OGE: Με όπλο τη μουσική του…

337

Αποτελεί ένα από τα πρώτα μέλη της κορυφαίας δισκογραφικής εταιρείας της Ελλάδας, της Panic. Ο OGE για τα καλλιτεχνικά δρώμενα (και για τους φίλους Γιώργος) είναι ένας ταλαντούχος ράπερ, αλλά και ο… υπεύθυνος πίσω από πάρα πολλές μουσικές επιτυχίες της εταιρείας του. Δημιουργός του «Μόνο μπροστά» που μαζί με την Demy έσπασε κάθε ρεκόρ στα ραδιόφωνα, αλλά και του τωρινού «Με όπλο τη φωνή σου». Ο OGE μας αποκαλύπτεται σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Συνέντευξη στον Τόλη Λεούση

– Γεια σου, φίλε Γιώργο. Ας πάμε απευθείας στο… θέμα μας. Πού βρίσκεσαι και τι ετοιμάζεις αυτήν την περίοδο;

Από το καλοκαίρι έχουμε κυκλοφορήσει ένα single με τίτλο με «Με όπλο τη φωνή σου», το οποίο βγήκε από την Panic και είναι συνεργασία με την Demy και τη Χάρις Σάββα. Είναι ένα κομμάτι που βασίζεται στην πλατφόρμα που έχουμε κάνει πάλι με την Demy και το «Μόνο Μπροστά». Εχει περίπου το ίδιο σενάριο, εποχιακά τα κομμάτια, λόγω της ζόρικης κατάστασης που τραβάει ο κόσμος. Παράλληλα, όμως, θέλουμε να δώσουμε και το έναυσμα στα παιδιά που ξεκινούν τώρα, σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Αυτό τρέχουμε τώρα, αλλά στα σχέδια στο μέλλον ετοιμάζω διαφορετικά πρότζεκτ. Είναι κάποιες δουλειές που θα είναι τσάμπα στο ίντερνετ. Ετοιμάζω, λοιπόν, κάτι με τον Slogan και γενικότερα έχουμε σκοπό μέσα από το ίντερνετ και από τα social media να προμηθεύουμε υλικό στους ακροατές μας.

– Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις μουσική αυτήν τη στιγμή; Που τα πράγματα στη νύχτα δυσκολεύουν και η δισκογραφία δεν είναι όπως παλιά;

Εγώ πιστεύω ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας καινούριας εποχής για τη δισκογραφία και την τέχνη γενικότερα. Η πρώτη μου δουλειά ήταν το 2011-12 με το «Μόνο μπροστά», αλλά ήδη ήμασταν σε μία μεταβατική περίοδο. Πιστεύω ότι η δισκογραφία όλη πέρασε μία δεκαετία μετάβασης, με διαφορετικούς τρόπους προώθησης και πώλησης. Και νομίζω ότι ο κόσμος, βλέποντας χρόνο με τον χρόνο, με τη βοήθεια του ίντερνετ έχει περάσει σε νέο επίπεδο η… επικοινωνία, με τις διαφημιστικές να δουλεύουν αλλιώς.

Πιστεύω λοιπόν, όντας σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο, πως αν και υπάρχει αυτό το συναισθηματικό κομμάτι που του λείπει το cd, με τον νέο αυτό τρόπο, με το ίντερνετ, δεν έχει η εταιρεία να χάσει κάτι. Οι διαφημιστικές όπως επένδυαν τότε, επενδύουν και τώρα, σε αυτή τη νέα τάξη. Εγώ είμαι αισιόδοξος, απλά αλλάζει ο τρόπος και όποιος καταφέρει να το ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι θα κάνει ένα βήμα παραπέρα.

– Και είναι και δύσκολη η ζωή πια στη νύχτα, έτσι…

Πιστεύω ότι η κρίση επηρέασε και τη νυχτερινή ζωή και τη διασκέδαση στην Ελλάδα. Γιατί πάντα ήμασταν μία χώρα που από παλιά είχε να κάνει με τον τουρισμό και τη διασκέδαση. Μπήκαν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι και ακόμα και αυτός που έρχεται στην Ελλάδα ή είναι εδώ και ήθελε να κάνει διακοπές, δυσκολεύτηκε να συνδυάσει τη βραδινή του διασκέδαση. Γι’ αυτό και οι καλλιτέχνες και τα μαγαζιά παλεύουν για το καλύτερο. Σίγουρα η νύχτα έχει πάρει την κατιούσα, αλλά θεωρώ για την ποιότητα της μουσικής και αυτό που θα κάνει κάθε καλλιτέχνης, είτε από την ώρα που βρίσκεται και περνάει στο στούντιο, είτε από όταν θα κάνει ένα live, οφείλει ο ίδιος να κρατήσει ψηλά το επίπεδό του για να μπορέσουμε και έτσι να ξεπεράσουμε την κρίση. Και πέρα από αυτό, έχω να σου πω ότι πολλές ομάδες παιδιών προχωρούν σε πρωτοβουλίες και στηρίζουν φάσεις που ανθίζουν τώρα και είναι πρωτοποριακές.

– Πέρα, όμως, από το κομμάτι σου ως ράπερ, είσαι και μουσικός και πίσω από αρκετές παραγωγές της Panic. Τι προτιμάς από τα δύο, αλήθεια;

Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη, επειδή έχω την πινελιά της urban κουλτούρας και ό,τι και να φτιάξω, ένα δικό μου τραγούδι ή ένα τραγούδι που θα φτιάξω σε κάποιον άλλον, βάζω αυτά τα στοιχεία. Από εκεί και πέρα, μου αρέσουν πάρα πολύ οι συνεργασίες. Μπορώ να φτιάξω κομμάτια με καλλιτέχνες που δεν είναι στην urban κουλτούρα, έχει τύχει να γράψω με καλλιτέχνες λαϊκούς όπως είναι και η Αγγελική Ηλιάδη. Εχει τύχει να γράψω για άλλους που είναι ποπ και άλλους που είναι ροκ. Εμένα μ’ αρέσει αυτό το πάντρεμα. Μου αρέσει να ανοίγω τους ορίζοντές μου. Ενα πολύ σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου, λοιπόν, είναι να γράφω και μουσική, κάτι που το αγαπάω και πάρα πολύ. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου και ως μουσικό και σημασία έχει το αποτέλεσμα.

– Πού μπορεί να σε δει ο κόσμος; Θα σε δούμε σε κάποιο σχήμα ή κάτι τέτοιο;

Κάνω μεμονωμένες συναντήσεις με συνεργάτες μου σε κλαμπ και γενικότερα σε μαγαζιά. Εχουν γίνει προτάσεις ήδη για κάποια σχήματα, αλλά σε αυτόν τον τομέα είμαι πολύ προσεκτικός. Γιατί όταν θα κάνω κάτι, θέλω να είναι στο ύφος μου. Οταν, λοιπόν, θα με δείτε σε ένα σχήμα, θα είναι κάτι ωραίο και κάτι που θα το έχουμε δουλέψει πολύ  Ακόμα δεν έχω κάπου κλείσει.

– Είστε μία οικογένεια στην Panic, με πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις;

Υπάρχουν σίγουρα καλλιτέχνες που θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστώ. Οπως είπαμε και πριν, και σαν καλλιτέχνης, δηλαδή να φτιάξουμε μαζί ένα τραγούδι, αλλά και σαν δημιουργός. Θα ήθελα να φτιάξω κομμάτια και για καλλιτέχνες στο εξωτερικό.

Θα ήθελα, όμως, και με Ελληνες να προχωρήσω σε κάποια συνεργασία, αφού μου αρέσει το… πάντρεμα στη μουσική. Και είναι και καλλιτέχνες και παλιάς γενιάς, και κάποιοι ροκ καλλιτέχνες. Αυτήν τη στιγμή από την Panic βγάζω τα κομμάτια μου σαν OGE, σαν δημιουργός, όμως, δίνω εννοείται και παντού ανεξαρτήτως εταιρείας. Θα μου άρεσε πολύ να συνεργαστώ με τον Χρήστο Δάντη πολύ. Μου αρέσει και η μουσικότητά του, και η φωνή του.

10-11-basiki

– Σε ακολουθεί κάποιο μότο στη ζωή σου;

Αυτό που με ακολουθεί είναι ότι εγώ σαν προσωπικότητα δεν μπορώ να είμαι στάσιμος. Κυριεύομαι από δημιουργία. Σε όλη τη ζωή μου είμαι έτσι. Και σαν μουσικός, και σαν άνθρωπος. Γενικότερα δεν μου αρέσει να είμαι στάσιμος, θέλω να είμαι δημιουργικός σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Είναι κάτι που με γεμίζει και σίγουρα θα ήμουν δυστυχισμένος αν δεν έγραφα μουσική. Είμαι θετικός άνθρωπος και νομίζω ότι όσο σκούρα και να είναι τα πράγματα, μπορεί να υπάρχει μία πινελιά αισιοδοξίας και κάποιο… φως στο βάθος.

– Πώς είναι να ανήκεις σε μία εταιρεία, όπως η Panic, που είναι ουσιαστικά αυτήν τη στιγμή η δισκογραφία στη χώρα μας;

Εγώ για να καταλάβεις, είμαι ουσιαστικά από τα μέλη, τα οποία… έχτισαν την εταιρεία. Από τα πρώτα τέσσερα με πέντε μέλη. Ηταν οι Playmen, η Demy, ο Μηδενιστής, ο Alex Leo και εγώ. Είχε η εταιρεία ένα όραμα για να φέρει κάτι καινούριο και αυτό την έκανε να ξεχωρίσει. Στηρίχθηκε, επένδυσε πάνω σε αυτό και γι’ αυτό πέτυχε και διαφέρει. Εχουμε περάσει πάρα πολύ ωραίες στιγμές. Υπάρχει μία φοβερή συνεργασία, και αν και δεν διαθέτω την τεράστια δισκογραφική εμπειρία, παρατηρώ ότι έχει όρεξη για να γίνονται πράγματα διαφορετικά. Δεν φοβάται να πραγματοποιήσει κάτι πρωτόγνωρο, γι’ αυτό έχουμε ταιριάξει σαν εταιρεία. Οπως και η συνεργασία μου με την Αγγελική Ηλιάδη. Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Κάτι που δεν πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος.

– Για τέλος, μίλησέ μας για τις φιλοδοξίες για το μέλλον και αν υπάρχει κάποιο μεγάλο όνειρο…

Εγώ ξεκίνησα και σε μία πολύ μικρή ηλικία. Δεν ξέρω αν ήμουν τυχερός, ή αν έτυχε ή απλά δούλεψα πολύ και επιβραβεύτηκα. Στα 20 μου ξεκίνησα και τώρα είμαι στα 27 μου. Ποτέ δεν σταματούν τα όνειρα γιατί η μουσική εξελίσσεται, νιώθω ότι έχει ανοίξει το… παιχνίδι. Κάτι που συμβαίνει από το ίντερνετ ξεκάθαρα. Θα ήθελα, λοιπόν, να πάρω επιπλέον γνώσεις και από ανθρώπους του εξωτερικού. Και ξέρεις, δεν με ενδιαφέρει και τόσο από πού, γιατί πλέον έχει αλλάξει και ο τρόπος επικοινωνίας, το ίντερνετ και τα social media, είμαι ανοιχτός στο μέλλον να παντρέψω τη μουσική μου και με άλλες κουλτούρες. Δεν έχω όριο στη μουσική μου. Ας είναι και από το… Περού!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή