη του σεζόν κέρδισε την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία και την επόμενη εξασφάλισε την παρουσία της στο Κύπελλο Κόρατς.
Ο «ΔΑΣΚΑΛΟΣ» ΤΩΝ «ΠΛΑΒΙ»
Όντας από το 1986 στο πλευρό του Κρέζιμιρ Τσόσιτς στην Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, το 1988 ανέλαβε ως πρώτος προπονητής των «Πλάβι» έχοντας να διαχειριστεί την μεγαλύτερη και καλύτερη φουρνιά που έβγαλε το Γιουγκοσλάβικο και ευρωπαϊκό μπάσκετ.
«Έχουμε βρει φλέβα χρυσού. Αυτή είναι η ομάδα που θα κυριαρχήσει για πολλά χρόνια στο παγκόσμιο μπάσκετ» έλεγε ο ίδιος μετά το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989 έχοντας υπό τις οδηγίες του, τους Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Γιούρι Ζντοβτς, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Πρέντρακ Ντανίλοβιτς και κρατώντας εκτός του Αλεξάντερ Τζόρζεβιτς αφού είχε τσακωθεί με τον Ντράζεν Πέτροβιτς σε παιχνίδι Παρτιζάν-Τσιμπόνα και δεν μπορούσαν να αγωνιστούν μαζί.
Σε αυτή τη μαγική φουρνιά, την αμέσως επόμενη χρονιά, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του ’90 προστέθηκαν και οι Ζόραν Σάβιτς, Άριαν Κόμαζετς και Βέλιμιρ Περάσοβιτς με την Γιουγκοσλαβία να κατακτά το χρυσό μετάλλιο στην Αργεντινή «σκορπώντας» την Σοβιετική Ένωση.
Η «ΔΙΑΣΠΑΣΗ» ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
Ποιος μπορούσε να τους σταματήσει; Μόνο ο πόλεμος. Ο εμφύλιος. Το 1991 είχε ξεκινήσει η διάσπαση με την Σλοβενία να είναι το πρώτο κράτος που αποχωρούσε. Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ρώμης ο Γιούρι Ζντοβτς με δάκρυα στα μάτια τού λέει: «Κόουτς, δεν μπορώ να παίξω. Δεν με αφήνουν…» και ο Ντούντα συναινεί με βαριά καρδιά, κυνηγώντας στη συνέχεια λίγους Σλοβένους δημοσιογράφους που είχαν πάει στο ξενοδοχείο για να δουν τι τελικά θα συμβεί. Ο Ντούντα εξοργίστηκε θεωρώντας τους ρουφιάνους, «ήρθαν για να πάρουν να ενημερώσουν μετά τι έχει συμβεί».
«ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΑΜΕ ΤΗΝ DREAM TEAM»
Η Γιουγκοσλαβία, στο πρώτο μεγάλο πλήγμα τα κατάφερε και με… 11 παίκτες φτάνοντας στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου επί της Ιταλίας με τον Κούκοτς, «το… Κουκόνι μου» να βγαίνει MVP. Η διάσπαση και ο πόλεμος άφησε ένα μεγάλο μαράζι στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ένα (από τα δύο) αναπάντητα ερωτήματα που έχουν μείνει στην τεράστια προπονητική του καριέρα. Ο ίδιος το πίστευε και το πιστεύει… Αν είχαν μείνει όλοι μαζί…
- «Εμείς αυτούς, αν είμαστε όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να τους νικήσουμε. Σίγουρα! Μόνο ένα ματς είχαμε να ετοιμάσουμε, τον τελικό απέναντί τους. Τα τελευταία μας παιχνίδια πριν τον πόλεμο ήταν ότι χειρότερο»!
Ο Ντούντα μιλούσε για την Dream Team. Την μία και μοναδική Ομάδα Όνειρο που πάτησε τα παρκέ με Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ, Μπάρκλεϊ, Γιούινγκ, Πίπεν, Ντρέξλερ, Μαλόουν, Στόκτον, Μάλιν, Ρόμπινσον… Αν ήταν ενωμένη η Γιουγκοσλαβία, ο Ντούντα πίστευε πως θα την είχαν κερδίσει…
- «Δεν θα ξεχάσω την ιδέα του Σάσα Τζόρτζεβιτς, που ακολούθησε μετά από αυτά τα γεγονότα. Ήταν ο Ντίβατς, ο Πάσπαλι, ο Ντανίλοβιτς, ο Τζόρτζεβιτς και εγώ. Ο Σάσα έφτιαξε ένα χρυσό μετάλλιο και μου το έδωσε. Μου είπε έπρεπε να το έχω λάβει από όλη τη Γιουγκοσλαβία που κατάφερα και κράτησα ενωμένη αυτή την ομάδα ως το τέλος. Ήταν τύχη να έχω αυτή την γενιά στα χέρια μου…
- Μας χώρισε ο πόλεμος, αλλά εμείς κρατήσαμε καλές σχέσεις. Μετά ήρθαν τα χειρότερα… Είναι κρίμα που δεν παίξαμε στον τελικό της Βαρκελώνης κόντρα στην Dream Team. Ο Τζόρνταν, ο Μάτζικ, ο Μπερντ, όλοι αυτοί δεν ξέρω τι κίνητρο είχαν να τα δώσουν όλα σε αυτή την Ολυμπιάδα. Εμείς δεν είχαμε αντίπαλο ως τον τελικό και θα κάναμε το δικό μας παιχνίδι στον τελικό! Είμαι σίγουρος ότι μπορούσαμε να τους κερδίσουμε»!
ΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΜΕ 19-0 ΣΕΡΙ
Ο Ντούντα, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με τον Ντράζεν να μην μιλάει στον «αδελφό» του Ντίβατς (σ.σ. συγκλονιστικό το ντοκιμαντέρ του ESPN) και τον Ράτζα να τους λέει, πως «πρέπει να μην μιλάμε, δεν μας αφήνουν», παρέμεινε στον πάγκο της… νέας Γιουγκοσλαβίας η οποία αποτελούμενη από Σέρβους και Μαυροβούνιους κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας απέναντι στην Λιθουανία με την εξέδρα να αποδοκιμάζει, τον Πάσπαλι να κάνει απρεπείς χειρονομίες και τους Κροάτες πριν την απονομή (χάλκινο μετάλλιο) να αποχωρούν από το βάθρο. Ποιους είχε τότε υπό την καθοδήγησή του; Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Ζόραν Σάβιτς, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Σάσα Τζόρτζεβιτς και Πέτζα Στογιάκοβιτς.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ
Ο Ντούσαν παρέδωσε τα κλειδιά της Εθνικής στον Ομπράντοβιτς και το 1991 επέστρεψε στους πάγκους συλλόγων αναλαμβάνοντας τον ΠΑΟΚ. Στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο, κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη αλλά και να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου ηττήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Την επόμενη σεζόν του στους Θεσσαλονικείς και έχοντας πάρει τους Λέβινγκστον και Μπέρι κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά στο Final 4 της Ευρωλίγκας στο ΣΕΦ, ωστόσο στον ημιτελικό ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από την Μπενετόν Τρεβίζο του Τόνι Κούκοτς ενώ στο πρωτάθλημα ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά. Η κόντρα του που δημιουργήθηκε με τον Παναγιώτη Φασούλα φούντωνε με τον Ντούντα μάλιστα τότε να τον χαρακτηρίζει «προδότη» προαναγγέλλοντας την μετακίνησή του στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό. Την επόμενη σεζόν (93-94) λόγω προβλημάτων με την διοίκηση του ΠΑΟΚ, ο Ίβκοβιτς αποχώρησε τον Ιανουάριο έχοντας παράγει όμως και εκεί σπουδαίο έργο.
ΕΒΓΑΛΕ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ
Η συνέχεια θα τον βρει στον Πανιώνιο με τους Νεοσμυρνιώτες να παίζουν σπουδαίο μπάσκετ και να τους βγάζει 3ους στο πρωτάθλημα το 1996 αλλά και για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Η προστριβή βέβαια ήρθε με τον Φάνη Χριστοδούλου όπου συχνά οι δυο τους τσακώνονταν με τον Φάνη να αποχωρεί από πολλές προπονήσεις λέγοντάς του «αυτός είμαι κι αν σου αρέσει».
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΥ ΚΟΚΚΑΛΗ
Στο μεσοδιάστημα της παρουσίας του στη Νέα Σμύρνη, ο Σωκράτης Κόκκαλης τον πήρε τηλέφωνο για πρώτη φορά για τον Ολυμπιακό: «Τον ευχαρίστησα, αλλά του είπα ότι έχω δώσει τον λόγο μου στον Πανιώνιο και ήθελα να ολοκληρώσω το έργο μου. Αυτό έκανα. Παίξαμε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη, μας είχαν κλέψει με τον Παναθηναϊκό και ήμουν αποφασισμένος να πολεμήσω ως το τέλος για αυτή την ομάδα. Είπα όχι ευγενικά. Ένας φίλος μου που ήταν μπροστά στο τηλεφώνημα, με κοίταξε και μου είπε: Είσαι τρελός…».
Ο ΤΣΑΚΩΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ «ΜΠΟΖΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΙΝΚΙΝΣ
Η παρουσία του στον Ολυμπιακό παρατάθηκε κατά ένα χρόνο ωστόσο όταν συμφώνησε με τους «ερυθρόλευκους» πρόλαβε να τσακωθεί άσχημα με τον «εχθρό» του (σ.σ. ταγμένος στο άρμα του Άτσα Νίκολιτς) Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Έφτασαν στο σημείο σε ένα δείπνο της γιουγκοσλάβικης πρεσβείας στην Αθήνα, να έρθουν στα χέρια γιατί ο « Μπόζα» είχε «κλέψει» τον Μπάιρον Ντίνκινς, που τον είχε ο Ντούντα στον Πανιώνιο και τον πήρε στον Παναθηναϊκό.
Το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε λοιπόν τη τεχνική ηγεσία των «ερυθρόλευκων» αντικαθιστώντας τον Γιάννη Ιωαννίδη, με τον «Σοφό» να λέει: «H ομάδα, μετά τον Iωαννίδη, ήταν σαν βομβαρδισμένο τοπίο ούτε τις βιντεοκασέτες δεν βρήκα» συνεχίζοντας τον ψυχρό πόλεμο με τον Ξανθό.
ΕΝΤΑΣΕΙΣ, ΒΑΟ ΚΑΙ… «ΣΟΦΟΣ»!
Το πρώτο μισό ήταν εφιαλτικό για τον Ολυμπιακό καθώς έχανε στο πρωτάθλημα από τον ΒΑΟ, τον Παπάγου και στην Ευρωλίγκα από την Άλμπα Βερολίνου τόσο στο ΣΕΦ όσο και στην Γερμανία ενώ οι σχέσεις του με τον Φασούλα που τον βρήκε στον Πειραιά δεν είχαν φτιάξει… Ο «Πάνι» μάλιστα έχει και τα πνευματικά δικαιώματα του «Σοφού», καθώς όταν είχε ρωτηθεί μετά από ένας ματς με την Ορτέζ, γιατί δεν έπαιξε πολύ, είχε απαντήσει: «Ξέρω γω, ρωτήστε τον… Σοφό». Έτσι έμεινε το «Σοφός», προσωνύμιο του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Εντάσεις είχε και με τον Γιώργο Σιγάλα ενώ καλά δεν τα πήγαινε ούτε με τον Δημήτρη Παπανικολάου για τον οποίο είχε πει «δεν ξέρω τι άλλο να κάνω με αυτόν, έχω δοκιμάσει τα πάντα». Ο «Παπ» είχε απαντήσει «κόουτς λούσου με Ούλτρεξ» ωστόσο ο Ντούντα για να μην το φτάσει στα άκρα έκανε πως δεν άκουσε. Δεν είχε ξεφύγει από το στόχαστρό του ούτε ο Νάσος Γαλακτερός όμως για τον οποίο είχε πει «αν νομίζει ότι με ένα σουτ, θα κάνει καριέρα, είναι γελασμένος».
«ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΑΣΚΕΤ»
Τα πράγματα δεν ήταν καλά στην ομάδα λοιπόν και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποφάσισε να πάει τον Ολυμπιακό τα Χριστούγεννα σε τουρνουά στη Μαδρίτη. Εκεί μάλιστα έδιωξε και τον Ουίλι Άντερσον ο οποίος είχε αργήσει στο ξενοδοχείο λέγοντας στον τότε μάνατζερ της ομάδας Τάκη Λιβιεράτο, «πες του να φύγει, δεν θέλω να τον βλέπω». Όταν μάλιστα είχε ερωτηθεί γιατί τον έδιωξε από την ομάδα, καθώς είχε «γλυκό» σουτ, η απάντησή του ήταν αποστομωτική: «Γλυκιά είναι και η τούρτα αλλά δεν παίζει μπάσκετ».
ΤΟ TRIPLE CROWN ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Σε εκείνο το τουρνουά της Μαδρίτης όμως- με την κα. Ρίβερς να έχει κάνει την πρόποση που άφησε ξερούς τους πάντες λέγοντας «θα πάρετε το ευρωπαϊκό»- άλλαξαν τα πάντα. Η ομάδα έσφιξε τις σχέσεις της, ο Ντούντα έκανε την κίνηση ματ βάζοντας τον Τόμιτς δίπλα στον Ρίβερς και ο Ολυμπιακός έφτασε στο triple crown όντας η πρώτη ελληνική ομάδα που το κατάφερε. Πρώτα με την κατάκτηση του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, στη συνέχεια το ευρωπαϊκό της Ρώμης και μετά την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ.
100 Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ 101 ΤΟ ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙ;
Στην «αιώνια» πόλη μάλιστα είχε και την πρώτη προστριβή του – έστω και τηλεφωνικός- με τον κουμπάρο του και αδελφικό του φίλο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μετά την ολοκλήρωση του ημιτελικού της Ρώμης και το 74-65 επί της Ολίμπια Λιουμπλιάνας, οι δύο κουμπάροι μιλούσαν στο τηλέφωνο και ενόψει του τελικού με την Μπαρτσελόνα ο Ομπράντοβιτς (τότε προπονητής στην Ρεάλ Μαδρίτης) τον ρωτάει πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει τον Σάσα Τζόρτζεβιτς.
«Σκοπεύω να βάλω τον Ρίβερς να του κλείσει το αριστερό πέρασμα, να τον αναγκάσει να πάει από δεξιά για να επιβαρύνει το τραυματισμένο γόνατο του και να μην μπορεί να πασάρει στην αδύνατη πλευρά». Ο Ομπράντοβιτς φάνηκε να μην συμφωνεί και ο Ντούντα του απάντησε: «Δεν κατάλαβα, 100 η αλεπού και 101 το αλεπουδάκι; Άνοιξε μεθαύριο την τηλεόραση σου, δες τί θα κάνω και πάρε ιδέες για τους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος»!
Το ότι το τέχνασμα του Ντούντα ήταν επιτυχημένο δεν φάνηκε μόνο από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας αλλά και από τα λεγόμενα του ίδιου του Τζόρτζεβιτς που είχε παραδεχτεί: «Ήταν άριστα διαβασμένοι. Με δυσκολία έπαιρνα τη μπάλα. Πάντα ήταν μπροστά μου και ήξεραν τι θα κάνω».
«ΑΝΤΕ ΜΠΡΕ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΜΕ»
Το ότι ο Ολυμπιακός όμως πέτυχε δεν ήταν μόνο θέμα τεχνικής, γνώσης και προετοιμασίας. Όσο σκληρός κι αν ήταν και έφτανε πολλές φορές στα άκρα -ιδίως με αυτούς που εξ αρχής τους έπαιρνε στραβά- άλλο τόσο καλός ψυχολόγος ήταν. Ιδίως στον τελικό της Ρώμης όπου έβλεπε τους παίκτες του όντας στο -9 να χάνουν ακόμα και λέι απ, αυτός χειροκροτούσε από τον πάγκο, ενθάρρυνε και φώναζε «πάμε μπρε, πάμε να τους φάμε»!
Τα επόμενα δύο χρόνια του Ίβκοβιτς δεν κύλησαν ιδανικά στο λιμάνι καθώς έμεινε εκτός στόχων, με τις κακές γλώσσες να αναφέρουν πως ο Γιάννης Ιωαννίδης, μετά το πατατράκ της Ρώμης που είχε βιώσει καθώς αυτός σε δύο τελικούς δεν τα είχε καταφέρει, να διατυμπανίζει, «με τη δική μου ομάδα πέτυχε, με την δική του δεν κατάφερε τίποτα».
ΟΙ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΥΜΠΟΤΙΤΣ
Ο Ντούντα βέβαια πρόλαβε και γύρισε ακόμα ένα επεισόδιο έντασης και τσακωμού. Αυτή τη φορά με τον Σλόμπονταν Σούμποτιτς. Την επόμενη σεζόν της Ρώμης, μετά από ήττα από τον Παναθηναϊκό, οι δυο τους συναντήθηκαν πριν την αίθουσα τύπου και ο Ίβκοβιτς ρώτησε τον «Πίξι» γιατί δεν του έδωσε το χέρι του. Ο Σούμποτιτς απάντησε ότι ούτε αυτός την προηγούμενη σεζόν που ήταν στον Άρη του το έδωσε και ο Ντούντα έκανε ένα σχόλιο για… τη μητέρα του την καθολικιά.
Ο «Πίξι» έβγαλε προς τα έξω το επεισόδιο όπου πέραν από λεκτικό ήταν και μπόλικη σωματική επαφή με τον Σούμποτιτς να λέει «τον προκαλώ να ζητήσει συγγνώμη. Αν δεν μπορεί να δεχθεί μια ήττα, ας μην κάνει αυτή τη δουλειά και επιτέλους ας ξεκουμπιστεί από δω. Αν πάλι έχει κάτι μαζί μου, τότε ας μου τηλεφωνήσει για να βρεθούμε έξω από το γήπεδο και να τα πούμε».
Ο Ίβκοβιτς από τη πλευρά του απάντησε «είναι ψεύτης. Εγώ πήγα να του δώσω πρώτος το χέρι μου και τον ρώτησα γιατί δημιουργεί ένα καινούργιο στιλ συμπεριφοράς, με την τακτική του να μη χαιρετάει τον αντίπαλο. Λέει επίσης ψέματα ότι τάχα εγώ δεν τον χαιρέτισα πέρυσι, και αν θέλετε ρωτήστε τον κύριο Γκέκο και τον κύριο Μπογατσιώτη να σας επιβεβαιώσουν ότι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα κοίταζε προς το μέρος μου και μου έκανε χειρονομίες. Αν ήταν άντρας, θα κρατούσε μυστικό το επεισόδιο μας. Το έβγαλε όμως στη φόρα γιατί αισθάνεται ένοχος και θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις».
Ο Ντούντα παρεμπιπτόντως κρατάει μανιάτικο και το ότι ο Καζλόυσκας στον τελικό της Πόλης το ’12 δεν του έδωσε το χέρι του μετά το τέλος του αγώνα και να τον συγχαρεί.
Έχοντας μία άριστη και στενή σχέση με τον Σωκράτη Κόκκαλη, οι δυο άντρες συναντήθηκαν με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού να θέλει να τον διατηρήσει στην τεχνική ηγεσία της ομάδας αλλά τον Ντούντα να νιώθει πως έκλεισε ο κύκλος. Τον συνόδευσε μέχρι το ασανσέρ ο Κόκκαλης και οι δυο τους αγκαλιάστηκαν και αποχαιρετιστήκανε.
- «Πήραμε τους τρεις τίτλους με έναν ξένο κι όταν καθίσαμε να διαπραγματευθούμε με τον Pίβερς για τη σεζόν 1997-98, αυτός ζήτησε τα λεφτά του… Nτανίλοβιτς. O Nτέιβιντ έφυγε και πήραμε τον Xόκινς, αλλά δεν είχαμε γκαρντ σε ρόλο εκτελεστή» έλεγε ο Ίβκοβιτς για την αποτυχία των επόμενων δύο χρόνων της κατάκτησης του τρεμπλ.
Η ΑΕΚ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ) ΓΙΑ ΤΟ ΝΒΑ
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς την επόμενη σεζόν πήγε στην ΑΕΚ αντικαθιστώντας και εκεί τον Γιάννη Ιωαννίδη που επέστρεψε κι αυτός με τη σειρά του στον Ολυμπιακό για «να φτιάξουμε ρε Γιάννη πάλι την ομάδαρα» όπως του είχε πει ο Κόκκαλης τότε. Με την ΑΕΚ κατέκτησε δύο κύπελλα Ελλάδας (2000 και 2001 και τα δύο απέναντι στον κουμπάρου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και το Κύπελλο Σαπόρτα το 2000 με νίκη απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια του Ετόρε Μεσίνα και του Νίκου Οικονόμου.
Εκείνο το καλοκαίρι βέβαια προέκυψε και το ενδιαφέρον από το ΝΒΑ!
- «Το καλοκαίρι του 2002 ήμουν έτοιμος να υπογράψω στο Ντένβερ! Είχα ένα ραντεβού με τον Κίκι Βάντεγουεϊ στην Νέα Υόρκη και περάσαμε όλη τη νύχτα μαζί με αυτόν και κάποιους άλλους ανθρώπους της ομάδας. Ήταν και ο Μπιλ Ντάφι εκεί (σ.σ. γνωστός Αμερικανός ατζέντης) και μου ζήτησε να υπογράψουμε.
- Έβαλα κάποιους όρους και τους ζήτησα για να μην είναι μεγάλο το ρίσκο, τον πρώτο χρόνο να έχω κάποιον δίπλα μου σε μια θέση σύμβουλου. Να συνηθίσω την γλώσσα και την δική τους κουλτούρα. Τα λεφτά στην ομάδα έμπαιναν από δύο αδερφές που είχαν και τους Κλίπερς στο ποδόσφαιρο! Μου ζήτησαν να περιμένω λίγες μέρες. Επέστρεψα και μετά από μια εβδομάδα υπέγραψα στην ΤΣΣΚΑ. Γιατί είχα μιλήσει μαζί τους και δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο. Τότε ήρθε πάλι φαξ για να πάω στις ΗΠΑ να συμφωνήσω και τους είπα συγγνώμη, αλλά υπέγραψα. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι έχασα μια μεγάλη ευκαιρία. Οι ίδιοι μου έλεγαν να είμαι έτοιμος να υπογράψω. Μετά δεν ξέρω τι έγινε…»!
ΟΜΑΔΑΡΑ ΣΤΗΝ ΤΣΣΚΑ, ΑΛΛΑ…
Στη Μόσχα για μία τριετία στην ΤΣΣΚΑ δημιούργησε μία ομάδα όνειρο η οποία όμως δεν κατάφερε να φτάσει στην πολυπόθητη Ευρωλίγκα. Με τους Παπαλουκά και Χόλντεν κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ρωσίας (2003, 2004, 2005), ένα κύπελλο (2005) και συμμετείχε σε 3 Final 4, χωρίς όμως να φτάσει στον τελικό σε κάποιον από αυτά παρά το γεγονός ότι το 2005, ιδίως μέσα στη Μόσχα, έμοιαζε το ακλόνητο φαβορί με 52-0 νίκες σερί σε Ευρώπη και Ρωσία.
EUROCUP ME THN NTINAMO
Μετά το διαζύγιό του με την ΤΣΣΚΑ, ο Ίβκοβιτς έμεινε στη Μόσχα όπου ανέλαβε την Ντιναμό. Πήρε μαζί του τους Λάζαρο Παπαδόπουλο και Αντώνη Φώτση και το 2006 κατέκτησαν το Eurocup εξασφαλίζοντας και την συμμετοχή στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου.
«ΟΥΤΕ ΦΑΞ ΔΕΝ ΕΙΧΕ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ»
Το 2009, ανέλαβε ξανά την τεχνική ηγεσία της Σερβίας, βρίσκοντας μία κατάσταση… χάους. «Η Ομοσπονδία δεν είχε στα γραφεία ούτε μηχάνημα φαξ» ωστόσο ο Ντούντα μάζεψε όλη τη φουρνιά της γενιάς του Τεόντοσιτς φτάνοντας στο ευρωπαϊκό του 2009 στο αργυρό μετάλλιο καθώς ηττήθηκαν στον τελικό από τους Ισπανούς. Στο Μουντομπάσκετ του 2010 ο Ίβκοβιτς έφτασε τους Σέρβους ως τα ημιτελικά, αποκλείοντας στους «8» την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία αλλά χάνοντας στη συνέχεια την πρόκριση για τον τελικό, στο τελευταίο σουτ από τη διοργανώτρια Τουρκία. «Μας έκλεψαν σε αυτό το παιχνίδι και έκανα πολλά βράδια να το ξεχάσω».
«ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΘΑ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ΣΕ ΟΜΑΔΑ»
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς όταν έκλεινε πίσω του μία πόρτα δεν την άνοιγε ξανά. Στις αρχές που τον διέπουν συγκαταλέγεται κι αυτή πως «όταν ένας κύκλος κλείνει δεν τον ανοίγεις ξανά». Έτσι λοιπόν θεωρούνταν απίθανο να επιστρέψει σε σύλλογο που είχε δουλέψει ήδη. Με τον Ολυμπιακό το 2010 καταπάτησε αυτή την αρχή του. Αρχικά ήταν διστακτικός. Άκουσε τους αδελφούς Αγγελόπουλους στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο, φάγανε μαζί πίτσα και μίλησαν για ώρες, ωστόσο όταν αποχώρησαν από την οικεία του οι Παναγιώτης και Γιώργος γύρισε στην γυναίκα του Νένα και της είπε «μάλλον θα αρνηθώ». Λίγες ημέρες αργότερα το συζήτησε με τον πρόεδρο της σέρβικης Ομοσπονδίας Ντράγκαν Κάπισιτς ακούγοντας όμως να του λέει: «Εγώ αν είχα μια τέτοια πρόταση, θα πήγαινα τρέχοντας».
«ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ»
Ο Ντούντα το σκέφτηκε, δέχτηκε και από την συνέντευξη Τύπου ακόμα ανέφερε πως «μόνο για τον Ολυμπιακό θα επέστρεφα ξανά σε ομάδα» ενώ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του «τόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε ένα πλεονέκτημα στον πάγκο. Τώρα με μένα δεν το έχει αυτό». Με ρόστερ αποτελούμενο από τους Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Σπανούλη, Μπουρούση κτλ. ο Ίβκοβιτς το 2011 πήρε το Κύπελλο Ελλάδας με τον Ολυμπιακό ωστόσο δεν πήγε ούτε στο Final 4 ούτε κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
- «Δεν έγιναν ποτέ ομάδα! Tους έκανα μια φορά το τραπέζι και τρελάθηκα που τους είδα να έχουν τα κεφάλια κατεβασμένα, να μη μιλάνε μεταξύ τους και να περνάνε την ώρα τους στέλνοντας μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα».
«ΜΟΝΟ Ο ΝΤΟΥΝΤΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ»
Το ποιος και τι είναι στο παγκόσμιο μπάσκετ το έδειξε την επόμενη χρονιά. Στην μεταβατική περίοδο του Ολυμπιακού. Οι Αγγελόπουλοι είχαν αποφασίσει να μείνουν εν τέλει, αλλά προχωρούσαν σε ένα διαφορετικό μοντέλο. Ερχόμενος εσπευσμένα από το Βελιγράδι γεμάτος νεύρα και εκνευρισμό και έχοντας ενημερωθεί για τις ραγδαίες εξελίξεις και τις αποχωρήσεις των πρώτων ονομάτων της ομάδας, συνέχισε με μία ομάδα με χαμηλό μπάτζετ και άπειρους παίκτες όλοι στημένοι και μονταρισμένοι γύρω από τον Σπανούλη. Όπως τόνιζαν οι πρόεδροι του Ολυμπιακού λίγους μήνες αργότερα στη «Σινάν Ερντέμ» της Κωνσταντινούπολης «ο Ίβκοβιτς ήταν ο καταλληλότερος γι αυτό το μοντέλο, χωρίς αυτόν δεν θα τα είχαμε καταφέρει».
«ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΑΪΜ ΑΟΥΤ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ»
Με τις προσθήκες των Λο και Ντόρσεϊ μεσούσης της σεζόν, ο Ολυμπιακός κατάφερε και έφτιαξε μία ομάδα που «ούτε με τάιμ άουτ δεν μπορούσαν να μας σταματήσουν. Ο Καζλάουσκας μάλιστα (σ.σ. προπονητής τότε της ΤΣΣΚΑ) δεν πήρε καν τάιμ άουτ». Ο Ντούντα πήρε τα «μωρά» και τα έκανε άντρες. Στον Παπανικολάου φώναζε «θα σε σκοτώσω αν σε δω να τραβάς ξανά τα μαλλιά σου μετά από άστοχο σουτ», τον Μάντζαρη τον έχρισε βασικό πόιντ γκαρντ φωνάζοντάς του συνέχεια για την πάσα κι όχι την ντρίμπλα στον αιφνιδιασμό. Στον Σπανούλη, όταν του έφυγε το άγχος, του έλεγε «πάσαρε τώρα πιο γρήγορα», στον Πρίντεζη είχε την απόλυτη ελευθερία σε λογικά πλαίσια.
ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (ΝΤΟΥΝΤΑ Vol.2)
Ο Ολυμπιακός υπό τις οδηγίες του έφτασε στην μεγαλύτερη ανατροπή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ καθώς επέστρεψε από το -19 στον τελικό της Πόλης με την ΤΣΣΚΑ και κατέκτησε την Ευρωλίγκα για 2η φορά στην ιστορία του, πάλι με τον Ίβκοβιτς στην τεχνική ηγεσία της ομάδας ενώ στη συνέχεια κατέκτησε και το πρωτάθλημα στην Ελλάδα (επί του Παναθηναϊκού) ύστερα από 15 χρόνια. Τελευταία φορά ήταν το 1997 με τον Ντούντα πάλι στο τιμόνι.
- «Την ομάδα την κάνουν πρώτα οι φίλαθλοι, μετά οι παίκτες και ο προπονητής είναι μάλλον τελευταίος. Δεν είμαι διπλωμάτης και συμβιβασμοί στην ζωή μου ή στην δουλειά μου δεν υπάρχουν. Το πιστεύω αυτό που λέω»!
Ο Ίβκοβιτς δεν ανανέωσε την συνεργασία του στη συνέχεια με τον Ολυμπιακό καθώς δεν δέχθηκε κι άλλη μείωση στο μπάτζετ. Στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του είχε τονίσει πως δεν θα εργαστεί ξανά σε σύλλογο παρά μόνο στην Εθνική Σερβίας, ενώ σε συνέντευξή του είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο Ολυμπιακός κυλάει στο αίμα μου. Το τονίζω αυτό. Κυλάει στο αίμα μου».
Η ΠΙΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣ
Αθέτησε τον… λόγο του αυτόν και πήγε στην Εφές όπου κατέκτησε το Κύπελλο το 2015 και το Σούπερ Καπ το 2016. Η πίεση που του ασκήθηκε από τον πρόεδρο της Εφές ήταν ασφυκτική, είχε πολλά ξεσπάσματα κυνηγώντας τους παίκτες του από το παρκέ μέχρι τα αποδυτήρια και εν τέλει χώρισαν τα τσανάκια τους καθώς δεν άντεχε τις προσβολές του προέδρου και τα μηνύματα που του έστελνε μηδενίζοντας τον.
Κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος στην προπονητική για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ο οποίος μόλις πέρσι πήρε την ελληνική υπηκοότητα.
ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ (ΠΛΕΟΝ) ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ…
- Τα αναπάντητα ερωτήματα ενδεχομένως να του μείνουν. Τι θα γίνονταν απέναντι στην Dream Team αλλά και την ομάδα που ονειρεύονταν να κοουτσάρει. Με πέντε παίκτες δίμετρους που θα έπαιζαν σε κάθε θέση, όπως το αγαπημένο του κουκόνι, ο Τόνι Κούκοτς.
