Οι Σκληροί του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου

1513

Με το savoir vivre έχουν ένα… μικρό θέμα. Η ηρεμία δεν είναι το κύριο προσόν τους, ούτε τους λες παιδιά του κατηχητικού. Τρελαίνονται εύκολα, παθιάζονται, δίνουν όλο τους το “είναι” στο γήπεδο, είναι μονίμως με το μαχαίρι στα δόντια και με μάτι που γυαλίζει. Οι “σκληροί” του ποδοσφαίρου, αυτοί που δεν έχουν ενημερωθεί για τους καλούς τρόπους του Ζαμπούνη, ούτε είναι με “το σεις και με το σας” στο χορτάρι. Γιατί, what makes a man σε μια τελική;

Εδώ λοιπόν υπάρχουν περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έγιναν παγκοσμίως γνωστοί για τo σκληρό χαρακτήρα τους και το δυναμικό παιχνίδι τους στο γήπεδο. Παίκτες που δεν τα παρατούσαν ποτέ, πάλευαν κάθε μπαλιά σα να ήταν η τελευταία, φώναζαν, παθιάζονταν, έπαιζαν σκληρά, ζούσαν τη στιγμή και δεν δίσταζαν να βγουν μπροστά στη δύσκολη στιγμή, διαθέτοντας ισχυρό προφίλ και προσωπικότητα.

ΡΟΪ ΚΙΝ

Πολύ σπουδαίος ποδοσφαιριστής, μεγάλη προσωπικότητα στο χορτάρι, αυτό που λέμε απόλυτος ηγέτης. Έμπαινε πάντα μπροστά για τους συμπαίκτες του και την ομάδα, δεν είχε πρόβλημα να συγκρουστεί, να τσακωθεί, να κάνει αυτό που λέμε τη “βρώμικη” δουλειά. Ναι, πολλάκις ξέφευγε και δεν ήταν πάντα το καλύτερο παιδί του κόσμου. Δεν αξίωνε βέβαια και τον σχετικό τίτλο, ούτε και τον ενδιέφερε να μείνει ατσαλάκωτο το προφίλ του. Πάντως, για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν ένας μεγάλος αρχηγός, εκείνος που γέμιζε με την παρουσία του το γήπεδο, μια έντονη μορφή που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ο Ιρλανδός έχει πάντα περίοπτη θέση σε σχετικά αφιερώματα, αφού σε οποιαδήποτε αναφορά σε παίκτες σκληρούς, έχει πάρει “την φανέλα στο σπίτι”, αφού η θέση του είναι εξασφαλισμένη. Ήταν ο κάπτεν που κάθε ομάδα θα ήθελε να έχει και αποτελούσε “πονοκέφαλο” για κάθε αντίπαλο που επρόκειτο να τον αντιμετωπίσει. Στη Γιουνάιτεντ αγωνίστηκε από το 1993 ως το 2005, ενώ προηγουμένως έπαιξε και στη Νότιγχαμ. Τελευταίος του σταθμός ήταν η Σέλτικ την σεζόν 2005-06. Ένας άντρας με ισχυρή προσωπικότητα και θέληση.

 

ΝΤΙΕΓΚΟ ΣΙΜΕΟΝΕ

Ξεχώριζε ως παίκτης για τον δυναμισμό του, τις αντιδράσεις του, το έντονο ταπεραμέντο του, τις εκρήξεις του και το πάθος του. Δεν τον λες και τον πιο ήρεμο άνθρωπο στον πλανήτη, μονίμως με μάτι που γυαλίζει και σε διαρκή υπερδιέγερση. Έτσι ήταν ως ποδοσφαιριστής, έτσι είναι και ως προπονητής. Είτε παίζει με τη Λας Πάλμας για τους “16” του Copa del Rey είτε με τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Champions League, έχει την ίδια ένταση στις εκφράσεις του, στον τρόπο που ζει το παιχνίδι. Θα γίνει “ένα” με τους φιλάθλους, ζητώντας τους να φωνάζουν ακόμα παραπάνω και την ίδια στιγμή θα κοουτσάρει. Θα… παίζει άμυνα με τους παίκτες του και ας φοράει κοστούμι και σκαρπίνι. Ως παίκτης έδινε τα πάντα στο γήπεδο, συνδυάζοντας ικανότητες και δυναμισμό. Βελέζ Σάρσφιλντ, Σεβίλλη, Ίντερ, Λάτσιο και Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν κάποιοι από τους σταθμούς του, όπως βέβαια και η εθνική Αργεντινής.

 

ΠΑΤΡΙΚ ΒΙΕΪΡΑ

Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με λαμπρή καριέρα σε διεθνές και συλλογικό επίπεδο. Κατέκτησε πολλά τρόπαια με τις ομάδες του και την εθνική Γαλλίας, παρ’ όλα αυτά είχε και την… σκληρή πλευρά του. Κατά την διάρκεια της μεγάλης ποδοσφαιρικής του διαδρομής, ανάγκασε σε οκτώ περιπτώσεις τους διαιτητές να τον στείλουν για πρόωρο μπάνιο στα αποδυτήρια. Ο νυν κόουτς της New York City FC και άλλοτε άσος -μεταξύ άλλων- της Άρσεναλ, της Γιουβέντους, της Ίντερ και της Μάντσεστερ Σίτι, ήταν μια μεγάλη μορφή που δέσποζε στον χώρο του κέντρου. “Αλήτης” όχι με την βρώμικη και κακή έννοια, αλλά με αυτή του αθλητή που δίνει τα πάντα για την ομάδα του, μάχεται μέχρι τέλους για το καλύτερο δυνατό. Δεν θα μπορούσε να λείπει από τους “σκληρούς” του ποδοσφαίρου.

 

ΕΡΙΚ ΚΑΝΤΟΝΑ

Ελάτε τώρα, υπήρχε περίπτωση να λείπει αυτή η μορφή που λέγεται Ερίκ Καντονά; Ποτέ και για κανένα λόγο. Ένας γητευτής της μπάλας, με εκείνο το αρχοντικό στυλ, με τους γιακάδες πάνω, το στήθος προς τα έξω και με το τόπι στα πόδια να μαγεύει. Από ‘κει και πέρα, αν κάποιος έχει για τους Γάλλους την άποψη ότι όλοι τους είναι ντελικάτοι και “μη μου άπτου”, έρχονται παίκτες όπως ο Βιεϊρά και ο Καντονά για να καταδείξουν ότι δεν είναι όλοι από το ίδιο καλούπι. Αθυρόστομος, αλλά και με πολλές ανησυχίες. Δεν δίστασε να μετατραπεί σε καρατέκα, όταν οπαδός τού επιτέθηκε με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς σε αγώνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Κρίσταλ Πάλας, ενώ δεν ήταν αυτός που θα άφηνε το ξύλο στο γήπεδο αναπάντητο. Ο Καντονά είχε τον χαρακτηρισμό “Βασιλιάς Έρικ” από τους οπαδούς της Μάντσεστερ, που τον ανέδειξαν ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει παίξει για την ομάδα τους, μέσω του επίσημου περιοδικού του συλλόγου. Ασχολήθηκε με τα ντοκιμαντέρ, είναι άνθρωπος ανησυχίες, εκφράζεται ποικιλοτρόπως και θεωρείται μια έντονη προσωπικότητα. Τεράστιος παίκτης, αλλά και συνάμα δυναμικός. Ένας άντρας με “Α” κεφαλαίο.

 

ΠΑΟΛΟ ΜΟΝΤΕΡΟ

Αν τα βλέμματά σας αντάμωναν καταλάθος, σε έκανε να… κοιτάξεις προς τα κάτω την αμέσως επόμενη στιγμή. Δεν ήθελες πολλά “πάρε-δώσε” μαζί του, ούτε να τσακωθείς, διότι εκ προοιμίου ήσουν χαμένος από χέρι. Αν έπαιζες βρώμικα εναντίον του, το μετάνιωνες. Ουρουγουανός και “δαντελένιος” δεν ταιριάζουν, ειδικά αν αυτός έπαιζε για χρόνια στο Καμπιονάτο. Τα τάκλιν του ήταν θανατηφόρα και αποτελούσε τον φόβο για κάθε αντίπαλο επιθετικό που θα… τολμούσε να τον περάσει στο ένας μ’ έναν. Συνολικά, οι διαιτητές στην Ιταλία, του έδειξαν 16 φορές την κόκκινη κάρτα είτε απευθείας είτε με δυο κίτρινες. Πάντως, ο άλλοτε αμυντικός της Γιουβέντους έκανε μια πολύ σημαντική καριέρα και έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο τόσο σε συλλογικό επίπεδο, όσο και με την εθνική του ομάδα.

 

ΤΖΕΝΑΡΟ ΓΚΑΤΟΥΖΟ

Εκείνο το βλέμμα ημίτρελου, με τα γουρλωμένα μάτια που νόμιζες ότι είναι πάντα στην τσίτα και έτοιμος να αρπαχτεί. Η επιτομή του πάθους, της μαχητικότητας, της αυταπάρνησης. Ένας παίκτης που δεν καταλάβαινε πολλά. Θα χτυπούσε και θα επέστρεφε με μπαταρισμένο κεφάλι, θα μαχόταν σα να μην υπάρχει αύριο, μια θρυλική μορφή των γηπέδων. Έκανε σπουδαία καριέρα κυρίως με τη Μίλαν, αλλά και με την εθνική Ιταλίας, της οποίας ήταν αναπόσπαστο κομμάτι για χρόνια. Πέρασε και από τα μέρη μας ως προπονητής του ΟΦΗ. Το πάθος δεν το έχει χάσει ακόμα, είναι κομμάτι του ταπεραμέντου και της προσωπικότητάς του. Κάθε προπονητής θέλει έναν Γκατούζο στην ομάδα του, ένα μηχανάκι που δεν σταματά, δεν τα παρατάει, δεν συμβιβάζεται. What makes a man, φίλες και φίλοι;

 

ΒΙΝΙ ΤΖΟΟΥΝΣ

Παραδεχτείτε το. Όσο διαβάζατε, είχατε απορία για το πότε θα αναφερθεί η αφεντιά του. Ο σκληρός των σκληρών, ο βασιλιάς της σκληράδας. Vinnie Jones and his Crazy Gang. Θα μπορούσε να είναι συγκρότημα, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από την ιστορία της Γούιμπλεντον και του “Χασάπη” της, του πιο σκληρού τύπου εκεί έξω. Κάθε Δευτέρα, έμπαινε στα αποδυτήρια με μαυρισμένο μάτι ή κόψιμο στο ζυγωματικό. Απλά δεν μπορούσε να πει “όχι” σε τσακωμό. Πλακωνόταν σε μπαρ, με την ίδια συχνότητα που πήγαινε προπόνηση. “Είχα οργή μέσα μου” ομολόγησε ύστερα από χρόνια, συνδέοντας τον οξύθυμο χαρακτήρα του με τα δύσκολα παιδικά του χρόνια: “Κάθε παιδί που θα χώριζαν οι γονείς του, θα ήταν διαρκώς θυμωμένο”. Έβγαλε τις λίρες του ως ο σκληρός του ποδοσφαίρου και μετά έγινε ο “σκληρός” του κινηματογράφου. Το 1998 έπαιξε τον Big Chris στην ταινία που άλλαξε την καριέρα του Γκάι Ρίτσι, συνέχισε με το Snatch, το Gone in Sixty Seconds, το Swordfish, το Mean Machine, το X-Men και 84 συνολικά ταινίες, στις οποίες υποδύεται τον κακό. Έγραψε βιβλία, πήρε μέρος σε reality, γλίτωσε το θάνατο χάρη στον Τζον Τραβόλτα. Δεν χωράει όλη του η πορεία σε μερικές αράδες.

 

ΣΤΕΦΑΝ ΕΦΕΝΜΠΕΡΓΚ

Μόνιμο βλέμμα οργής ακόμα και σε στιγμές χαράς. Έτοιμος να αρπαχτεί με την πρώτη ευκαιρία και να τα βάλει με όλους και με όλα. Παρόλα αυτά, ηγέτης μέσα στο γήπεδο, ποτέ δεν κρύφτηκε και τα προσόντα του δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Είχε φανατικούς θαυμαστές και ανθρώπους που λάτρευαν να τον μισούν όπως συμβαίνει με κάθε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τον Στέφαν Έφενμπεργκ συνόδεψαν πολλά προσωνύμια όλα τα χρόνια της σπουδαίας ποδοσφαιρικής του διαδρομής. Αρχηγός με τα όλα του, έδινε τα πάντα στο χορτάρι και δεν συμβιβαζόταν ποτέ. Έτσι ήταν ανέκαθεν, τέτοια χαρακτηριστικά συνέθεταν το παζλ της φυσιογνωμίας του Γερμανού άσου, ο οποίος μεγαλούργησε στα γήπεδα της χώρας του με τη φανέλα της Γκλάντμπαχ και της Μπάγερν Μονάχου, ενώ με τα “πάντσερ” δεν αγωνίστηκε όσο ήθελε λόγω… χαρακτήρα. Ένας οργισμένος “τίγρης” των γηπέδων.

 

ΜΑΡΚΟ ΜΑΤΕΡΑΤΣΙ

Ένας ποδοσφαιριστής που οι περισσότεροι αγαπούν να μισούν και ο οποίος ήταν πρωταγωνιστής σε πολλά επεισόδια στην θυελλώδη καριέρα του. Αυτό όμως που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όλων, είναι το επεισόδιο με τον Ζινεντίν Ζιντάν που στέρησε από το μεγάλο Γάλλο ποδοσφαιριστή το ιδανικό αποχαιρετιστήριο ματς που τόσο του άξιζε. Στον τελικό του Μουντιάλ του 2006 μια ατάκα του στον “Ζιζού” προκάλεσε την κουτουλιά του Γάλλου και την απευθείας κόκκινη κάρτα του. Ένας άντρας που δεν ξέρει τι θα πει η λέξη “φόβος”. Πάντως, σε όλη την καριέρα του ήταν ένας παίκτης δυνατός, σκληρός, μαχητικός, αλλά και συνάμα σπουδαίος αμυντικός, από τους κορυφαίους της γενιάς του. Το γεγονός ότι πρωταγωνίστησε στην καλή Ίντερ και ήταν βασικό στέλεχος της “σκουάντρα ατζούρα” αποδεικνύει πολλά για την προσωπικότητά του και την ποιότητά του.

 

ΠΟΛ ΓΚΑΣΚΟΪΝ

Αφήνουμε για το τέλος τον θρυλικό, Πολ Γκασκόιν. Ο Τζορτζ Μπεστ είχε αναφέρει γι’ αυτόν κάποτε: “Είχα πει κάποτε ότι ο δείκτης νοημοσύνης του Γκασκόιν ήταν μικρότερος από τον αριθμό της φανέλας του και αυτός με ρώτησε: “Τι είναι δείκτης νοημοσύνης;”. Ήταν ένας από τους σταρ του βρετανικού ποδοσφαίρου, αλλά η μορφή του είχε ξεφύγει από τα όρια του Νησιού. Ως παίκτης της Τότεναμ και της Νιουκάστλ γνώρισε καθολική αναγνώριση, ενώ προς το τέλος της καριέρας του έπαιξε στην Μίντλεσμπρο και την Έβερτον. Δύο ήταν τα χαρακτηριστικά του, ο αλλοπρόσαλλος χαρακτήρας του και η υψηλή τεχνική του κατάρτιση. Σπάνια εμφανίζονται παίκτες σαν τον Πολ Γκασκόιν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ταλανίζεται από προβλήματα με το ποτό, δίνει μάχη για να μπορέσει να βγει από το τούνελ του μαρασμού, αλλά δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Πάντως, ως ποδοσφαιριστής πάντα ξεχώριζε για τον δυναμισμό του, την σκληράδα του, το πάθος του και τα καντάρια μπάλα που ήξερε.

ΠΗΓΗ: SPORT24.GR

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Καμία δημοσίευση για προβολή