Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αντικειμενικά είναι εξαιρετικοί. Είναι κορυφαίοι και έχουν όλα τα προσόντα. Δεν τους λείπει τίποτα ρε παιδί μου. Αλλά για κάποιους είναι αχώνευτοι και μισητοί. Για κάποιους άλλους είναι οι αγαπημένοι. Αλλά παρόλα αυτά, και για αυτούς που είναι αχώνευτοι και μισητοί, δεν γίνεται να μην τους παραδεχτείς. Να μην τους βγάλεις το… καπέλο. Γράφει ο Γιώργος Κονδύλης για τους αχώνευτους, που παραδέχεται.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, τα έχει όλα. Ψάχνεις να βρεις αρνητικά πάνω του και δυσκολεύεσαι. Αλήθεια. Τι κακό έχει; Ότι πλέον δεν κάνει ντρίμπλες και “τσαλιμάκια”; Ίσα ίσα, καλό του έχει κάνει. Ένα κακό που έχει είναι ότι πανηγυρίζει άσχημα. Με έναν αχώνευτο τρόπο ρε παιδί μου. Υπερβολικά. Βάζει πέναλτι και πανηγυρίζει λες και είναι το επίκεντρο του κόσμου εκείνη την στιγμή. Και γενικότερα, η φάτσα του μου την “σπάει”. Επίσης με εκνευρίζει το βαμμένο μαλλί του. Ακόμα μου την… δίνει και η διαφήμιση που κάνει για το σαμπουάν.
Ψάχνω, όμως, να βρω κάτι αγωνιστικά και δεν μπορώ. Πραγματικά, είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες που έχουν δει τα μάτια μου. Πηδάει πιο πολύ και από έναν που παίζει μπάσκετ, τρέχει τόσο γρήγορα, έχει τόσο δυνατό σουτ και πάντα στον στόχο. Έχει άψογη κεφαλιά. Είναι πάντα σ’ όλες τις φάσεις. Τα έχει όλα ρε παιδί μου. Δεν του λείπει τίποτα. Τίποτα, όμως…
Και μου την σπάει λίγο που τον θεωρώ αχώνευτο, αλλά τον παραδέχομαι. Μου την σπάει που σε κάποιες συζητήσεις με φίλους μου, σε σύγκριση που κάνουμε Ρονάλντο-Μέσι, κάποιες φορές, κάποιες, όμως, τον υπερασπίζομαι. Τον υπερασπίζομαι αν και δεν τον συμπαθώ και παρόλο που “γουστάρω” περισσότερο τον Μέσι (γιατί σύγκριση δεν μπορείς να κάνεις. Και οι δύο είναι top).
Πραγματικά, ο άνθρωπος το έχει πάει αλλού. Ο τύπος κάθε φορά που ακουμπάει την μπάλα, σκοράρει. Μπορεί να είναι ανύπαρκτος σε ένα ολόκληρο παιχνίδι και να κάνει χατ τρικ. Επίσης, μου την σπάει που με την Ρεάλ Μαδρίτης έχει πάρει 3 Τσάμπιονς Λιγκ και ο Ρονάλντο, ο Βραζιλιάνος δεν είχε πάρει ούτε ένα. Παρά το γεγονός ότι σαν παίκτης, ήξερε καντάρια μπάλα.
Είναι ένας παίκτης που μισώ, αλλά παραδέχομαι. Και όχι μόνο για τα απίστευτα προσόντα που έχει σαν παίκτης. Αλλά και για όλες τις ιστορίες που έχουν βγει κατά καιρούς προς τα έξω. Όπως για παράδειγμα τις φιλανθρωπικές του ευαισθησίες. Που δεν είναι και λίγες…
Δεν είναι μόνο ο Κριστιάνο Ρονάλτνο
Ανάλογα συναισθήματα είχα και με άλλους παίκτες στο παρελθόν και θα σας πω ένα παράδειγμα. Δεν χρειάζεται να… κουράσουμε γιατί το θέμα μας είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο Φαν Νίστελροϊ λοιπόν… Τρελή μπάλα ο τύπος. Παρά την σωματοδομή του, ο Ολλανδός ήξερε καντάρια μπάλα. Αλλά μου την έσπαγε ξανά ο τρόπος που πανηγύριζε. Κάτι μου έβγαζε η φάτσα του. Αλλά αυτό που πραγματικά με εξόργιζε, είναι ότι το σκορ ήταν 2-0 στο 88’ και ο τύπος σκόραρε με κενό τέρμα πάνω στην γραμμή και πανηγύριζε λες και έβαζε το νικητήριο γκολ στο 90’ σε τελικό Μουντιάλ.
