Το 1986 ο Εθνικός Πειραιώς είχε ανακοινώσει τον Ντανιέλ Μπατίστα. Έναν ψηλό ποδοσφαιριστή με κοτσιδάκια που είχε φανεί πολύ περίεργος τότε στην χώρα μας. Δεν ήταν συνηθισμένη εμφάνιση άλλωστε. Όταν ο Μπατίστα, όμως, ξεδίπλωσε το ταλέντο στο χορτάρι, κανείς δεν έβλεπε το… μαλλί του, αλλά σχολίαζαν την απίστευτη τεχνική του. Σαν γαζέλα μέσα στο γήπεδο. Σκεφτείτε: Ψηλός, μεγάλα βήματα, μαλλί κοτσιδάκια που κουνιόταν σε κάθε του κίνηση, δυνατός. Τι άλλο θέλεις;
Μετά από 3 χρόνια παραμονής του στον Εθνικό, ο Γιδόπουλος τότε τον απέκτησε στην ΑΕΚ. Ο Ντανιέλος, όπως τον αποκαλούσαν, αγαπήθηκε από τον ελληνικό ποδοσφαιρικό κόσμο. Αλλά και από τους οπαδούς της ΑΕΚ ιδιαίτερα. Πρόσφερε πολλά και την πρώτη του χρονιά σκόραρε 15 γκολ σε 29 ματς. Και την περίοδο 1990/91, έβαλε 13 σε 31 ματς, όντας πρώτος σκόρερ και τις 2 αυτές σεζόν. Ο Ντανιέλ έμεινε κι άλλον έναν χρόνο παρά το γεγονός ότι ’91 πήγε στην ΑΕΚ ο Αλεξανδρής και ο Δημητριάδης. Και τότε παρέμεινε ξανά βασικός με 10 γκολ, βοηθόντας την ΑΕΚ να επιστρέψει στους τίτλους, αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Ωστόσο, το ταλέντο του και την τρομερή τεχνική του, δεν την ξεδίπλωνε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Εκεί του είχε βγει και το ψευδώνυμο ο «Γκούλιτ των φτωχών», από τον Ολλανδό στόπερ της Μίλαν που είχε ίδιο μαλλί. Ο Μπατίστα με την ΑΕΚ έκανε φοβερά παιχνίδια κόντρα σε Βλάζνια, Σπάρτακ Μόσχας και Τορίνο. Αγαπήθηκε από τον κόσμο και το τρομερό;
Δεν μισήθηκε όταν πήγε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1992. Η αντίδραση του κόσμου ήταν πιο ήρεμη. Έκατσε στον Πειραιά για 3 έτη. Στο πρωτάθλημα σκόραρε 16 τέρματα σε 78 εμφανίσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν κόλλησε πολύ με την ομάδα των ερυθρόλευκων. Και έτσι επέστρεψε ξανά στην ΑΕΚ όπου πολλοί είπαν ότι γύρισε για να ξαναπάρει πρωτάθλημα. Δεν τα κατάφερε, όμως και έμεινε για 4 χρόνια ακόμα στην Ένωση, κλείνοντας την καριέρα του στον Άρη…
Από τους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν και σε ΑΕΚ και σε Ολυμπιακό, αλλά ποτέ δεν μισήθηκε από κανέναν. Ίσα ίσα, όλοι έχουν στον μυαλό τους τον ψηλό, με τα κοτσιδάκια, που ήξερε καντάρια μπάλα και έγινε Έλληνας…
