Τρίτη 17 Οκτωβρίου του 2017 και η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετωπίζει την Τότεναμ. Τα συναισθήματα είναι περίεργα. Για τη «βασίλισσα» και τους οπαδούς της, το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι απλά ένα «τυπικό» παιχνίδι. Ένα ματς που ξέρουν ότι θα πάρουν εύκολα ή δύσκολα. Ένα ματς που φαβορί είναι η Ρεάλ και επίσης ένα ματς που έχει δώσει εκατοντάδες φορές ξανά.
Η Ρεάλ έχει «αστέρια» όπως ο Ράμος, ο Μόντριτς, ο Μπέιλ, ο Μπενζεμά και φυσικά ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Και γι’ αυτούς είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Ένα απλό παιχνίδι.
Για την Τότεναμ, όμως, και για τους ποδοσφαιριστές της δεν είναι ένα «απλό παιχνίδι». Είναι (ίσως) ένα από τα παιχνίδια της χρονιάς. Είναι ένα παιχνίδι που που πολλοί ποδοσφαιριστές θα συναντήσουν τα είδωλά τους. Τους παίκτες που θαύμαζαν από μικροί. Ειδικά όταν μιλάμε για την Τότεναμ που έχει «φοβερό» (χαμηλό) μέσο όρο ηλικίας. Όπως για τον Κέιν. Για τον επιθετικό της ομάδας του Λονδίνου.
Ο Κέιν γεννήθηκε το 1993 και έχει περίπου 8 χρόνια διαφορά με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Κάντε τους υπολογισμούς. Όταν ο Κέιν ήταν 13-14 και 15 ετών, ο Κριστιάνο έκανε θαύματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δηλαδή πάνω στην εφηβεία του. Εκεί που ο Κέιν «έφτιαχνε» τα… είδωλα και έλεγε «θέλω να μοιάσω σ’ αυτόν».
Οι θέσεις περίπου ίδιες. Θέσεις για γκολ. Και ένας παίκτης που ο Κέιν ήθελε να πάρει στοιχεία και είχε ως όνειρο να του μοιάσει ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Άρα, μόνο και μόνο αυτό, δεν μπορεί να κάνει απλό το παιχνίδι της Τότεναμ…
«Φίλε θα παίξουμε με τον Κριστιάνο», έλεγε στους φίλους του πριν από το ματς. «Θα του ζητήσω τη φανέλα και θα την κορνιζάρω φάτσα κάρτα στο σπίτι μου», ήταν οι σκέψεις του.
Ο αγώνας ξεκινάει στο “Μπερναμπέου” και 77.000 κόσμος βρίσκεται στο γήπεδο. Το όνειρο του Χάρι Κέιν γίνεται πραγματικότητα. Παίζει στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» με αντίπαλο τον Κριστιάνο.
Το ματς τελειώνει 1-1, ο ίδιος δεν σκοράρει, αλλά εκείνη τη στιγμή είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται.
Αυτό που είχε στο μυαλό του, ήταν τα λόγια που έλεγε στους φίλους του. Να πάει να πάρει τη φανέλα από τον Ρονάλντο και να τη βάλει στο σπίτι του. Φάτσα κάρτα να τη βλέπουνε όλοι όσοι θα μπαίνουν εκεί. Να τη βλέπουν οι φίλοι του που μαζί τον θαύμαζαν πιτσιρικάδες.
«Κριστιάνο γεια σου», του λέει μετά το τέλος και ο Πορτογάλος πάει προς αυτόν. «Θα ανταλλάξουμε φανέλες;», του λέει σαν ένα μικρό παιδί, περιμένοντας το «Ναι»! Ο Πορτογάλος δεν μιλάει εκείνη τη στιγμή, ο Κέιν «παγώνει», αλλά τον βλέπει να βγάζει τη λευκή φανέλα και να του τη δίνει. Ο Χάρι Κέιν τρελαίνεται από τη χαρά του και του δίνει κι αυτός τη δική του. Χαιρετιούνται, δίνουν συγχαρητήρια, λένε καλή επιτυχία και φεύγουν.
Για τον Ρονάλντο είναι κάτι συνηθισμένο. Κάτι καθημερινό. Όλοι του ζητούν τη φανέλα του. Για τον Κέιν είναι όνειρο ζωής. Δεν είναι κάτι απλό.
Ο ίδιος γυρνάει στους φίλους, τους δείχνει τη φανέλα. Την ακουμπούν όλοι μαζί και λέει: «Δεν ξέρω τι θα κάνει τη δική μου. Αλλά εγώ τώρα θα τη βάλω στο τοίχο. Θα την κορνιζάρω, φάτσα κάρτα, να τη βλέπουν όλοι»!
