Η στιγμή των play off του ΝΒΑ είναι μακράν αυτή: Ο Ζάζα Πατσούλια να βάζει εις διπλούν το πόδι του πάνω στο πεδίο βάσης του Καγουάι Λέοναρντ μετά το σουτ του τελευταίου από τη γωνία. Ήταν ο πρώτος τελικός της Δύσης και οι Σαν Αντόνιο Σπερς προηγούνταν με 23 πόντους μέσα στο Όκλαντ. Ο Καγουάι αποχώρησε υποβασταζόμενος, οι Γουόριορς νίκησαν σε αυτό το παιχνίδι, οι πρώην οπαδοί των Λος Άντζελες Λέικερς οπαδοί τους πανηγύρισαν έξαλλα και τα επόμενα τρία ματς ήταν μονόμπαντα, διότι, εκτός των άλλων, η ομάδα του Στιβ Κέρ δεν έχει την αφέλεια που είχαν οι Χιούστον Ρόκετς, όταν κατάφεραν να χάσουν με 39 πόντους μέσα στην έδρα τους τον έκτο ημιτελικό Δύσης με τους Σπερς σε ματς που δεν έπαιξε ούτε ο Τόνι Πάρκερ ούτε ο Καγουάι Λέοναρντ. Όποια αλχημεία κι αν έκανε ο υπέροχος Γκρεγκ Πόποβιτς δεν ήταν αρκετή.
Τώρα, μετά το «διπλό» στο Κλίβελαντ, οι Γουόριορς δεν πρόκειται μόνο να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, αλλά είναι πιθανό να το κάνουν με 16-0, κάτι που ουδείς έχει κάνει ως τώρα. Το έχει πει εδώ και καιρό ο φίλος μου ο Αντώνης, οπότε πρέπει να του δώσω τα εύσημα: δεν ανακάλυψε την Ατλαντίδα, αλλά δεν το λες εύκολα, ειδικά για μία ομάδα η οποία έγινε η πρώτη με 73 νίκες σε κανονική περίοδο που έχασε σειρά τελικών από 3-1 υπέρ της. Θα είναι καταπληκτικό κατόρθωμα, το οποίο, ωστόσο, αφορά μόνο στον οργανισμό. Αυτά τα play off είναι από τα πιο μονόμπαντα στην ιστορία. Οι τελικοί των περιφερειών, εξαιρουμένου του πρώτου των Γουόριορς με τους Σπερς, είχαν μεγάλη απόσταση από αυτό που θα είχε ενδιαφέρον. Τώρα, ναι μεν οι Μπόστον Σέλτικς νίκησαν τους Καβαλίερς στο Κλίβελαντ με το τρίποντο του Έιβερι Μπράντλεϊ στην εκπνοή (κάτι που λειτούργησε σε μένα πολύ… κατασταλτικά, αφού ένιωσα θαυμασμό για τον Γιόνας Γερέμπκο- η σχεδία από την οποία πιάνεσαι προκειμένου να μην πνιγείς δεν χρειάζεται να είναι από μαόνι, αρκεί να κάνει τη δουλειά για να τη λατρέψεις εσαεί, διαιρέστε το με το έξι εκατομμύρια, εννιακόσιες πενήντα δύο χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα επτά και θα έχετε κάποια ψιλοσυμβατή αναλογία), όμως η σειρά ήταν ήδη 0-3, άσε που δεν ξέρεις ποτέ το χειρισμό των ομάδων και πότε κάνουν τη μικρή ή μεγάλη κοιλιά τους ή ακόμα και την επιστήμη του ημερολογίου.
Αυτήν τη στιγμή, που είναι δεδομένο ότι η σειρά δεν γυρνάει, οι Γουόριορς πρέπει να κάνουν το 16-0. Θα είναι τρολιά να τους το χαλάσουν στο τέταρτο παιχνίδι οι Καβαλίερς, αν μπορούν κιόλας. Και είναι δεδομένο ότι το μπάσκετ που παίζουν τους καθιστά υπερομάδα: οι Γουόριορς της τριετίας θα μπορούσαν άνετα να διεκδικήσουν το best ever αν δεν ήταν οι τρεις τελευταίοι περυσινοί τελικοί, το απόλυτο αριστούργημα του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Αλλά φέτος και σε περίπτωση που δεν χάσουν πάνω από ένα ματς από εδώ και πέρα, είναι η μάλλον κορυφαία ομάδα για μία χρονιά. Το 16-0 στα play off είναι συγκλονιστικό κατόρθωμα, αναλογικά ίσως μεγαλύτερο και από το triple double του Ράσελ Γουέστμπρουκ σε μία σεζόν. Αυτήν τη στιγμή έχουν ένα μέσο όρο διαφοράς της τάξης των 15,4 πόντων, αλλά δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας περιόδου είναι και λίγο… σορολόπ, αφού δεν παίζουν οι βασικοί της ομάδας, μια και στις περισσότερες περιπτώσεις η νίκη έχει κριθεί. Από τις 15 νίκες, μόνο σε 4 περιπτώσεις είχαν τη μεγαλύτερη διαφορά τους στην τέταρτη περίοδο: Στο πρώτο (+12) και το δεύτερο (+16) ματς με τους Μπλέιζερς στον πρώτο γύρο των play off, στο πρώτο ματς των τελικών της Δύσης με τους Σαν Αντόνιο Σπερς, (+11) και στον τρίτο τελικό, όταν επέστρεψαν για να πάρουν το παιχνίδι. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις, στο δεύτερο παιχνίδι με τους Μπλέιζερς και το πρώτο με τους Σπερς, ανάλογη ήταν η διαφορά στο 1ο και το 3ο δωδεκάλεπτο αντιστοίχως. Οι Γουόριορς έχουν επτά καλύτερες διαφορές στην πρώτη περίοδο, στο 4ο παιχνίδι με τους Μπλέιζερς (+22), στα 4 ματς με τους Γιούτα Τζάζ (+6, όπως και στη δεύτερη περίοδο, +18, +10 και +22) και στο δεύτερο παιχνίδι με τους Σπερς (+17). Σε ό,τι αφορά στο τρίτο δωδεκάλεπτο, που ήταν το καλό τους στην κανονική περίοδο του ΝΒΑ, μόνο 4 φορές χρειάστηκε να επιταχύνουν: στο τρίτο παιχνίδι με τους Μπλέιζερς (+12) και στα δύο πρώτα ματς με τους Καβαλίερς στους τελικούς (+13 και +11). Αλλά, άπαξ και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το uptempo game τους, που είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί, από μερικά πράγματα μπορούμε να καταλάβουμε τη δυναμική και το ρυθμό τους: σήμα κατατεθέν είναι, για τον υπογράφοντα, τα λαχανιάσματα του ΛεΜπρόν Τζέιμς πριν καν μπει η τέταρτη περίοδος του ματς. Για το βιονικό παίκτη του ΝΒΑ, που έχει ακόμα τουλάχιστον 5 χρόνια σε αυτό το επίπεδο, αυτό ήταν στραπάτσο. Ο ΛεΜπρόν κάνει ούτως ή άλλως υπερπροσπάθεια: είναι ο κορυφαίος παίκτης μπάσκετ στον πλανήτη και ξέρει πώς να διαχειρίζεται τον εαυτό του. Πριν καν μπουν στον τρίτο γύρο, οι Καβαλίερς έκαναν μισό μήνα διακοπές- αρκετό για να γεμίσει με καύσιμα ο ΛεΜπρόν τον οργανισμό του. Αλλά ούτε αυτός αντέχει τον απίθανο ρυθμό των Γουόριορς.
Από τη στιγμή που οποιαδήποτε σύγκριση είναι άτοπη, τότε πρέπει να ενέχει, αναγκαστικά, το υποκειμενικό στοιχείο. Ο Μάικλ Τζόρνταν συγκλόνιζε τον κόσμο. Όταν αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ, σταμάτησε την τροχιά της η Γη. Και όταν έβαλε το τελευταίο σουτ με τους Γιούτα Τζαζ, ο κόσμος γονυπετής προσευχήθηκε στην κλίνη του. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς δεν μπορεί να γίνει Τζόρνταν για λόγους μυριάδες, αλλά η αίσθησή του για το μπάσκετ είναι πιο δυνατή από οποιονδήποτε. Ο Τζόρνταν είχε ένστικτο και τάση βίας Τζον Ντο, σαδισμό Ρασπούτιν και ακρίβεια Ντμίτρι Ζάιτσεφ, αλλά ο Τζέιμς είναι ο Ντα Βίντσι του μπάσκετ. Ξέρει το σπορ τόσο καλά και φτάνει σε βάθη που ουδείς έχει φθάσει ξανά ως τώρα. Η παραδοχή είναι δύσκολη σε ό,τι αφορά το κομμάτι της γνώσης, διότι είναι ένας «χτισμένος» αθλητής, ένα freight train, όπως τον αποκαλούν οι σχολιαστές και οι δημοσιογράφοι όταν παίρνει το διάδρομο για να φτάσει στο καλάθι, όμως η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που κάνει την κίνηση της ομάδας του να σημαίνει κάτι δεν έχει εμφανιστεί ξανά στο μπάσκετ. Αυτοί είναι οι 8οι τελικοί της καριέρας του και έχει νικήσει μόλις 3 φορές. Όμως στα αλήθεια αυτή η εποχή δεν γίνεται να αποτελέσει κριτήριο για το παρελθόν. Μόνο σε έναν από τους πέντε τελικούς ο Τζέιμς έχει χάσει επειδή ουσιαστικά δεν έπαιξε: Εκείνους του 2011 από τους Ντάλας Μάβερικς, όταν για άγνωστους ακόμα και για την επιστήμη λόγους «έγραψε στο χιόνι» τις προσωπικές προσπάθειές του στον πέμπτο και τον έκτο τελικό. Όταν το κριτήριο είναι ο Τζόρνταν, η συνολική πορεία του ΛεΜπρόν δεν είναι σημαίνουσα. Άλλωστε ο Τζον Στιούαρτ είχε πει, σε εκείνη την εκπομπή του για τις deflated balls του σταρ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου Τομ Μπρέιντι, ότι «ο Τζόρνταν δεν έπαιξε το 1994 και το 1995 για να πάρει και κάποια άλλη ομάδα το πρωτάθλημα». Ο ΛεΜπρόν είναι άγνωστο αν μπορεί να κερδίσει αυτόν το σεβασμό.
Ωστόσο, κάποια στιγμή θα προκύψει μία κατάσταση στην οποία θα γίνει πλήρως κατανοητό τι έκανε πέρυσι. Τι έκανε, δηλαδή, όταν μπορούσε να νικήσει: Στα τρία παιχνίδια με τους Γουόριορς των 73 νικών μπροστά 3-1, τα οποία τόσο λείπουν στα φετινά play off, που παρά το γεγονός ότι η ομάδα του Σαν Φρανσίσκο πρόκειται να κάνει ρεκόρ, θα είναι μία κηλίδα για το ανθρώπινο στοιχείο, όσο κι αν το μπάσκετ που παίζεται δεν γίνεται να περιγραφεί με λόγια. Όταν είχε 41-16-7 (πόντοι-ριμπάουντ-ασίστ) στο πέμπτο παιχνίδι και 41-8-11 στο έκτο, για να τελειώσει με τριπλ νταμπλ το έβδομο ματς. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στα play off, είναι ο πρώτος σε τριπλ νταμπλ σε τελικούς μαζί με τον Μάτζικ Τζόνσον, παραμένει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και, παρά το γεγονός ότι προβλεπόταν ότι θα γράψει ιστορία από τα 15 του, έγινε το απίθανο: όντως έγραψε. Πέρυσι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς μπήκε, τουλάχιστον στη λογική μου, στην τριάδα των παικτών, με τη μία θέση να παίζεται και να συζητάται. Και επειδή αντιμετώπισε φέτος μία super-super team, η οποία δημιουργήθηκε επειδή τη νίκησε και στην οποία πρέπει να δοθεί πόντος διότι η αμυντική προσήλωσή της υπήρξε μνημειώδης (ο Κλέι Τόμπσον, ο Ντρέιμοντ Γκριν ΚΑΙ ο Κέβιν Ντουράντ πρέπει να βρίσκονται στην κορυφαία πεντάδα του πρωταθλήματος), είναι άδικο να κριθεί από τη φετινή σειρά. Όταν ξεμένεις από καύσιμα επειδή δεν έχεις κάποιον τρόπο αναχαίτισης για τα διαδοχικά κοψίματα, μένει μόνο αυτό: δεν γίνεται. Καμία ομάδα στην ιστορία του μπάσκετ δεν θα μπορούσε να νικήσει τους φετινούς Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, ακόμα και αν την προσομοιάζαμε σε μία χρονομηχανή και τη φέρναμε στη σημερινή εποχή με τις ανάλογες ικανότητες.
