«Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Καθώς το ποδόσφαιρο κατέληξε να γίνει βιομηχανία, εξορίστηκε σιγά-σιγά η ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση και μόνο. Στον κόσμο μας σήμερα, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο, και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. Κανείς δεν κερδίζει από αυτήν την τρέλα που κάνει τον άντρα να γίνεται για λίγο παιδί, να παίζει δηλαδή όπως παίζει ένα πιτσιρίκι με το τόπι του ή μια γάτα με ένα κουβάρι μαλλί, μπαλαρίνα που χορεύει πετώντας στον αέρα ένα ελαφρύ μπαλόνι, μάλλινο κουβάρι που κυλά αβίαστα: να παίζει χωρίς να ξέρει καν ότι παίζει, χωρίς σκοπό, χωρίς χρονόμετρο και χωρίς διαιτητή. Το παιχνίδι έχει μετατραπεί σε θέαμα, σε ποδόσφαιρο προς θέαση, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, και αυτό το θέαμα έχει γίνει μια από τις πλέον κερδοφόρες οικονομικές δραστηριότητες παγκοσμίως. Οργανώνεται όχι για να γίνει παιχνίδι, αλλά για να εμποδιστεί να γίνει παιχνίδι. Η τεχνοκρατία του επαγγελματικού αθλητισμού έχει επιβάλει ένα ποδόσφαιρο ταχύτητας και δύναμης, που απαρνείται τη χαρά, σκοτώνει τη φαντασία και απαγορεύει την τόλμη. Ευτυχώς, εμφανίζεται ακόμα στα γήπεδα, αν και περιστασιακά, κάποιο τολμηρό αγρίμι που ξεφεύγει από το πλάνο, και διαπράττει το σφάλμα να τα βάλει με ολόκληρη την αντίπαλη ομάδα, τον διαιτητή και το κοινό στις κερκίδες, για την απόλαυση και μόνο του κορμιού, που ορμά στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας».
Αυτή είναι η άποψη του «εριστικού» Εντουάρντο Γκαλεάνο για το ποδόσφαιρο. Του Ουρουγουανού συγγραφέα που από μικρός ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, όπως κάθε παιδί της χώρας του! Ευτυχώς για όλους τον κέρδισαν τα γράμματα. Καλύτερα έτσι. Αν όντως κατάφερνε να εκπληρώσει τα όνειρά του, ίσως να μην είχε την ίδια ρομαντική άποψη για το άθλημα.
Ίσως να γινόταν ένας με τους πολλούς, αυτούς που δικαίως κατηγορεί… Ίσως και όχι. Η ουσία είναι ότι καταφέρνει σε τρεις μονάχα παραγράφους να χωρέσει όλη την αλήθεια των τελευταίων δεκαετιών για το ποδόσφαιρο. Αποτυπώνει τη μετάβαση από την αγνή αγάπη για το άθλημα στην αγάπη για το κέρδος και τα χρήματα. Καταφέρνει να εκπροσωπεί με το γραπτό του όλους τους ποδοσφαιρόφιλους του κόσμου, ακόμα κι αυτούς που δεν τον έχουν διαβάσει ποτέ! Περιγράφει με τις πιο κατάλληλες λέξεις, γιατί ο φετινός τελικός στο Champions League δεν είναι απλά ένας τελικός δυο ομάδων. Είναι η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων. Η Ρεάλ Μαδρίτης με τα εκατομμύρια και τους υπερπαίκτες και η Ατλέτικο Μαδρίτης με το σύνολο και τον «Τσόλο» της!
Δυστυχώς για τον ίδιο, δεν πρόλαβε να δει το θαύμα της φετινής Λέστερ (δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω ποιο είναι το θαύμα και γιατί μας αρέσει, έχουν γραφτεί πολλά). Θα ήταν πραγματικά χαρούμενος για την κατάκτηση αυτού του τροπαίου! Θα πανηγύριζε σαν μικρό παιδί κάθε γκολ της Λέστερ! Ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί και να συνεχίζουμε να βλέπουμε κι άλλα τέτοια θαύματα ώσπου τελικά να γίνει συνήθεια…
- Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο (Μοντεβιδέο, 3 Σεπτεμβρίου 1940 – 13 Απριλίου 2015), ήταν Ουρουγουανός δημοσιογράφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Σε ηλικία 13 ετών κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο των έντυπων μέσων ως γελοιογράφος για το περιοδικό «El Sol». Το 1961 γίνεται διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας «Epoca» και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης «Marcha». Το 1973 εξορίζεται εξαιτίας των ιδεών του και καταφεύγει στην Αργεντινή, όπου ιδρύει το λογοτεχνικό περιοδικό «Crisis». Μετά το πραξικόπημα του 1976 αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα ως ανεπιθύμητος. Το 1985, ύστερα από την πτώση της δικτατορίας, επιστρέφει στην πατρίδα του. Οι «ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», το «Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου» και το «Ενας κόσμος ανάποδα» είναι κάποια από τα πιο γνωστά του βιβλία που τον κατέταξαν ανάμεσα στους πιο πολυδιαβασμένους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Εχει τιμηθεί με το βραβείο Casa de las Americas, το βραβείο Aloa, το American Book Award και με το Βραβείο για την Πολιτισμική Ελευθερία του Ιδρύματος Λάναν. Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και το φως» από τις εκδόσεις «Πάπυρος».
