Ο τίτλος του κειμένου, δεν είναι υπερβολή. Θα θεωρηθεί υπερβολή μόνο αν τον δει κάποιος που δεν έχει παρακολουθήσει τον Ρεκόμπα να αγωνίζεται στα “καλά” του με την Ίντερ. Και όποιος τον έχει δει, σίγουρα θα αναρωτηθεί. “Πως είναι δυνατόν αυτός ο παίκτης να μην είχε μια ανάλογη καριέρα με αυτή του Ζιντάν, του Ρονάλντο, του Φίγκο εκείνη την εποχή”; Τυχαία τα ονόματα. Αλλά η απάντηση είναι απλή. Δεν ήθελε να την έχει. Ήταν “αλήτης” στην ψυχή και “τρελός” Ουρουγουανός, θέλοντας απλά να μαγεύει τον κόσμο, όποτε αυτός γουστάρει και έχει “κέφια”.
Ο “Τσίνο”, που ήταν το ψευδώνυμο του λόγω των Ασιατικών χαρακτηριστικών που είχε το πρόσωπό του, υπήρξε για ένα διάστημα ο πιο ακρηβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Το ταλέντο του ήταν απίστευτο για την εποχή. Αριστεροπόδαρος, με τέλεια επαφή και άψογη εκτέλεση σε όλα. Πάσα, σουτ, ασίστ. Ήταν η τελευταία ιδιοφυία για πολλούς.
Αύγουστος του 1997 και η Ίντερ παίζει με την Μπρέσια σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Τα φώτα όλα στον Βραζιλιάνο Ρονάλντο. Οι φωτογράφοι ακολουθούν σε κάθε βήμα το “φαινόμενο” και αδιαφορούν για τον Ρεκόμπα.
Όλος ο κόσμος φωνάζει τον Ρονάλντο και ζητάει γκολ από τον πιο χοτ φορ της εποχής. Η Ίντερ νικάει 2-1 και ο Ρονάλντο δεν σκοράρει ούτε ένα γκολ, σε αντίθεση με τον Ρεκόμπα που βάζει και τα δύο τέρματα της αναμέτρησης. Αμφότερα όμορφα…
Αν ψάξεις λοιπόν τον λόγο που ο Ρεκόμπα δεν έγινε κορυφαίος του κόσμου, η απάντηση που θα δώσεις είναι απλή. Γιατί δεν το ήθελε.
Μάλιστα, ο ίδιος λίγο πολύ, το είχε πει σε μια συνενέντεξη του. Όταν τον ρώτησαν για την προπόνηση και αν του αρέσει να προπονείται, απάντηση: “Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει να προπονούμαι. Το είπα κάποτε, ωμά, και με πήραν στο κυνήγι. Είναι σαν το σχολείο. Υπάρχουν μαθήματα τα οποία σου αρέσουν κι άλλα τα οποία δεν σου αρέσουν. Εμένα, δεν μου άρεσε ποτέ το μέρος της προπόνησης, που αφορούσε τη φυσική κατάσταση”.