Κατάρες υπάρχουν στο ποδόσφαιρο! Δεν είναι κάτι το καινούριο. Υπάρχουν αυτές που έχουν γραφτεί σε χιλιάδες σελίδες εφημερίδων, που έχουν περάσει στα κιτάπια της ιστορίας και έχουν διαδοθεί από στόμα σε στόμα όπως αυτή που «δέρνει» την Μπενφίκα και ήρθε δια στόματος Μπέλα Γκούτμαν, ο οποίος… ευχήθηκε να μην πάρει ευρωπαϊκό Κύπελλο ούτε σε 100 χρόνια, από τη στιγμή που δεν του έδωσαν τα λεφτά που αξίωνε και αποχώρησε από τον πορτογαλικό σύλλογο.
Η Μπενφίκα από τότε δεν μπορεί να σταυρώσει τρόπαιο. Πάει σε τελικούς (Europa League όπως κόντρα στην Τσέλσι και τη Σεβίλλη), αλλά βλέπει τους αντιπάλους της μονίμως να πανηγυρίζουν.
Υπάρχουν όμως και οι… άγραφες κατάρες! Αυτές που δεν έχουν κρατηθεί σε κανένα κιτάπι, δεν έχουν καταγραφεί ως κάτι το επίσημο, όπως του Μπέλα Γκούτμαν και… κυνηγάνε προπονητές. Ικανότατους τεχνικούς, αποδεδειγμένα, που έφτιαχναν πολύ καλές ομάδες, διέγραφαν σπουδαία πορεία ωστόσο έφταναν στην πηγή αλλά νερό δεν έπιναν.
Όσοι μεγαλώσαμε με το μπάσκετ, σαφέστατα θυμόμαστε τον Άιτο Γκαρσία Ρενέσες. Δίχως καμία αμφιβολία ικανότατος ακόμα και στα 70 του χρόνια. Έχει βγάλει παίκτες και παίκτες ενώ μέχρι και πέρσι βρισκόταν στον πάγκο της Γκραν Κανάρια έχοντας συνθέσει ένα αξιόμαχο σύνολο που κοιτούσε στα μάτια ομάδες Ευρωλίγκας. Ο Ρενέσες δεν άργησε να πάρει τον τίτλο του loser.
Στα 13 χρόνια στον πάγκο της Μπαρτσελόνα την οδήγησε σε έξι Final 4, ωστόσο δεν κατέκτησε την πολυπόθητη κούπα. Πήγε σε τρεις τελικούς μάλιστα εκ των οποίων τους δύο τους έχασε από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ακόμα και με την Γκραν Κανάρια δεν κατάφερε να πάρει το τρόπαιο στο Κόπα ντελ Ρέι (το κατέκτησε φέτος παρεμπιπτόντως κόντρα στην Μπαρτσελόνα του Μπαρτζώκα) αλλά και στο Eurocup όπου έφτασε μέχρι τον τελικό αλλά ηττήθηκε από την Κίμκι.
Ο Ρενέσες βέβαια τη δεκαετία του ’90 είχε και το αντίπαλο-ελληνικό-δέος. Τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ο Ισπανός Ιωαννίδης ή ο Έλληνας Ρενέσες; Η διαφορά δεν ήταν μεγάλη. Ο «ξανθός» είχε πάει σε τρεις τελικούς, δύο με τον Ολυμπιακό (Μπανταλόνα και Ρεάλ Μαδρίτης) και έναν με την ΑΕΚ (Κίντερ Μπολόνια), ωστόσο δεν κατάφερε να κρατήσει στα χέρια του τη χρυσή κούπα (ομορφότερη δεν ήταν αυτή;) με το δίχτυ, με αποτέλεσμα να μην αργήσει να βαφτιστεί κι αυτός loser.
Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ βέβαια, γιατί φυσικά υπάρχουν «επάξιοι» εκπρόσωποι του ποδοσφαίρου, είναι μακράν ο άνθρωπος για την… 2η θέση. Κι εντάξει, κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει όταν έχασε δύο σερί τελικούς με τη Βαλένθια, απέναντι σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου (στα πέναλτι βέβαια αυτός, αλλά ας όψεται ο… Ζάχοβιτς) αλλά ο αθεόφοβος, έχασε πριν λίγες ημέρες και το Κόπα Άφρικα με την Αίγυπτο. Τι κι αν προηγήθηκε; Το Καμερούν κατάφερε και ανέτρεψε το σκορ με γκολ στο 88′ κατακτώντας το Κύπελλο Εθνών Αφρικής.
«Δεν είμαι στενοχωρημένος γιατί έχασα σε ακόμη έναν τελικό, αλλά γιατί δεν μπορέσαμε να δώσουμε χαρά σε όλους τους Αιγύπτιους, που πίστεψαν σε αυτήν την ομάδα».
Το 1999 έχασε στα πέναλτι το Κύπελλο Ισπανίας από την Μπαρτσελόνα όντας τεχνικός στη Μαγιόρκα ενώ έχασε την ίδια χρονιά και το Κύπελλο Κυπελλούχων από τη Λάτσιο. Ακολούθησαν οι δύο χαμένοι τελικοί στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και το Κύπελλο Ελλάδας καθώς έχοντας υπό την τεχνική του ηγεσία τον Άρη, δεν τα κατάφερε να πάρει τον τίτλο απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Σε αυτούς βέβαια μπορούμε να προσθέσουμε και τον… τελικό με τη Λάτσιο στο ιταλικό πρωτάθλημα όταν κάθονταν στον πάγκο της Ίντερ. Πήγε στην τελευταία αγωνιστική έναν βαθμό μπροστά από την Γιουβέντους για να κατακτήσει το «σκουντέτο» (το 2002) και μάλιστα προηγήθηκε δύο φορές σκορ, ωστόσο η Λάτσιο κατάφερε να πάρει το παιχνίδι με 4-2 και να στερήσει τον τίτλο από την Ίντερ του Κούπερ.
Ανάλογο τελικό έχει χάσει και ο Ζόρζε Ζέσους. Το 2012-13 η σεζόν θα μπορούσε να είναι μαγική για την Μπενφίκα αλλά… είπαμε, η κατάρα του Γκούτμαν. Προτελευταία αγωνιστική για το πορτογαλικό πρωτάθλημα και η Μπενφίκα του Ζέσους αρκείται απέναντι στην Πόρτο στο Ντραγκάο και με την ισοπαλία. Προηγείται μάλιστα στο σκορ, κρατάει την ισοπαλία μέχρι το 92΄και… ηττάται στο τέλος με 2-1. Πάει το πρωτάθλημα. Λίγες ημέρες αργότερα χάνει και το Europa League απέναντι στην Τσέλσι με γκολ στο… 93΄ενώ έκλεισε η σεζόν με ήττα και στον τελικό Κυπέλλου από την Γκιμαράες. Δύο γκολ στο 80΄και 82΄, πάλι ήττα με 2-1 και τρίτος χαμένος τελικός για τον Ζέσους.
Η στάμπα του loser δεν άργησε να αποδοθεί και στον καταξιωμένο και ικανότατο Πορτογάλο τεχνικό (με ωραία φιλοσοφία και θελκτικό ποδόσφαιρο) την επόμενη σεζόν, όπου οδήγησε την Μπενφίκα και πάλι στον τελικό του Europa League, ωστόσο απώλεσε το τρόπαιο στα πέναλτι από την Σεβίλλη.
Δεν θέλει και πολύ για να σου κολλήσουν τη στάμπα του loser. Λίγη τύχη να μην έχεις και…
