Την δεκαετία του ’80 ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν εκείνος που αποτελούσε το Νο1 στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ωστόσο, υπήρχαν κι άλλοι παίκτες με τεράστιο ταλέντο, που έχουν μείνει στην ιστορία και αρκετός κόσμος τους σύγκρινε με τον μεγάλο “Ντιέγκιτο”. Όπως ο Πάουλο Φόυτρε. Πρόκειται για έναν αριστερό ακραίο επιθετικό, ο οποίος γεννήθηκε στην Πορτογαλία. Συγκεκριμένα, ήρθε στη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου του 1966 στο Μοντίγιο, που είναι στην πόλη Σετούμπαλ.
Ο Φούτρε ξεκίνησε την καριέρα του από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Μία ομάδα η οποία βρισκόταν κοντά στην πόλη που γεννήθηκε και έτσι έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα εκεί. Από τα 9 του χρόνια, έπαιζε στα τμήματα υποδομής και στα 17 του έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας. Συγκεκριμένα τη σεζόν 1983/84. Ο Πορτογάλος, όμως, δεν έκατσε πολύ στην πρώτη ομάδα, γιατί ήρθε σε… κόντρα με τον πρόεδρο Ζοάο Ρότσα, αφού ήθελε περισσότερα λεφτά στον μισθό του και η Σπόρτινγκ δεν του τα έδωσε. Έτσι πήγε στην Πόρτο. Και εκεί “έφτιαξε” το όνομά του.
Κατάφερε να κατακτήσει Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1987 και δύο πρωταθλήματα και έτσι έγινε ένα χοτ όνομα της εποχής. Ο τελικός ήταν κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου και ο Φούτρε είχε βγει MVP της αναμέτρησης. Αρκετοί τότε του είχαν βγάλει το “παρατσούκλι”… ο Μαραντόνα της Πορτογαλίας, αφού είχε απίστευτη ντρίμπλα και απίστευτη ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια. Σκόραρε, πάσαρε και πρόσφερε θέαμα σε όλο τον κόσμο με το Νο 10 στην πλάτη του. Όπως και ο Ντιεγκίτο.
Μετά από την Πόρτο, ο Φούτρε πήρε την απόφαση να αλλάξει χώρα και να μετακομίσει στην Ισπανία. Εκεί αγωνίστηκε για χάρη της Ατλέτικο Μαδρίτης όπου έπαιρνε παραπάνω από 600 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Ένα ποσό τεράστιο για την εποχή. Όμως, ο Πορτογάλος άξιζε τα λεφτά του. Πρόσφερε πολλά στην Ατλέτικο και το σημαντικότερο είναι ότι αγαπήθηκε από τον κόσμο της ομάδας. Έτσι, έγινε και αρχηγός, όντας ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε κάθε αγώνα των Ισπανών, είτε μοιράζοντας ασίστ, είτε σκοράροντας. Ωστόσο, στη συνέχεια στάθηκε άτυχος, καθώς προβλήματα τραυματισμού του δημιούργησαν “θέμα” και έχανε αρκετά παιχνίδια. Παρόλα αυτά, έμεινε στην ιστορία της ομάδας και για μία μεγάλη νίκη για την εποχή, επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο ντέρμπι της πόλης για το Κύπελλο με 2-0. Το 1993 λοιπόν, αποχώρησε και πήγε στην Μπενφίκα όπου έκατσε 6 μήνες και πήρε Κύπελλο μαζί της και μάλιστα σκόραρε στο ματς με την Μποαβίστα (5-2). Μετά από την Μπενφίκα πήγε σε Μαρσέιγ, Ρετζιάνα, Μίλαν για να κλείσει τον Ευρωπαϊκό του κύκλο στην Ατλέτικο Μαδρίτης που αγάπησε.
“Δεν παίζω αν δεν έχω το 10 στην πλάτη”
Επίσης, ο Πάουλο Φούτρε έπαιξε και στην Γουέστ Χαμ για μία χρονιά το 1996/97. Εκεί, όμως, υπήρξε ένα πρόβλημα που μπορεί για πολλούς να έμοιαζε ασήμαντο, αλλά για τον ίδιο ήταν πολύ σημαντικό. Δεν του είχαν δώσει την φανέλα με το Νο 10 και έθεσε… βέτο να μην αγωνιστεί με άλλο νούμερο στην πλάτη του. Αρνούταν να παίξει αν δεν έχει το αγαπημένο του νούμερο. Και έτσι κι έγινε. Την καριέρα του, ο Πορτογάλος αριστεροπόδαρος την έκλεισε στην Κίνα, στην ομάδα της Γιοκοχόμα.
“Μας ζήτησαν να στήσουμε το παιχνίδι”
Ο Φούτρε, μετά το τέλος της καριέρας του, είχε κάνει μία δήλωση που είχε συζητηθεί. Συγκεκριμένα, είχε αφηγηθεί μία ιστορία για την σεζόν 1990/91, όταν τότε ο πρόεδρος της ομάδας της Ατλέτικο Μαδρίτης, Ζέσους Χιλ, είχε ζητήσει από τους ποδοσφαιριστές του να στήσουν το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με την Εσπανιόλ. Έτσι, η ομάδα θα κέρδιζε μία μεταγραφή και η Εσπανιόλ θα “έσωζε” την κατηγορία.
“‘Ηρθε και μου είπε στο ξενοδοχείο να μην κερδίσουμε. Μου είπε να πω στους συμπαίκτες μου να μην τρέχουν. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που συνέβη κάτι τέτοιο”, ήταν τα λόγια του.
