Ένα ανοιξιάτικο βράδυ τον Μάιο του 2003, στο “Θέατρο των Ονείρων”, το “Ολντ Τράφορντ”, οι παίκτες της Μίλαν αγκαλιασμένοι πανηγύριζαν την κατάκτηση του πιο σπουδαίου τροπαίου σε συλλογικό επίπεδο. Το κύπελλο του Τσάμπιονς Λιγκ ταξίδευε από χέρι σε χέρι, από χείλη σε χείλη και όλοι ήθελαν να το πιάσουν, να το ακουμπήσουν, να το σηκώσουν στον αέρα με περηφάνια… Ο Ρούι Κόστα, ο Μαλντίνι, ο Νέστα, ο Ζέεντορφ και οι υπόλοιποι είχαν μόλις νικήσει τη Γιουβέντους στα πέναλτι, με το τελευταίο χτύπημα του Σεβτσένκο να τους στέλνει στα ουράνια.
Όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Όλοι; Όχι… Ένας από τους “ροσονέρι” ήταν γονατισμένος, με τα χέρια στο πρόσωπο, μόνος του αλλά σαν να μιλούσε σε κάποιον. Ο Κάχα Καλάτζε, μέσα στη γενική ευφορία και τους πανηγυρισμούς, δεν μπορούσε να αφεθεί… Μια σκέψη τον βασάνιζε, καθώς ζούσε ήδη δύο χρόνια ένα προσωπικό δράμα, που με κόπο παραμέριζε στο μυαλό του για να συγκεντρωθεί στις υποχρεώσεις του με τη Μίλαν. Και τα κατάφερνε τόσο καλά, που στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης…
Το 2001 ο Γεωργιανός αμυντικός έκανε το σπουδαιότερο βήμα στην καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή για τη Μίλαν, από την Ντιναμό Κιέβου στην οποία αγωνιζόταν. Η χαρά του ήταν τεράστια, αφού μια από τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο ήθελε τις υπηρεσίες του. Αυτή η ευτυχία δεν κράτησε πολύ, καθώς ο αδερφός του Κάχα, Λέβαν, φοιτητής της ιατρικής, έπεσε θύμα απαγωγής από δύο αγνώστους που προσποιούνταν τους αστυνομικούς. Στις 23 Μαΐου του 2001, λοιπόν, στην Τιφλίδα, ένας νεαρός φοιτητής αρπάχτηκε από σπείρα απαγωγέων που ζητούσαν λύτρα από την οικογένειά του, ύψους 375.000 δολαρίων!
Παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού της Γεωργίας για έγκαιρο εντοπισμό και απελευθέρωσή του, ο καιρός περνούσε και ο Λέβαν Καλάτζε παρέμενε στα χέρια των εγκληματιών, οι οποίοι συνεχώς ανέβαζαν τις απαιτήσεις τους. Ήξεραν για το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο του Κάχα με τη Μίλαν και πόνταραν ακριβώς εκεί για να εισπράξουν περισσότερα χρήματα. Ακόμα και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ευαισθητοποιήθηκε και δήλωνε πρόθυμος να πληρώσει τα λίτρα, ωστόσο οι διαβεβαιώσεις της γεωργιανής κυβέρνησης έκαναν λόγο για άμεση επίλυση της υπόθεσης.
Τίποτα, όμως, δεν φαινόταν στον ορίζοντα… Ο Καλάτζε έπαιξε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουβέντους σε όλο το ματς και έχασε και πέναλτι στην ψυχοφθόρα διαδικασία, ωστόσο ο Αντρέι Σεβτσένκο ευστόχησε στο τελευταίο και χάρισε το τρόπαιο στους “ροσονέρι”. Ανακουφισμένος και παράλληλα απελπισμένος, ο Κάχα δήλωνε μετά το τέλος του τελικού: “Δεν περνάει ούτε μέρα που να μην ξυπνήσω και να προσευχηθώ για τον αδερφό μου. Έχουν περάσει 2 χρόνια και ακόμα βρίσκεται μακριά μας. Δεν ξέρω καν αν είναι ζωντανός ή νεκρός. Κάθε μέρα ζητάω από τον Θεό να τον φέρει πάλι κοντά μας”…
Δυστυχώς για τον Κάχα Καλάτζε και την οικογένειά του, ο Λέβαν βρέθηκε νεκρός πέντε χρόνια μετά την απαγωγή του, μαζί με άλλα 7 πτώματα. Το χτύπημα ήταν σκληρό, η εμπιστοσύνη του Γεωργιανού για το κράτος κλονίστηκε και εξέφρασε την επιθυμία να αλλάξει υπηκοότητα και να πολιτογραφηθεί Ουκρανός. Ωστόσο, η αγάπη του για τους συμπατριώτες του τον έκανε να αλλάξει γνώμη και να ιδρύσει κοινωφελείς οργανισμούς, αλλά και να εμπλακεί με την πολιτική ζωή του τόπου του.
Τώρα ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει αναδείξει η Γεωργία είναι αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπηρετεί τη χώρα του όσο πιο πιστά μπορεί. Ένας σπουδαίος αθλητής και ένας μεγάλος μαχητής…
