Διανύουμε μεταγραφική περίοδο… φωτιά. Όπως ο υδράργυρος είναι στα ύψη και η ζέστη ταλαιπωρεί σχεδόν όλη την Ευρώπη, έτσι και τα ποσά που παίζουν στις μεταγραφές είναι δυσθεώρητα… Παίκτες πάνε κι έρχονται, γίνονται μεταγραφές που κοστίζουν δεκάδες εκατομμύρια, ενώ ξεχωρίζει αυτή του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν η οποία “έσκασε” 222 εκατ. ευρώ για να τον πάρει από την Μπαρτσελόνα.
Και φυσικά δεν είναι μόνο τα ποσά που δίνονται για τις αγορές ποδοσφαιριστών. Είναι και τα συμβόλαια που υπογράφουν οι ακριβοπληρωμένοι παίκτες, όπως ο Βραζιλιάνος πρώην της Μπάρτσα και νυν της Παρί, ο οποίος θα έχει λαμβάνειν 30 εκατ. ετησίως! Και εννοείται πως δεν είναι μόνο αυτός, αφού κι άλλα μεγαθήρια, όπως η Γιουνάιτεντ και η Σίτι, στρώνουν πακτωλό χρημάτων στους παίκτες που θέλουν και τους αποκτούν με συνοπτικές διαδικασίες.
Και κάπου εδώ έρχεται το φλέγον ερώτημα: υπάρχει άραγε Financial Fair Play; Λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, ο οποίος ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία στο ποδόσφαιρο με σκοπό να ελέγξει τα… ανεξέλεγκτα πάρε-δώσε που λαμβάνουν χώρα εδώ και αρκετά χρόνια; Η UEFA, που τόσο κόπτεται για την οικονομική σταθερότητα και εύρυθμη λειτουργία των ομάδων-μελών της, δεν έχει να κάνει κάποια παρέμβαση;
Φίλοι μου, τα λεφτά που πηγαινοέρχονται, κύρια από ομάδες όπως η Παρί, η Σίτι, η Μίλαν, σύλλογοι δηλαδή που έχουν περάσει σε χέρια Ασιατών, είτε Άραβες είναι αυτοί είτε Κινέζοι, είναι πραγματικά εκτός λογικής. Υποτίθεται πως το FFP πρέπει να εφαρμόζεται και οι ομάδες να έχουν ισοσκελισμένα τα έσοδα και έξοδά τους, ώστε να αποφεύγονται ανοίγματα που θα οδηγήσουν στη χρεοκοπία, αλλά και για να μην προκαλείται το κοινό αίσθημα στην Ευρώπη της κρίσης. Όμως, αυτό που συμβαίνει είναι κωμικό. Τα μεγαθήρια γράφουν κανονικά στα… παλιά τους τα παπούτσια τον έλεγχο και σπαταλούν χρήματα με το τσουβάλι, χωρίς κανείς να ευαισθητοποιείται.
Ναι, τώρα θα πείτε ότι τυπικά είναι κατοχυρωμένες οι ομάδες, αφού βρίσκουν παραθυράκια και οι πληρωμές γίνονται μέσω… τρίτων. Η ουσία δεν αλλάζει, όμως. Η Παρί, για παράδειγμα, έδωσε 222 εκατ., άλλα 30 τον χρόνο στον Νεϊμάρ συν τα μπόνους υπογραφής, ετοιμάζεται να σκάσει άλλα 180 για τον Εμπαπέ και γενικά δεν ξέρει πού να πρωτοξοδέψει τα εκατομμύριά της. Άραγε, τα έσοδά της είναι τόσα πολλά ώστε να καλύπτουν τέτοια τεράστια ανοίγματα; Μήπως αδιαφορεί πλήρως για τις επιταγές της UEFA και συνεχίζει να εφαρμόζει την επεκτατική της πολιτική;
Από την πλευρά τους, η Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ποιούν τη νήσσαν, δηλαδή κάνουν την πάπια… Είναι δυνατόν να κυνηγάνε τους μικρομεσαίους συλλόγους, να τιμωρούν ομάδες με βαριές ποινές επειδή ξέφυγαν λίγο από τον προϋπολογισμό τους και να αφήνουν να γίνονται τέτοια deal με ποσά που ξεπερνούν τη λογικά; Δυο μέτρα και δυο σταθμά είναι εντέλει η πειθαρχία που θέλει να επιβάλει η UEFA, ή μήπως άγεται και φέρεται από τα ασιατικά συμφέροντα, έχοντας και η ίδια κάποια οφέλη από όλο αυτό;
Όπως και να ‘χει, έχει χαθεί το μέτρο εντελώς και δεν υπάρχει τσίπα… Οι κανονισμοί καταπατούνται με ξεδιάντροπο τρόπο με τη ανοχή των Ομοσπονδιών. Το ποδόσφαιρο δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο, αλλά θα μετατραπεί σε ένα παιχνίδι δισεκατομμυριούχων που θα διαγωνίζονται στο ποιος θα ξοδέψει τα περισσότερα. Κρίμα…
