Τα καλά νέα από το Λος Άντζελες είναι ότι ο Βασίλ Λοματσένκο πρόκειται να έχει αγώνα στις 7 Δεκεμβρίου. Τα ακόμα καλύτερα είναι η πιθανότητα να μπει στο ρινγκ με τον αρτιστίκ Κουβανό, έναν αποστάτη των καστρικών αρχών, με το όνομα Γκιγιέρμο Ρίγκοντο. Ο Ουκρανός μπορεί επαγγελματικά να έχει ρεκόρ 8-1 αλλά είναι ένας θρύλος της ερασιτεχνικής πυγμαχίας. Έχει ρεκόρ 396-1 (!). Δύο φορές “χρυσός” ολυμπιονίκης, το 2004 και το 2008, όσες δηλαδή και ο Ρίγκοντο.
Τα ξημερώματα της Κυριακής, βέβαια, ο “Λόμα” έκανε τον Μιγκέλ Μαριάγκα μία από χόρτα. Ως είθισται στις αναμετρήσεις του Ουκρανού, ο Μαριάγκα δεν σηκώθηκε για τον ένατο γύρο. Το ίδιο έκανε και ο προηγούμενος αντίπαλός του, ο Νίκλας Γουόλτερς, στον όγδοο. Οι ειδικοί θεωρούν τον Λοματσένκο τον κορυφαίο pound for pound στον κόσμο και ας έχει κάνει μόνο 10 αναμετρήσεις, με την ήττα από το Μεξικανό Ορλάντο Σαλίδο να αποτελεί αστερίσκο. Pound for pound είναι εκείνος ο πυγμάχος που ξεκινάει από μία κατηγορία με βάση τα κιλά του και ανεβάζει συνήθως ή κατεβάζει για να μπορεί να διεκδικεί τίτλους πάνω από αυτά. Αυτός είναι και ο καβγάς που γίνεται και ο Ρίγκοντο έχει ξεσαλώσει, αποκαλώντας τον Λοματσένκο”cherry picker” *. Ο Λοματσένκο δηλώνει ότι δεν έχει πρόβλημα και ότι, για αυτά που γράφει ο Ρίγκοντο στο twitter, θα τον ρίξει τανάσκελο στο ρινγκ. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο Ρίγκοντο είναι στην κατηγορία κιλών super bantamweight, ενώ ο Ουκρανός διατήρησε τον τίτλο του στη junior lightweight, ενώ μεσολαβούν οι κατηγορίες featherweight και super featherweight. Ο Λοματσένκο ζητάει το αυτονόητο: Να ανέβει ο Ρίγκοντο (με τις 475 ερασιτεχνικές αναμετρήσεις και τις 12 ήττες) κιλά για να τον αντιμετωπίσει στα δικά του. Όπως έκανε ο σπουδαίος Μάνι Πακιάο, πρωταθλητής σε 8 κατηγορίες, ο Λοματσένκο θέλει να ανεβαίνει. Ο Ρίγκοντο θα χαλάσει το σώμα του αν γίνει πιο βαρύς. Αυτή τη στιγμή ο Ρίγκοντο ζυγίζει 122 λίβρες, 55,34 κιλά δηλαδή, και ο Λοματσένκο πάνω από 130 λίβρες, δηλαδή 59 κιλά. Αυτό που θέλει ο Κουβανός είναι να βρεθούν στη μέση, δηλαδή στις 126 λίβρες, σχεδόν 57 κιλά. Ο Λοματσένκο δεν θέλει ούτε να το ακούει.
- Cherry picker είναι ο πυγμάχος που επιλέγει αντιπάλους τους οποίους είναι σίγουρος ότι θα νικήσει, για να μεγαλώσει το νικηφόρο ρεκόρ του ή να μεγαλώσει το status quo του στους πυγμαχικούς κύκλους. Περιώνυμος είναι ο Φλόιντ Μέιγουεδερ, ο οποίος αυτήν τη στιγμή βρίσκεται ακριβώς στο ρεκόρ του Ρόκι Μαρτσιάνο, 49-0, και με τον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ στις 26 Αυγούστου το πιθανότερο είναι να φθάσει στο 50-0. Βεβαίως, ο Μαρτσιάνο ήταν βαρέων βαρών και έχει πυγμαχήσει επισήμως με τον Τζο Λούις και τον Έζαρντ Τσαρλς, εκτός των άλλων. Ο Μέιγουεδερ έχει τους δικούς του καλούς αντιπάλους, αλλά είτε είναι washed up, όπως στην περίπτωση του σχεδόν συνταξιούχου Όσκαρ ντε λα Χόγια και του Ρίκι Χάτον, είτε έρχονται από κατώτερες κατηγορίες κιλών, όπως ο Μάνι Πακιάο και ο Μιγκέλ Κότο.
Η αλήθεια ουδείς ξέρει ποια είναι. Ποιος αποφεύγει τον αγώνα και αν τα χρήματα είναι καλά. Από την πλευρά του Λοματσένκο λέγεται πως ο Ρίγκοντο, με το παρατσούκλι «El Chacal», δηλαδή “Το Τσακάλι”, δεν σηκώνει καν το τηλέφωνό του, για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες και, κυρίως, οι οικονομικές παράμετροι του επικείμενου αγώνα. Ο Ρίγκοντο ξεσαλώνει στο twitter. “Ακόμα και ο μικρός γιος μου μπορεί να νικήσει κάποιον που δεν επιστρέφει χτυπήματα. Ανέβασε βίντεο του προπονητή -και τώρα σχολιαστή- Τέντι Άτλας, να λέει ότι έχει την ακρίβεια και την ποιότητα να κοντράρει τον Λοματσένκο και έγραψε,”υπάρχει λόγος που κάνουν προτάσεις που πρέπει να αρνηθώ: Είναι επειδή ξέρουν ότι ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ”. Αυτή η πιθανότητα, του προλόγου, είναι από μικρή έως ελάχιστη. Ο Λοματσένκο έδωσε μία συνέντευξη στο ESPN, με τον Μάικι Γκαρσία να εμφανίζεται σε ένα διάλειμμα και να τον γνωρίζει, σε διαχυτικό μοτίβο. Σε βίντεο χρήστη του youtube που ασχολείται με την πυγμαχία, ο ίδιος ο Γκαρσία είπε να βρεθούν οι δυο τους στα lightweight, δηλαδή τα ελαφρά βάρη, ώστε να αγωνιστούν μεταξύ τους. Ο Λοματσένκο συμφώνησε με εγκαρδιότητα. Ο Ουκρανός θα πρέπει να ανέβει μία κατηγορία, που είναι ζήτημα ενός μυϊκού κιλού, ενώ ο Γκαρσία, που είναι στα super welterweights, θα πρέπει να κατέβει δύο. Ο Λοματσένκο ίσως να έχει ως μακροπρόθεσμο στόχο να φθάσει μέχρι τα μεσαία βάρη, τα middleweights, κάτι που θα σημαίνει ότι θα πρέπει να περάσει 7 κατηγορίες βάρους, οπότε και, θεωρητικά, θα μπει στη συζήτηση για τον κορυφαίο pound for pound, αν όχι όλων των εποχών τότε, του τελευταίου μισού αιώνα. Αυτή η συζήτηση δεν παίζει ακόμα, ίσως να γίνεται στα κρυφά, αφού ο Λοματσένκο μπορεί να έχει “καθαρίσει” την κατηγορία που βρίσκεται τώρα, αλλά δεν έχει παίξει με τους καλύτερους των υπόλοιπων κατηγοριών. Πάντως, η καλή έξωθεν μαρτυρία ήδη τον ακολουθεί. Μετά το νοκ άουτ του στον Ρομάν Μαρτίνες, δήλωσε στον Μαξ Κέλερμαν του ESPN ότι θέλει να γίνει ο κορυφαίος pound for pound και ο δημοσιογράφος και σχολιαστής δεν τον αποθάρρυνε. Αντιθέτως, είπε στην υπέροχη φωνή που ακούει στο όνομα Τζιμ Λάμπλεϊ, ότι «υποψιάζομαι ότι είναι ο κορυφαίος μποξέρ στον κόσμο σήμερα». Και ο τελευταίος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Ο θρυλικός Μπομπ Άρουμ, σπουδαίος promoter αναμετρήσεων, δικηγόρος και επιχειρηματίας (πάει να πει, δεν θέλεις να σε αντιπαθήσει), δήλωσε προσφάτως ότι είναι ο κορυφαίος πυγμάχος που έχει δει από την εποχή του Μοχάμεντ Αλί. Μπορεί να φταίει η ηλικία, στις 8 Δεκεμβρίου κλείνει τα 86 του, αλλά εδώ πρόκειται για έναν άνθρωπο που κανόνισε όλες τις αναμετρήσεις των fab 4 τη δεκαετία του ’80 (το Χάγκλερ-Χερνς, το Χάγκλερ-Ντουράν, το Χερνς-Λέοναρντ), αλλά και σπουδαίες αναμετρήσεις των βαρέων βαρών, όπως ήταν εκείνη του Εβάντερ Χόλιφιλντ με τον Τζορτζ Φόρμαν, στις 19 Απριλίου του 1991 στην Ατλάντικ Σίτι.
Τι σημαίνει Hi-Tech
Η πυγμαχία, επειδή ήταν πάντα στην κορυφή των προτιμήσεων των ανδρών θεατών, ήταν δύσκολη για να κανονίζεις αγώνες. Οι κορυφαίοι πυγμάχοι έπρεπε να βρίσκονται στα ίδια κιλά και, αν δεν έχεις γνώση τι σημαίνει να χάσεις δύο κιλά ή να πάρεις, θα μπορούσες να υποθέτεις ότι όλες οι συζητήσεις διυλίζουν τον κώνωπα. Ο Μαξ Κέλερμαν, επίσης, το έθεσε ως εξής: “Οι πυγμάχοι σταματούν να μπαίνουν στο ρινγκ όταν σταματούν να πληρώνονται”. Ακόμα και αυτό, όμως, κάνει πιο δύσκολη την αναμέτρηση δύο πυγμάχων blue chip, αφού η προσφορά πρέπει να είναι συμφέρουσα, ώστε να αναλογεί στην πιθανή πτώση του status quo. Κάποτε ο Μάρβιν Χάγκλερ, έχοντας “καθαρίσει” όλη την κατηγορία κιλών στην οποία ο ίδιος απευθυνόταν, τα μεσαία βάρη, έψαχνε αντίπαλο για να αγωνιστεί. Για αυτό ζητούσε από πυγμάχους από κατώτερες κατηγορίες να ανέβουν στα κιλά, ώστε να τους αντιμετωπίσει. Ωστόσο, ο ίδιος δεν το έκανε. Τον κάλεσε στο τηλέφωνο ο Κεν Νόρτον, βαρέων βαρών πυγμάχων, ζητώντας του να ανέβει ο ίδιος κιλά για να αναμετρηθούν. Ο Χάγκλερ δεν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Αντιθέτως, αργότερα έχασε από τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, που έχει νικήσει και τους τρεις από τους μεγάλους μποξέρ του ’80, τον Ρομπέρτο Ντουράν, τον Τόμας Χερνς και τον Χάγκλερ (έστω κι αν ο τελευταίος θεωρεί πως τον έκλειψαν), οπότε μπαίνει στη συζήτηση για τον pound for pound, ίσως μόνο κάτω από τον Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον, αν και ο Ντουράν ήταν εκείνος που ξεκίνησε από το χαμηλότερο βάρος.
Για τους περισσότερους πυγμάχους το να χάσουν κιλά αποτελεί μείζον ζήτημα. Ο Ρόι Τζόουνς τζούνιορ, παραδείγματος χάρη, είναι μία κλασική περίπτωση η οποία την πάτησε άσχημα όταν έχασε κιλά. Ο πυγμάχος από την Πενσακόλα της Φλόριντας, που στα 48 του ψάχνει ακόμα για αγώνες, θα μπορούσε να λογίζεται ως ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του μποξ, αλλά ο ίδιος χάλασε το θρύλο του. Ξεκίνησε στα middleweight (μεσαία βάρη), αφού του έκλεψαν σε μία χυδαία σφαγή στη Σεούλ το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, νικώντας τον Μπερνάρντ Χόπκινς, πέρασε από τα super middleweight (βαρέα μεσαία βάρη), νικώντας τον Τζέιμς Τόνι, έγινε πυγμάχος στην κατηγορία junior heavyweight, στην οποία νίκησε τον Κέβιν ΜακΚάλουμ και γνώρισε την πρώτη ήττα της καριέρας του από τον Μοντέλ Γκρίφιν –χάνοντας μόνο επειδή έριξε γροθιά στον Γκρίφιν όντας ήδη στο έδαφος, με το δεύτερο να υποκρίνεται τέλεια ότι η τελευταία μπουνιά τον έθεσε ολοκληρωτικά εκτός μάχης- συνέτριψε τον Μοντέλ Γκρίφιν στη ρεβάνς και ανέβηκε στα heavyweight, στα οποία κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο νικώντας τον πρωταθλητή Τζον Ρουίς. Ήταν το 2002 και κανονιζόταν αγώνας με τον Μάικ Τάισον, ο οποίος δεν έγινε. Ο Τζόουνς «τσίμπησε» στις απειλές του Αντόνιο Τάρβερ σε μία συνέντευξη Τύπου που έδωσε και αποφάσισε να κατέβει στα light heavyweight για να τον αντιμετωπίσει. Τον νίκησε στους 12 γύρους, με τον Τάρβερ να διαμαρτύρεται ότι τον έκλεψαν και στη ρεβάνς ο τελευταίος τον έβγαλε νοκ άουτ στο δεύτερο γύρο. Η καριέρα του Τζόουνς πήρε την κατιούσα και, με λίγες εκλάμψεις, παραδείγματος χάρη τη νίκη του επί του Φέλιξ Τρινιντάντ, στο τελευταίο ματς της καριέρας του δεύτερου, κατάφερε να ρίξει επίπεδο στη θέση του στην παγκόσμια πυγμαχία. Από τα middleweight στα heavyweight με τίτλους δεν το είχε καταφέρει κανείς, έως τότε, στην ιστορία. Το χάσιμο των κιλών, από τα 93 στα 88, στοίχισε στον Τζόουνς την ευελιξία του. Θα μπορούσε να έχει σταματήσει στην αναμέτρηση με τον Ρουίς. Δεν είναι ότι δεν είχε πράγματα να κάνει: ράπερ, ηθοποιός, με μία πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά σε τηλεοπτικό δίκτυο να τον περιμένει. Αν είχε σταματήσει στον Ρουίζ, με ρεκόρ 48-1, θα ήταν σίγουρα στους 15 κορυφαίους όλων των εποχών –και αυτό με πολλή αυστηρότητα.
Ο Ρόι Τζόουνς τζούνιορ ήταν ένας καταπληκτικός πυγμάχος της δεκαετίας του ’90 και των αρχών του μιλένιουμ. Ήταν οι Blues brothers, αν έκαναν ραπ. Έπρεπε να φθάσει στη 18η αναμέτρηση της καριέρας του για να βρεθεί κάποιος που να βγάλει όλο τον αγώνα, ο Χόρχε Κάστρο, τον οποίο νίκησε με ομόφωνη απόφαση. Και έπρεπε να φτάσει στο νούμερο 50 αγώνα της καριέρας του για να νικήσει κάποιον με πλειοψηφία, δηλαδή τον Αντόνιο Τάρβερ. Για 15 ολόκληρα χρόνια-και εξαιρουμένης της επιπολαιότητας με τον Γκρίφιν- ο Ρόι Τζόουνς νικούσε όλους τους αντιπάλους του είτε με νοκ άουτ είτε με τεχνικό νοκ άουτ είτε επειδή δεν σηκωνόντουσαν από την καρέκλα τους είτε με ομόφωνη απόφαση. Δεν είναι τυχαίο το παράδειγμά του. Στον αγώνα με τον Ντέιβιντ Τελέσκο, ο Τζόουνς, ο οποίος χόρευε μέσα στο ρινγκ, κοροΐδευε τους αντιπάλους του και έδινε ένα πραγματικό σόου, αποφάσισε να τον προκαλέσει οδηγώντας σε κάτι που, αν δεν ήταν σίγουρα, έμοιαζε πολύ με ταπείνωση. Με το αριστερό χέρι του τον προσκαλούσε να τον χτυπήσει, ενώ πήγαινε και στηνόταν στο στύλο του ρινγκ, περιμένοντάς τον. Ο κόσμος, βεβαίως, ζητωκραύγαζε. Το ίδιο έκανε πριν από λίγες μέρες ο Λοματσένκο με τον Μαριάγκα. Στην εκπομπή «first take» του ESPN ο παρουσιαστής είπε, «δεν το έχω ξαναδεί ποτέ αυτό», ωστόσο ο δημοσιογράφος Στίβεν Α. Σμιθ απάντησε, «εγώ το έχω (ξαναδεί)». Στο άνωθεν βίντεο, στο 2’20’’. Στο κάτωθί, στο 0’56’’.
Όπως ο Τζόουνς, ο Λοματσένκο είναι ένας πυγμάχος που δεν έχει ξαναδεί. Το παρατσούκλι του είναι «Hi-Tech», που σημαίνει Higher Technology, αλλά θα μπορούσε να σημαίνει και Higher TechniqueΟ Μπομπ Άρουμ είπε ότι «όπως ο Φλόιντ Μέιγουεδερ είναι αμυντική ιδιοφυία, αλλά η διαφορά είναι πως ψάχνει το νοκ άουτ, ψάχνει για ανοίγματα, για τρόπο να τελειώσει την αναμέτρηση». Αν αγωνιστεί με τον Ρίγκοντο τώρα, που ο Κουβανός είναι μεν σε εξαιρετική κατάσταση (με 17-0) αλλά 36 χρόνων, καθώς άργησε να αυτομολήσει, και τον νικήσει, ο Λοματσένκο, που είναι 29 και έχει ακόμα τουλάχιστον 6 χρόνια σε πολύ υψηλό επίπεδο, θα έχει βάλει ένα παράσημο. Μόνο που, στο παρόν, ο αγώνας θα πρέπει να γίνει με τους όρους του. Ο Ρίγκοντο δεν έχει αντιπάλους στα super bantamweight, ενώ ο «Λόμα» μπορεί να βρίσκει όσο ανεβαίνει. Στο τέλος φαίνεται πως ο πρωτος βγαίνει περισσότερο ζημιωμένος από τον αγώνα που δεν γίνεται.
