Τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης έχουν φορέσει πάρα πολλοί παικταράδες που έβαλαν το λιθαράκι τους για να γίνει ο πιο επιτυχημένος ποδοσφαιρικός σύλλογος. Ειδικά την περίοδο των “γκαλάκτικος” οι Μαδριλένοι πετούσαν φωτιές και μόνο που παρατάσσονταν τα αστέρια τους στο χορτάρι, πλημμύριζε δέος τους αντιπάλους. Ζιντάν, Φίγκο, Μπέκαμ, Ραούλ, Ρονάλντο είναι μόνο μερικά ονόματα που σκορπάνε τρόμο, ωστόσο υπάρχουν και παίκτες που μπορεί να μην είχαν την ίδια αίγλη και προβολή, όμως ήταν υπερπολύτιμοι. Όπως ο Γκούτι…
Ο Χοσέ Μαρία Γκουτιέρες Ερνάντες γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1976 σε ένα προάστιο της Μαδρίτης και έμελλε να αποτελέσει κομμάτι της ιστορίας της Ρεάλ για πάρα πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, ο Γκούτι φόρεσε σχεδόν σε όλη την καριέρα του τη λευκή φανέλα, υπηρετώντας με πίστη και αφοσίωση την ομάδα που αγάπησε. Βγαλμένος από τα φυτώρια, έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 2 Δεκεμβρίου του 1995, στην εντός έδρας νίκη κόντρα στη Σεβίλλη με 4-1.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως στράικερ, όμως τα προσόντα του μετέβαλαν τον τρόπο παιχνιδιού του, συνεπώς και τη θέση του. Όχι πως δεν είχε καλή επαφή με τα δίχτυα, τουναντίον, όμως η έφεσή του στις ασίστ, η άρτια τεχνική του και η ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι, τον έφεραν στη θέση του μεσοεπιθετικού. Μάλιστα, τη σεζόν 2000-01 επέστρεψε στη θέση του στράικερ, λόγω του τραυματισμού του Φερνάντο Μοριέντες, και πέτυχε 14 γκολ, βοηθώντας τα μέγιστα στην κατάκτηση του 27ου πρωταθλήματος.
Μια καριέρα με τα πάνω και τα κάτω της, όμως γεμάτη τρόπαια. Κατέκτησε 15 τίτλους με τη “βασίλισσα”, μεταξύ των οποίων τρία Τσάμπιονς Λιγκ και πέντε πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 2006 ο Ραμόν Καλντερόν αναδείχθηκε πρόεδρος της Ρεάλ και εξέφρασε την επιθυμία να φέρει τον Κακά στη Μαδρίτη. Αυτό σήμαινε ότι η θέση του Γκούτι στο ρόστερ ήταν επισφαλής, κάτι που τον έκανε να σκεφτεί τη μεταγραφή. Μάλιστα, βρέθηκε πολύ κοντά στο να υπογράψει στη μισητή συμπολίτισσα Ατλέτικο, όμως εντέλει αποφάσισε να μείνει στο “Μπερναμπέου” και να παλέψει για τη θέση του.
Τη σεζόν 2006-07, με την απόσυρση του Ζινεντίν Ζιντάν, ο Γκούτι βρήκε πάλι ρόλο στην ομάδα. Οι άπειρες ασίστ του βοήθησαν τους “μερένχες” να κατακτήσουν ακόμα έναν τίτλο και τον Ισπανό να χαμογελά ξανά. Όμως η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει… Τον Οκτώβριο του 2009 η Ρεάλ γνωρίζει τη συντριβή με 4-0 στην έδρα της… Αλκορκόν για το Κύπελλο και ο Γκούτι δεν κρατιέται. Τσακώνεται με τον προπονητή του, Μανουέλ Πελεγκρίνι, τον βρίζει στο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός ομάδας για πολύ καιρό.
Οι τραυματισμοί και η συμπεριφορά του έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της αποχώρησης. Στις 25 Ιουλίου του 2010 ο Γκούτι βγάζει τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης έπειτα από 25 χρόνια. Υπογράφει στην Μπεσίκτας για δύο χρόνια, την οποία βοηθά να κατακτήσει το Κύπελλο Τουρκίας. Ο νεοπροσληφθείς προπονητής της Μπεσίκτας Κάρλος Καραβαχάλ δεν τον υπολογίζει για τη νέα σεζόν. Τον Νοέμβριο του 2011 μένει ελεύθερος και δέκα μήνες μετά ανακοινώνει ότι κρεμάει τα παπούτσια του. Θα ακολουθήσει καριέρα προπονητή και θα συνεχίσει να υπηρετεί την ομάδα της καρδιάς του από το πόστο του τεχνικού των ακαδημιών.
