Η απόσταση από την «ευκαιρία» στην «καταξίωση» δεν είναι καθόλου μικρή και ο Αντρέ Μαρτίνς το γνώρισε και το βίωσε αυτό μόλις στα 19 του χρόνια. Ναι, μπορεί να μην σου γεμίζει το μάτι -μιλάμε άλλωστε για έναν τύπο 169 εκατοστών, έναν πόντο βέβαια υψομετρικά κάτω των ινδαλμάτων του Τσάβι και Μουτίνιο- ωστόσο πάλεψε, μόχθησε, κέρδισε, αλλά… δεν στέριωσε στη Λισαβόνα, προς τέρψιν και ευτυχία όμως του Ολυμπιακού και του προπονητή του Πάουλο Μπέντο.
Του συμπατριώτη του «μίστερ», ο οποίος ήταν αυτός και πάλι που κάτι είδε, κάπως του γέμισε το μάτι και μετά την Εθνική Πορτογαλίας που τον κάλεσε για πρώτη φορά (τον Ιούνιο του 2013), τον πήρε και στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα ο βραχύσωμος μέσος να αναδειχθεί MVP στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, αλλά και κομβικός στον τρόπο παιχνιδιού των “ερυθρόλευκων” και να θυμίσει στην πατρίδα του πως μπορεί να βρίσκεται 4.240 χιλιόμετρα μακριά, αλλά με τις εμφανίσεις του θα φροντίζει να γεννά ερωτηματικά στο μυαλό τους!
Γεννημένος στη Santa Maria da Feira, σε μια μικρή πόλη στα βορειοδυτικά της Πορτογαλίας όπου δεσπόζει το κάστρο της και βασιλεύει η βιομηχανία παπουτσιών, ο Μαρτίνς κατάφερε σε ηλικία 13 ετών να ενταχθεί στις ακαδημίες της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αν και με το ταλέντο του είχε καταφέρει τους ανθρώπους τόσο της Μπενφίκα όσο και της Πόρτο να κυκλώσουν το όνομά του στη λίστα τους.
-
«Εκείνη την εποχή υπήρχε ενδιαφέρον και από την Πόρτο, και από την Μπενφίκα, όμως ποτέ δεν αμφέβαλα πως έκανα την καλύτερη επιλογή»!
Αποφοίτησε από αυτές το 2009, ωστόσο η ευκαιρία που αναζητούσε δεν του δόθηκε ούτε αυτόματα ούτε απλόχερα. Αυτός και έξι συμπαίκτες του δόθηκαν δανεικοί κατευθείαν και ο πρώτος σταθμός του 19χρονου τότε μέσου του Ολυμπιακού ήταν η Real Sport Club Massama στην οποία κατέγραψε 30 εμφανίσεις και 1 γκολ. Πολύ καλά αλλά… ομάδα 3ης κατηγορίας. Έπρεπε όμως από κάπου να ξεκινήσει ώστε να τσιγκλήσει τη Σπόρτινγκ…
-
«Νιώθω ότι γεννήθηκα για να παίζω ποδόσφαιρο, ωστόσο κάθε μέρα δουλεύω ώστε να μπορώ να βελτιώνω το ταλέντο μου»!
Η συνέχεια όμως δεν ήταν αυτή που ονειρευόταν. Η Σπόρτινγκ τον παραχώρησε ξανά δανεικό, αυτή τη φορά στην Μπελενένσες, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Όταν ανέλαβε όμως ο Ζοσέ Μότα, για κάποιον λόγο που ούτε ο ίδιος ο Μαρτίνς κατάλαβε, παραγκωνίστηκε με το «καλημέρα».
«Την ημέρα που έφτασα για προπόνηση, ο Ζοσέ Μότα μού είπε ότι δεν υπάρχει χώρος για μένα. Ήταν άσχημο να αντιληφθώ ότι δεν θα έπαιρνα καν ευκαιρίες, αλλά έπρεπε να το αντιμετωπίσω. Δεν το κατανοούσα, όμως αυτή ήταν η κατάσταση και δεν μπορούσα να την αλλάξω».
Το υπόλοιπο μισό της σεζόν τον βρήκε στη C.D. Pinhalnovense όπου σε 10 συμμετοχές είχε ένα γκολ. Η ευκαιρία δεν του είχε έρθει ακόμα, μέχρι που κάποιοι τραυματισμοί παικτών στην Σπόρτινγκ του έδωσαν χώρο και χρόνο ώστε να δείξει ότι μπορεί να σταθεί σε μεγάλο κλαμπ της Πορτογαλίας.
Ο Σα Πίντο του έδωσε ευκαιρίες στη Σπόρτινγκ και… αυτό ήταν! Ο Μαρτίνς σε 21 εμφανίσεις τα πήγε αρκετά καλά, ήταν πειστικός και ποιοτικός με αποτέλεσμα ο σύλλογος να τον καλέσει σε ανανέωση του συμβολαίου του και μάλιστα να του βάλει ρήτρα… 25 εκατ. ευρώ.
«Είμαι χαρούμενος και περήφανος που ανανέωσα το συμβόλαιό μου και που θα συνεχίσω να αποτελώ μέλος της Σπόρτιγκ» ενώ για την περίφημη ρήτρα, με αρκετή δόση μετριοφροσύνης και ρεαλισμού δήλωνε: «Θεωρώ ότι είναι πολύ λεφτά για έναν νεαρό παίκτη σαν εμένα. Θα είναι καλό σημάδι για την καριέρα μου, αν μια ομάδα δώσει τόσα λεφτά για μένα, όμως δεν πιστεύω ότι θα συμβεί ποτέ»!
Ο Μαρτίνς συνέχισε σταθερά στη Σπόρτινγκ, παίζοντας πολλές φορές τόσο στον άξονα όσο και στις πτέρυγες και το 2013-14 σε 29 συμμετοχές σκόραρε τρία γκολ, ενώ την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με τον… Μάρκο Σίλβα. Επίσης πρώην προπονητή του Ολυμπιακού, ο οποίος έδειξε να του δίνει κι αυτός ευκαιρίες και να τον εμπιστεύεται 27 φορές (18 στο πρωτάθλημα, 4 στην Ευρώπη και 4 στο Κύπελλο) με ανταμοιβή 1 γκολ.
Όλα έδειχναν να έχουν πάρει τον δρόμο τους, αλλά… είπαμε: Η ευκαιρία από την καταξίωση απέχει αρκετά. 4.240 χιλιόμετρα για την ακρίβεια. Όση και η απόσταση Αθήνας-Λισαβόνας. Ο Ζορζέ Ζεσούς έδειξε εξαρχής ότι δεν τον υπολογίζει στα πλάνα του. 7 συμμετοχές πέρσι και ξεκάθαρη εντολή το περασμένο καλοκαίρι να… βρει ομάδα.
«Ήταν η τελευταία χρονιά του συμβολαίου μου. Δεν έπαιξα πολύ και παίκτες σαν εμένα θέλουν να παίζουν. Πιστεύω πως θα έχω περισσότερες ευκαιρίες σε ένα άλλο κλαμπ. Όλα κύλησαν φυσιολογικά. Έμεινα στον σύλλογο 14 χρόνια. Περισσότερο έμεινα στη Σπόρτινγκ απ’ ό,τι στο… σπίτι των γονιών μου. Είναι μία δυνατή σχέση αλλά τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θες. Το μέλλον δεν τελειώνει. Η δουλειά μου θα είναι ίδια, να προσπαθώ για ευκαιρίες. Αυτές δεν ήρθαν. Ευελπιστώ να τις βρω αλλού».
Ο Μαρτίνς βέβαια, παρά το γεγονός ότι για έναν μήνα περίπου δεν είχε ομάδα αν και προτάσεις δεχόταν, έκανε την έκπληξη και συμπεριελήφθη στην αποστολή της Εθνικής Πορτογαλίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (4 συμμετοχές). Ήταν ο μόνος από την ομάδα του που δεν είχε σύλλογο, ωστόσο δεν φοβόταν.
Όπως δεν φοβόταν και το εξωτερικό. Το είχε στο μυαλό του. Άλλωστε το παραδέχθηκε και ο ίδιος πως «αν φοβόμουν δεν θα αποδεχόμουν την πρόταση του Ολυμπιακού». Τι τον παραξένευε μόνο;
Δύο πράγματα:
- «Τα ελληνικά είναι δύσκολη γλώσσα, αλλά ξέρω πως η Αθήνα είναι υπέροχη πόλη».
- «Αγαπάω το πράσινο (σ.σ. το χρώμα της Σπόρτινγκ) αλλά τώρα θα παίζω με τα κόκκινα».
Ο Μαρτίνς, υπό τις οδηγίες και πάλι του Πάουλο Μπέντο, αναδεικνύεται MVP του φετινού Ολυμπιακού. Μέσα από τις ευκαιρίες που αποζητούσε εναγωνίως φεύγοντας από τη Σπόρτινγκ με έναν βαθμό πικρίας, συνεχίζει να γυρεύει την καταξίωση! Η απόσταση είναι μεγάλη αλλά φαίνεται πως σιγά-σιγά άρχισε να την ψαλιδίζει…
